Lektor języka angielskiego w Studium Języków Obcych PWr, pochodzi z Kalifornii, lubi piłkę nożną i pływanie, uwielbia polską kuchnię (oprócz gołąbków).

„Z USA do Polski przeprowadziłem się 15 lat temu. Dlaczego opuściłem słoneczne San Diego? Bo chciałem podróżować, poznawać świat. Chciałem zacząć od centrum Europy i dlatego wybrałem Polskę. Najpierw wylądowałem w Opolu, a potem we Wrocławiu.

Moja żona jest Polką, dlatego pewne kwestie dotyczące polskiej kultury są dla mnie dzięki niej bardziej zrozumiałe. Gdy tutaj zamieszkałem, niektóre zachowania wydały mi się… inne. Zaskoczyło mnie na przykład to, że ludzie stoją blisko siebie w kolejce w supermarkecie. Chociaż teraz w związku z pandemią to wygląda trochę inaczej.

Zorientowałem się też, że nieznajomi w Polsce nie są dobrzy w small talku. Jestem dość otwartą osobą i nie mam problemu z rozmowami z ludźmi. Przekonałem się jednak, że Polacy zbytnio tego nie lubią. Za to bardzo cenię sobie bezpośredniość Polaków. Bywają czasem brutalnie szczerzy, ale ogólnie chętnie mówią, co myślą i jak się czują. Mnie to odpowiada.

I łączy nas miłość do piłki nożnej. Jestem fanem Arsenalu Londyn, ale byłem też na kilku meczach piłkarskich Śląska Wrocław i uwielbiam atmosferę na stadionie. 

Kocham polską kuchnię – smakuje mi praktycznie wszystko… poza gołąbkami, za którymi nie przepadam. Lubię za to zupy, a szczególnie żurek.

W SJO pracuję od siedmiu lat. Nauczanie traktuję jak powołanie. Zależy mi na tym, aby moi studenci ukończyli uczelnię z taką znajomością języka, żeby mogli się nim posługiwać i w pracy zawodowej, i w życiu prywatnym. Wierzę też, że edukacja jest sposobem na rozwiązanie wielu problemów na świecie, zwłaszcza ubóstwa, ksenofobii i etnocentryzmu.

Zawsze kochałem języki obce. Mieszkając w Polsce, czuję się jak uczeń, bo ciągle uczę się tego języka. Jestem przekonany, że to doświadczenie pomaga mi być lepszym nauczycielem”.