Urodził się we Wrocławiu w 1971 r.

W 1990 r. ukończył III Liceum Ogólnokształcące we Wrocławiu, a w 1995 r. studia magisterskie z fizyki na Wydziale Podstawowych Problemów Techniki PWr. Doktorat w dyscyplinie fizyka obronił w 1997 r. w Instytucie Fizyki PWr, w 2002 r. habilitował się na Wydziale Podstawowych Problemów Techniki PWr. Tytuł profesora nauk fizycznych uzyskał w 2009 r.

Od 2017 r. jest członkiem Academia Europaea, a od 2019 r. Polskiej Akademii Nauk.

Gościnnie pracował także w National Research Council of Canada (staże magisterskie i doktorskie), na University of Tennessee (staż podoktorski 1997-2000, profesor wizytujący 2001-2007) i na University of Cambridge (stypendysta Marie Curie 2008-2010). Wykładał na uczelniach na całym świecie.

Kariera naukowa

Główne obszary badań prof. Arkadiusza Wójsa to fizyka teoretyczna i obliczeniowa ciała stałego. Jest współautorem sześciu książek (m.in. Quantum Dots, Springer-Verlag 1998, Quantum Hall Systems, Oxford University Press 2003) i 187 prac indeksowanych w Scopus, cytowanych 2 835 razy przez innych autorów (indeks Hirscha 33). W swoim dorobku naukowym ma także 50 wykładów na międzynarodowych konferencjach naukowych. Jest promotorem dziesięciu zakończonych i jednego wszczętego przewodu doktorskiego.

Laureat głównej Nagrody Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego za wybitne osiągnięcie naukowe w kategorii badań podstawowych (2011 r.), a także m.in. nagrody American Physical Society Outstanding Referee (2013 r.), subsydium profesorskiego Fundacji na rzecz Nauki Polskiej Mistrz (2012 r.), Nagrody Polskiego Towarzystwa Fizycznego im. Wojciecha Rubinowicza (2008 r.), stypendium UE Marie Curie (2008 r.), Nagrody Prezesa Rady Ministrów za habilitację (2003 r.), Nagrody Wydziału III PAN im. Stefana Pieńkowskiego (2002 r.) i Nagrody MEN za doktorat (1998 r.).

Przewodniczył komitetom naukowym dużych konferencji międzynarodowych konferencji (Zjazd Fizyków Polskich 2017 r., Jaszowiec 2019 r.). Członek komitetów redakcyjnych czasopism („Condensed Matter”, „Postępy Fizyki”), recenzent wiodących czasopism naukowych (m.in. „Science” i „Nature”).

Działalność organizacyjna

Rektor Politechniki Wrocławskiej kadencji 2020-2024 oraz 2024-2028.

W latach 2015-2020 r. pełnił na Politechnice Wrocławskiej funkcję dziekana Wydziału Podstawowych Problemów Techniki. Był kierownikiem Katedry Fizyki Teoretycznej (od 2014 r.). Przewodniczył Radzie Dyscypliny i Komisji ds. Stopni Naukowych w dyscyplinie Nauki Fizyczne oraz Interdyscyplinarnemu Seminarium Naukowemu. Działał w Zarządzie Stowarzyszenia Absolwentów.

Pełni też funkcje poza Politechniką Wrocławską. Jest m.in. członkiem Komitetu Fizyki PAN, Rady Naukowej Instytutu Niskich Temperatur i Badań Strukturalnych PAN we Wrocławiu, Rady Naukowej Centrum Fizyki Teoretycznej PAN w Warszawie, Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego oraz International Union of Pure and Applied Physics.

Od 2018 r. jest dyrektorem akademickim Wrocław Knowledge Hub of Academia Europaea.

Prywatnie

Prof. Arkadiusz Wójs jest ojcem licealistki Natalii i właścicielem psa Bourbona. W wolnym czasie gra w tenisa, biega, pływa i czyta. Interesują go przede wszystkim subtelne powiązania między nauką, sztuką i ludzkim umysłem. Jego pasje to ludzie i muzyka, dlatego też jako posiadacz karty melomana Narodowego Forum Muzyki bywa na większości koncertów organizowanych przez wrocławską filharmonię.

