Absolwentka mechaniki i budowy maszyn na specjalności inżynieria lotnicza (teraz ten kierunek nazywa się mechanika i budowa maszyn energetycznych), obecnie doktorantka Szkoły Doktorskiej PWr (w dyscyplinie inżynieria mechaniczna), członek Aeroklubu Wrocławskiego. Zdjęcie wykonaliśmy na lotnisku Aeroklubu Wrocławskiego.

- Lot to wolność i oderwanie od problemów. Wszystko zostawia się na ziemi – w powietrzu liczy się tylko poprawny pilotaż i piękne widoki. Na luźniejszym etapie lotu jest też spokój. Taki, którego nie doświadcza się na ziemi. Mam swoją ulubioną trasę, wiedzie szlakiem dolnośląskich zamków. To trzeba zobaczyć! Z góry wszystko wygląda inaczej. Np. Książ prezentuje się po prostu fantastycznie. W powietrzu całkowicie zmienia się perspektywa.

- Zaczęłam latać w gimnazjum. W wieku 16 lat przeszłam teoretyczne szkolenie szybowcowe, a po nim podstawowe szkolenie praktyczne, zakończone samodzielnymi lotami. Na szybowcach i samolotach mam wylatane nieco ponad 100 godzin. To nie jest dużo, ale latanie jest drogie. Niektórzy twierdzą, że lotnictwo to hobby. Ja uważam, że styl życia. Jeśli ktoś naprawdę je pokochał, to nie potrafi już z niego zrezygnować.

- A jak już się pokocha, to można wybrać różne ścieżki – być konstruktorem, technologiem, pracować w fabryce przy składaniu silników, być mechanikiem lotniczym, pilotem, instruktorem czy egzaminatorem. Od dziecka pomagałam tacie w warsztacie. Nie boję się ubrudzić sobie rąk, chwycić wiertarkę i nawiercić parę dziur czy podziałać szlifierką kątową. Dlatego mechanika była dla mnie naturalnym wyborem studiów i pomysłem na siebie w przyszłości. Jeszcze do lipca byłam pewna, że po studiach zacznę pracę właśnie jako mechanik lotniczy. Pandemia trochę zmieniła moje plany. Stąd doktorat, ale dzięki temu mam więcej opcji w przyszłości. Niezależnie od tego, na co się zdecyduję, na pewno będzie to związane z lotnictwem.