Dr inż. Marcin Wdowikowski – hydrolog z Wydziału Inżynierii Środowiska, pszczelarz, opiekun uli w politechnicznej pasiece „Ulopolis”.

„Jestem przykładem stwierdzenia, że zainteresowania przechodzą z ojca na syna. Mój tato był leśnikiem i kontakt z przyrodą miałem codziennie. Posiadał też pszczoły, przy których chętnie mu pomagałem i szybko zaraziłem się tą pasją. Potem, gdy mieszkałem we wrocławskiej Leśnicy, sam miałem kilka uli, a miód z rodziną kręciliśmy na balkonie. Teraz, na obrzeżach Wrocławia, hobby jest łatwiejsze.

W pracy z pszczołami najbardziej podoba mi się feeria zapachów – ramki, pszczela węza, świeże drewno. Zapach przynosi się do domu i czuje się nawet w zimie, gdy pszczoły śpią. Imponuje mi też niesamowita organizacja życia pszczelej rodziny. Każdy owad ma swoją rolę i funkcję. To niesamowite zjawisko, które czasem wydaje się bezlitosne, ale jest kluczowe dla funkcjonowania ula.

Pszczelarstwo wymaga cierpliwości, ale trzeba być też gotowym na niespodzianki. Ucząc studentów projektowania urządzeń hydrologicznych przypominam im, że mają do czynienia z przyrodą, która bywa nieprzewidywalna. W każdej chwili może się wydarzyć sytuacja, która do tej pory nie wystąpiła. Podobnie jest z pszczołami, nawet wieloletnie doświadczenie i bogata wiedza, nie zastąpią elastyczności.

Tak było i u mnie. W projekcie »Ulopolis« miałem się zajmować tylko stacją meteo. Okazało się jednak, że pasieka wymaga wiele uwagi. Potrzebny był ktoś, kto mógłby się nią zajmować będąc na miejscu. To było duże wyzwanie. Nigdy nie opiekowałem się ulami umieszczonymi na dachu, a większość stosowanych przeze mnie technik pszczelarskich, nie do końca zdawała egzamin. Pszczoły tam też funkcjonują trochę inaczej. Pierwszy rok był dla nas mocno testowy, ale przezimowaliśmy i właśnie zaczynamy nowy sezon!

Mam nadzieje, że »Ulopolis« stanie się na wieloletnim projektem, bo to bardzo ciekawy i wielowątkowy temat, którego efekty mogą pomóc nam wszystkim”.