Absolwent Wydziału Elektroniki i Elektrotechniki Politechniki Łódzkiej, którą ukończył w 2001 r., uzyskując z wyróżnieniem tytuł magistra inżyniera elektroniki i telekomunikacji. W tym samym roku rozpoczął studia doktoranckie na Wydziale Elektroniki Politechniki Wrocławskiej. Ukończył je w 2006 r., broniąc z wyróżnieniem dysertację doktorską dotyczącą deterministycznego modelowania propagacji fal radiowych w przestrzeniach zamkniętych.

Po obronie zaczął pracę w Instytucie Telekomunikacji i Akustyki Politechniki Wrocławskiej, koncentrując zainteresowania badawcze na systemach radiofonii cyfrowej, krótkozasięgowych systemach bezprzewodowych oraz wewnątrzsystemowej kompatybilności elektromagnetycznej w bezprzewodowych sieciach sensorowych.

Za dokonania w ostatnim z wymienionych obszarów otrzymał stopień doktora habilitowanego w 2014 r. W okresie poprzedzającym nadanie tytułu profesora zajmował się zagadnieniami Internetu Rzeczy (IoT) w kontekście cyberbezpieczeństwa elektromagnetycznego w systemach IoT, których zwieńczeniem była publikacja autorskiej książki „Radio Interfaces in the Internet of Things Systems. Performance studies” („Springer”, 2020).

W 2022 r. otrzymał nominację profesorską.

Prorektor ds. kształcenia w latach 2023-2024 oraz kadencji 2024-2028.

Aktywnie współpracuje ze środowiskiem przemysłowym na polu dydaktycznym, badawczym i inżynierskim, czego efektem są np. poświadczone wdrożenia w firmach, takich jak Nokia, Toyota czy rozgłośnie radiowe. Nadzoruje także sieć „LokalDAB” trzech nadajników radiofonii cyfrowej, działającą w standardzie DAB+ na terenie gminy Wrocław (największy krajowy multipleks pod względem liczby obsługiwanych rozgłośni, tj. obecnie 15), zaprojektowaną i uruchomioną w rezultacie kierowanego przez niego projektu Narodowego Centrum Badań i Rozwoju.

Jest zastępcą kierownika Katedry Telekomunikacji i Teleinformatyki. Pełni także rolę opiekuna kierunku kształcenia „telekomunikacja”.

Centrum życia prywatnego profesora są małżonka Anna – ekonomistka, córki Oliwia i Jagoda oraz pies Nutka (rasa: gończy grecki).
Jest absolwentem szkoły muzycznej I stopnia w klasie fortepianu, hobbystycznie zajmuje się tłumaczeniami symultanicznymi na język angielski i kolarstwem szosowym. Odpoczywa, czytając m.in.: Ci Xin Liu, U. Eco, S. Lema, O. Tokarczuk, I. Falconesa, C.R. Zafona, B. Tuchman.

Prof. Dariusz Łydżba na Politechnice Wrocławskiej pełnił m.in. funkcję dziekana Wydziału Budownictwa Lądowego i Wodnego, dyrektora Instytutu Geotechniki i Hydrotechniki, kierownika Katedry Geotechniki, Hydrotechniki, Budownictwa Podziemnego i Wodnego.

W latach 2020-2024 pełnił funkcję prorektora ds. współpracy. Od 1 września 2024 r. pełni funkcję prorektora ds. badań i innowacji.

Zainteresowania naukowe i prowadzone przez prof. Dariusz Łydżbę badania związane są z wieloskalowym modelowaniem matematycznym procesów fizycznych w ośrodkach gruntowych i skalnych, identyfikacją miar mikrostruktury i ich związków z parametrami efektywnymi kompozytów, zagadnieniami odwrotnymi teorii homogenizacji i problemami matematycznego modelowania wielkoobszarowych zagadnień geotechniki w ujęciu teorii pól losowych oraz racjonalnego projektowania konstrukcji ziemnych i podziemnych.

