Bartosz Król – student budownictwa, aktor, tancerz, akrobata w Teatrze Avatar w Legnicy, występuje gościnnie z zespołem Percival Schuttenbach. 

„Moja ulubiona sztuka kuglarska to zdecydowanie żonglerka. Choć nie używam jej często podczas przedstawień. Jako 13-latek chciałem nauczyć się chodzenia na szczudłach i tak trafiłem do

»Avatara«. Potem przyszła żonglerka, zajęcia aktorskie i akrobatyka. W pierwszym spektaklu – »Dziewczynce z zapałkami« - zagrałem, mając 15 lat. Dostałem rolę gazeciarza – antagonisty. Zanim jednak trafiłem na scenę, musiałem opanować taniec współczesny. Najtrudniejsze jest dla mnie zapamiętywanie choreografii.

Grałem również rycerzyka w »Nowych Szatach Króla« i siostrzeńca w »Opowieści wigilijnej«. Zawsze gram też kilka ról epizodycznych. Byłem zaangażowany w przygotowanie »Syreny«, ale przygotowania przerwała pandemia.

Całą obsadą ćwiczymy w każdy weekend. W tygodniu biegam i chodzę na siłownię dla utrzymania formy. Mimo że formalnie to moja praca, to występuję przede wszystkim dlatego, że to kocham. Jestem zaszczycony, że wciąż mogę występować w teatrze. Większość jego aktorów jest zawodowo związana ze sztuką. Ja łączę swoją przyszłość z budownictwem, ale póki mogę, chcę występować.

Jestem bardzo dumny, z tego, że polecono mnie do grupy tancerzy na koncertach »Wild Hunt Live« zespołu Percival Schuttenbach, który stworzył muzykę do gry »Wiedźmin«. Występowałem z nimi m.in. na Montelago Celtic Festival we Włoszech i na 3-majówce w Hali Stulecia. Choć sam nigdy nie doznałem kontuzji, wylądowałem »na dywaniku« u reżysera za zbędne ryzyko.

Podczas prób do »Nowych szat króla« namówiłem odtwórcę głównej roli, który nie jest akrobatą, żeby nauczył się robić salto. Asekurowałem go, ale to nie wystarczyło – źle wylądował. Kostka mu spuchła i zaczął utykać. To przedstawienie odgrywał o lasce. Publiczności tak się spodobało, że już na stałe gra utykającego króla.

W najbliższym czasie można nas zobaczyć w »Opowieści wigilijnej« we Wrocławiu, Poznaniu, Legnicy, Głogowie i Lubinie”.