Aleksandra Kłos – kończy studia magisterskie z matematyki, kibicuje siatkarzom Asseco Resovia Rzeszów i piłkarzom Borussii Dortmund, a od półtora roku oficjalnie sędziuje mecze siatkówki. Zawsze aktywna społecznie, działa w Samorządzie Studenckim Wydziału Matematyki.

„Będąc sędzią, trzeba znać się też trochę na psychologii, żeby nie brać wszystkiego do siebie. Krzyk to sposób uwolnienia silnych emocji, które budzi sport. I to trzeba zrozumieć. Taka jest rola sędziego, żeby tymi emocjami umiejętnie zarządzać i samemu nie dać się ponieść.

Sędziuję głównie mecze juniorskie i młodzików oraz nasz wydziałowy turniej na uczelni. Ale miałam też przyjemność sędziować podczas meczów drugiej ligi zarówno siatkarek, jak i siatkarzy.

Jednym z moich najtrudniejszych doświadczeń był czwarty lub piąty mecz w mojej karierze, podczas którego musiałam podjąć decyzję w spornej sprawie. Po raz kapitan drużyny podszedł do mnie z pretensjami, a publiczność wykrzykiwała w moją stronę obraźliwe epitety... Dopiero po meczu inni sędziowie uspokoili mnie, że orzekliby to samo.

Siatkówka towarzyszy mi najdłużej ze wszystkich dyscyplin, bo od 8 r.ż. Próbowałam też gry w badmintona, unihokeja, piłkę ręczną, a nawet pchnięcia kulą. W mojej małej miejscowości nie było konkurencji, więc każdy, kto chciał, mógł pojechać na zawody. A ja zawsze chciałam!

Często działam pod wpływem chwili. Decyzja o zapisaniu się na kurs sędziowski też była spontaniczna. Organizatorzy przyjęli mnie, mimo że część teoretyczna już się zakończyła i właśnie zaczynały się ćwiczenia praktyczne. Musiałam uczyć się teorii we własnym zakresie i zdać egzamin. Dzięki temu, że często chodziłam na treningi, ukończyłam kurs w miesiąc zamiast w trzy.

Uczyliśmy się sędziować podczas treningów, w których grali inni sędziowie. Pozwoliło mi to poznać nasze dolnośląskie około 80-osobowe środowisko. Co roku rozgrywane są też Mistrzostwach Polski Sędziów, na których spotykamy się w większym gronie. W 2022 r. w nich sędziowałam, a Dolny Śląsk został wicemistrzem”.