Jest autorem lub współautorem ponad 100 opublikowanych prac naukowych i ponad 100 sprawozdań (raporty SPR) oraz ekspertyz z badań wykonanych na rzecz gospodarki. Za monografię „Zastosowania metody asymptotycznej homogenizacji w mechanice gruntów i skał” dostał w 2003 r. nagrodę naukową Wydziału IV Nauk Technicznych PAN.

Profesor jest szczęśliwym mężem oraz ojcem dorosłej córki. Od lat zbiera pióra wieczne.

Absolwentka Wydziału Chemicznego Politechniki Wrocławskiej. W 2003 r. obroniła rozprawę doktorską i została asystentką na Politechnice Wrocławskiej. W latach 2004-2009 była adiunktem w Instytucie Technologii Nieorganicznej i Nawozów Mineralnych. Stopień doktora habilitowanego uzyskała w 2007 r. za pracę „Badania nad zastosowaniem procesów biosorpcji i bioakumulacji”, która została wyróżniona nagrodą Prezesa Rady Ministrów za najlepszą rozprawę habilitacyjną.

Profesor nadzwyczajny Politechniki Wrocławskiej od 2009 r. Od 2012 roku kieruje Akredytowanym Laboratorium Chemicznym Analiz Wielopierwiastkowych PCA, a od 2020 r. pełni funkcję kierownika Katedry Zaawansowanych Technologii Materiałowych. W styczniu 2012 r., w wieku 36 lat, otrzymała tytuł profesora w dziedzinie nauk technicznych. Od 2018 r. jest zatrudniona na stanowisku profesora zwyczajnego Politechniki Wrocławskiej.

W latach 2020-2024 była pełnomocniczką rektora ds. współpracy europejskiej, a od 1 września 2024 r. pełni funkcję prorektora ds. współpracy z otoczeniem.

Naukowo zajmuje się opracowywaniem innowacyjnych produktów dla rolnictwa, wykorzystując odnawialne surowce poprzez waloryzację biomasy na nawozy, biostymulatory wzrostu roślin oraz dodatki paszowe. Specjalizuje się także w innowacyjnych agrochemikaliach i gospodarce o obiegu zamkniętym.

Opublikowała 353 prace naukowe, które były cytowane 10 660 razy według bazy Scopus, a jej indeks Hirscha wynosi 50. Zajmuje 2. miejsce na liście top 2% naukowców na świecie według dorobku naukowego oraz 1. miejsce na Politechnice Wrocławskiej pod względem cytowań za 2022 rok. Wypromowała 11 doktorantów, a obecnie prowadzi sześć przewodów doktorskich, w tym dwa doktoraty wdrożeniowe.

Jest aktywną ekspertką Komisji Europejskiej, Narodowego Centrum Badań i Rozwoju, Narodowego Centrum Nauki oraz Ministerstwa Funduszy i Polityki Regionalnej. Współpracuje także z międzynarodowymi agencjami badawczymi na Litwie, Łotwie i Słowacji. Jest członkiem Komitetu Chemii Analitycznej Polskiej Akademii Nauk (PAN).

Zasiadała w Radzie Uczelni Politechniki Wrocławskiej kadencji 2020-2024, a wcześniej, w latach 2019-2020, Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie.

Jest członkiem rad redakcyjnych międzynarodowych czasopism naukowych, takich jak Waste and Biomass Valorization (Elsevier), Sustainable Science and Technology (IOP) oraz polskiego czasopisma Przemysł Chemiczny. Jest autorką i edytorką siedmiu książek o zasięgu globalnym, opublikowanych przez wydawnictwa Elsevier, John Wiley & Sons oraz Springer. Angażuje się w organizację krajowych i międzynarodowych konferencji naukowych. Przewodniczy konferencji „Chemia dla Rolnictwa”, zasiada w Komitecie Stałym Kongresu Technologii Chemicznej. Od 2020 roku jest członkiem Academia Europaea.

