Laboratorium Metod Digitalizacji i Multimediów, działające w Bibliotece Politechniki Wrocławskiej zakończyło projekt digitalizacji liczącego blisko 40 tys. klatek zbioru zdjęć i negatywów, pochodzącego z zasobów Wydziału Architektury PWr

Do postaci cyfrowej przetworzono fotografie przedstawiające zabytki budownictwa przemysłowego, historyczne plany miast oraz zabytki techniki i przemysłu. Na kliszach znajdują się obiekty z terenu Śląska, ze szczególnym uwzględnieniem Dolnego Śląska oraz Wrocławia. Są to materiały o szczególnej wartości, ponieważ często stanowią jedyną dokumentację wielu zabytków, z których część, w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat, została zniszczona lub wyburzona. 

Kolekcja negatywów powstała w wyniku prac badawczych prowadzonych przez pracowników naukowych Politechniki Wrocławskiej od lat pięćdziesiątych XX wieku. Digitalizacji  poddano zbiór klisz mało- i średnioobrazkowych, a także cennych i najstarszych negatywów szklanych oraz dokumentację towarzyszącą kliszom.

– Prowadzone przez blisko 18 miesięcy prace obejmowały przygotowanie materiałów do digitalizacji, w tym także ich czyszczenie, skanowanie oraz edycję i retusz cyfrowych obrazów za pomocą odpowiedniego oprogramowania – mówi dr inż. arch. Ewa Szczepankiewicz z Laboratorium Metod Digitalizacji i Multimediów.

Skanowanie materiałów transparentnych, a zwłaszcza małoobrazkowych, wymagało zastosowania specjalistycznego sprzętu oferującego zarówno wysoką rozdzielczość skanowania, aby wydobyć detale z niewielkiego formatu obrazu, jak i jednocześnie wysoką gęstość optyczną, co zapewnia prawidłową reprodukcję tonów obrazu.

Do digitalizacji materiałów wykorzystano m.in. specjalistyczne skanery płaskie, a także zestaw reprodukcyjny, w skład którego, oprócz cyfrowego aparatu z obiektywem do makrofotografii, wchodzi podświetlany stół i kolumna, sterowany za pomocą komputera i oprogramowania do przechwytywania obrazu.

Dzięki zastosowaniu podświetlanego stołu możliwa była wydajna digitalizacja tak dużej liczby, tak mocno zróżnicowanego materiału, a więc negatywów małoobrazkowych, średniego oraz dużego formatu, w tym obrazów na płytkach szklanych.

Digitalizacja dokumentacji fotograficznej stanowi bazę do dalszych prac nad szerokim udostępnieniem zasobu dla wszystkich zainteresowanych użytkowników, ze szczególnym uwzględnieniem badaczy, ekspertów z zakresu historii sztuki, konserwatorów zabytków, a także innych osób interesujących się historią i architekturą. 

Do tej pory zbiór, ze względu na ochronę zasobu i brak specjalistycznych urządzeń do wykonywania odbitek i przeglądania negatywów, udostępniany był jedynie w czytelni, dla wąskiego grona osób upoważnionych.

Dzięki realizacji projektu "Digitalizacja dokumentacji fotograficznej z zakresu historii sztuki, kartografii i historii techniki ze zbiorów Politechniki Wrocławskiej, Centrum Wiedzy i Informacji Naukowo-Technicznej" finansowanego w ramach umowy 519/P-DUN/2016 ze środków Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego przeznaczonych na działalność upowszechniającego naukę, będzie możliwe udostępnienie wyjątkowych materiałów szerokiemu gronu odbiorców.