Prowadzi badania aplikacyjne w dyscyplinie inżynieria chemiczna, kieruje zespołem badawczym. W pracy naukowej istotna jest współpraca międzynarodowa oraz z przemysłem. Śledzi aktualne trendy gospodarcze i dostosowuje swoje badania do bieżących potrzeb rynku.

Absolwentka Wydziału Malarstwa i Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. W 2007 r. obroniła z wyróżnieniem dyplom z malarstwa u prof. Stanisława Kortyki oraz z projektowania malarstwa w architekturze i urbanistyce u prof. Wojciecha Kaniowskiego. W 2012 r. uzyskała stopień doktora w dziedzinie sztuk plastycznych w dyscyplinie sztuki piękne, a w 2017 r. obroniła rozprawę habilitacyjną.

Profesorka Politechniki Wrocławskiej. Do 31 sierpnia 2024 r. kierowała Katedrą Architektury i Sztuk Wizualnych na Wydziale Architektury. W latach 2020-2024 pełniła także funkcję pełnomocniczki rektora ds. przeciwdziałania dyskryminacji, reprezentowała również Politechnikę Wrocławską w Radzie ds. Równego Traktowania przy Prezydencie Wrocławia.

W latach 2020-24 przewodniczyła Zespołowi ds. Polityki Równościowej Uczelni, który przygotował Plan Równości oraz opublikował raport „Równowaga życia zawodowego i pozazawodowego (work-life balance) pracowniczek i pracowniczek oraz doktorantów i doktorantek Politechniki Wrocławskiej”.

Należy do ogólnopolskiej Akademickiej Sieci Bezpieczeństwa i Równości (ASBiR).

Była kuratorką programową Galerii Sztuki Socato. pomysłodawczynią i kuratorką ogólnopolskiego Przeglądu Młodej Sztuki „Świeża Krew”. Należy do Międzynarodowej Grupy Artystów Posługujących się Językiem Geometrii założonej przez prof. Bożenę Kowalską.

Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, laureatka Nagroda Marszałka Województwa Dolnośląskiego za najlepszy dyplom (2007). Otrzymała również wyróżnienie honorowe w III Ogólnopolskim Konkursie im. Mariana Michalika na Obraz dla Młodych Malarzy (2007). W 2022 r. otrzymała za swoje osiągnięcia artystyczne Srebrny Medal Sztuki, Nauki i Literatury od Towarzystwa Akademickiego Arts-Sciences-Lettres.

Jej prace były prezentowane w Polsce i za granicą na blisko 30 wystawach indywidualnych oraz na niemal 60 zbiorowych i pokonkursowych.

Autorka trzech książek – „Jaśmina Berezy” (Wydawnictwo Nisza/Warstwy, 2020), „Czarne łabędzie, biały puch” (Wydawnictwo Warstwy, 2022), „Luna” (Wydawnictwo Warstwy, 2024).

Absolwent Wydziału Chemii Uniwersytetu Wrocławskiego (1997 r.). Z Wydziałem Chemicznym PWr jest związany od 2002 roku. W roku 2012 uzyskał habilitację a w roku 2021 tytuł profesora.

Jego zainteresowania naukowe oscylują wokół bioanalityki z zastosowaniem spektroskopii jądrowego rezonansu magnetycznego NMR oraz spektrometrii mas MS w monitoringu stanów patologicznych organizmu, diagnozowaniu oraz badaniu przyczyn chorób cywilizacyjnych i zapalnych. Dodatkowo prowadzi badania nad autentykacją żywności, zmianami metabolomicznymi komórek nowotworowych pod wpływem czynników fizykochemicznych oraz przyczynami lekoodporności mikroorganizmów.

Jest współautorem ponad 115 publikacji w czasopismach z listy filadelfijskiej, a jego prace były dotychczas cytowane powyżej 2 400 razy. W swoim dorobku posiada współautorstwo w ośmiu patentach. Był promotorem sześciu dysertacji doktorskich oraz przeszło 70 prac dyplomowych.

Jest laureatem stypendiów finansowanych przez Fundację na Rzecz Nauki Polskiej (2003, 2004, 2005), zbiorowej Nagrody Ministra Edukacji Narodowej i Sportu (2003) oraz licznych nagród rektora Politechniki Wrocławskiej.

Od 2012 do 2020 roku pełnił funkcję prodziekana ds. ogólnych Wydziału Chemicznego Politechniki Wrocławskiej, a w latach 2020-2024 dziekana wydziału. Jest współzałożycielem i byłym wiceprezesem Polskiego Towarzystwa Metabolicznego. Należy również do Polskiego Towarzystwa Chemicznego oraz Polskiego Towarzystwa Biochemicznego. Udziela się lokalnie we Wrocławskim Towarzystwie Naukowym, będąc członkiem zarządu towarzystwa.  

Prywatne uwielbia aktywne spędzanie czasu, w szczególności jazdę rowerową po górach oraz biegi narciarskie.

Prof. Tomasz Nowakowski w latach 2020-2024 pełnił funkcję prorektora ds. organizacji i rozwoju uczelni. Od 1 września 2024 r. jest prorektorem ds. informatyzacji.

Pełnił funkcje m.in. dziekana i prodziekana Wydziału Mechanicznego, dyrektora i zastępcy dyrektora Instytutu Konstrukcji i Eksploatacji Maszyn, kierował zakładem instytutowym oraz katedrą, ostatnio, Eksploatacji Systemów Technicznych. Był przewodniczącym Rady Dyscypliny Inżynieria Mechaniczna.

Naukowe zainteresowania profesora mieszczą się w obszarze inżynierii niezawodności i bezpieczeństwa. Dotyczą badania, oceny i modelowania niezawodności obiektów mechanicznych, zagadnień inżynierii eksploatacji złożonych systemów technicznych oraz odporności na zakłócenia systemów logistycznych i transportowych.

Dorobek naukowy prof. Nowakowskiego obejmuje ponad 340 prac, w tym 270 publikacji naukowych i 70 prac o charakterze raportów i sprawozdań. Wypromował ponad 150 inżynierów i magistrów inżynierów na trzech kierunkach kształcenia. Zaprojektował i koordynował na Wydziale Mechanicznym prace związane z uruchomieniem w 2002 r. kierunku transport. Jest promotorem 15 obronionych rozpraw doktorskich. Rozpoczyna opiekę nad doktoratem wdrożeniowym w dyscyplinie Inżynieria Mechaniczna.

Jest członkiem Komitetu Transportu PAN. Był przez dwie kadencje przewodniczącym Polskiego Towarzystwa Logistycznego. Współpracuje z European Safety and Reliability Association i European Safety, Reliability & Data Association (członek zarządu).

Prywatnie: od zawsze jeździ na nartach. Lubi słuchać portugalskiej muzyki fado i muzyki filmowej. Czyta pamiętniki i kryminały. Hoduje kaktusy.

Dr inż. Piotr Górski jest prorektorem ds. studenckich kadencji 2020-2024 oraz 2024-2028.

Wcześniej pełnił funkcję pełnomocnika rektora ds. aktywności społeczno-kulturalnej i sportowej studentów i doktorantów oraz pełnomocnika rektora ds. aktywności i przedsiębiorczości studenckiej.

Zatrudniony na Wydziale Mechanicznym, gdzie był prodziekanem ds. studenckich oraz pełnomocnikiem dziekana ds. promocji wydziału.

Zainteresowania naukowe dr. Piotra Górskiego obejmują modelowanie i symulacje mechanizmów przestrzennych metodą układów wieloczłonowych oraz programowanie sterowników PLC.

Realizował wiele projektów badawczo-rozwojowych, m.in. budowy maszyny do reimplantacji włosów metodą FUE oraz opracowanie i wdrożenie nowej technologii wytwarzania personalizowanych kierownic do samochodów osobowych. Przygotowywał także projekty szkoleniowe dla uczniów technicznych szkół średnich z Dolnego Śląska.

Prywatnie Piotr Górski znajduje czas na narciarstwo zjazdowe, taniec towarzyski, turystykę rowerową i górską oraz nowe technologie.