prof. Kazimiera Wilk po odebraniu nagrody, pierwszy z prawej dr Kash Mittal.

Za wybitne osiągnięcia w obszarze syntezy nowych surfaktantów wielofunkcyjnych, w tym głównie biozgodnych surfaktantów cukrowych, prof. Kazimiera A. Wilk – jako pierwsza kobieta na świecie – otrzymała prestiżową nagrodę im. Kasha Mittala (The Kash Mittal Award).

Wyróżnienie naszej badaczce z Wydziału Chemicznego wręczono na Uniwersytecie Marii Curie Skłodowskiej w Lublinie podczas 23. edycji Symposium on Surfactants in Solution (SIS2022).

Nagroda przyznawana jest wybitnym naukowcom z dziedziny surfaktantów od 2002 roku, a do tej pory jej laureatami byli tak uznani badacze, jak: Björn Lindman (Szwecja, 2002), Barry Ninham (Australia, 2004), Eric Kaler (USA, 2006), Raoul Zana (Francja, 2008), Brian Vincent (Wielka Brytania, 2010), Dominique Langevin (Francja, 2012), Nissim Garti (Izrael, 2014), Dinesh O. Shah (USA, 2016) Krister Holmberg (Szwecja, 2018), Larry Romsted (USA, 2020). 

Prof. Kazimiera A. Wilk jest nie tylko pierwszą kobietą, której przyznaną tą nagrodę, ale też pierwszym przedstawicielem polskiej nauki, który znalazł się w tym szacownym gronie. 

Decyzją międzynarodowego środowiska naukowego, związanego z chemią koloidów i granic międzyfazowych, nagroda nosi imię Kasha Mittala, w uznaniu jego znaczącego wkładu w rozwój tej dziedziny nauki. Nazwisko zwycięzcy ogłaszane jest zawsze podczas uroczystości inaugurującej kolejne konferencje SIS. Zgodnie z tradycją laureat wygłasza następnie wykład plenarny, tzw. premium lecture. W Lublinie profesor Kazimiera A. Wilk wygłosiła wykład o surfaktantach wielofunkcyjnych (tzw. „szytych na miarę”) dla zastosowań teranostycznych.

Pierwsze sympozjum o surfaktantach zorganizowano w 1976 r. w Albany (USA). Natomiast po raz pierwszy tytuł "Surfactants in Solution" pojawił się w 1982 roku podczas spotkania w Lund (Szwecja). Obecnie sympozjum ma charakter ogólnoświatowy, a w  tym roku po raz pierwszy zorganizowano je w Polsce. Od początku przewodniczącym konferencji jest dr Kash Mittal, doktor honoris causa UMCS.

Prof. Kazimiera A. Wilk (Wydział Chemiczny)

Pracuje w Katedrze Inżynierii i Technologii Procesów Chemicznych. Jest uznaną specjalistką w zakresie innowacyjnych technologii chemikaliów specjalistycznych (ang. Fine Chemicals), w szczególności otrzymywania produktów o wysokiej wartości dodanej, typu surfaktantów specjalistycznych, dekorowanych polimerów, a także projektowania racjonalnych technik enkapsulacji leków w nanonośnikach polimerowych i surfaktantowych do spowolnionego uwalniania. Zajmuje się również wytwarzaniem ekologicznych formulacji kosmetycznych i surfaktantowych. Stworzyła szkołę naukową pt. Enkapsułowanie substancji aktywnych w nanonośnikach polimerowych i surfaktantowych.    

Prof. Kazimiera A. Wilk ukończyła studia na Wydziale Chemicznym Politechniki Wrocławskiej w zakresie chemii i technologii chemicznej w 1976 r. Tam też w 1979 r. uzyskała tytuł doktora nauk chemicznych. Stopień doktora habilitowanego nauk chemicznych uzyskała w 1991 r., a tytuł profesora nauk chemicznych w zakresie technologii chemicznej w 2001 r. 

W latach 80. wyjechała na trzyletni staż podoktorski na University of Delaware (USA). W w latach 90. odbyła szereg krótkoterminowych wizyt naukowych w ETH Zürich (Szwajcaria).

Jako następczyni prof. Bogdana Burczyka przez prawie 25 lat (1996-2020) kierowała zakładami naukowo-dydaktycznymi Wydziału Chemicznego PWr. Obecnie (od 1.01.2020 r.) kieruje Laboratorium Technologii Organicznej i Farmaceutycznej w Katedrze Inżynierii i Technologii Procesów Chemicznych.

Była członkiem Senatu Politechniki Wrocławskiej w latach 2002-2008 oraz 2016-2020). W latach 2009-2020 pracowała jako pełnomocnik ds. komunikacji środowiskowej kolejnych rektorów Politechniki Wrocławskiej. W okresie 08.04.2019-31.08.2020 była pierwszą przewodniczącą rady dyscypliny Inżynieria Chemiczna na naszej uczelni.

Należy do szeregu  prestiżowych instytucji naukowych: Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów (Sekcja V – Nauk Matematycznych, Fizycznych, Chemicznych i Nauk o Ziemi, 2017-2020),  Rady Doskonałości Naukowej (Sekcja II – Nauk Inżynieryjno-Technicznych, 2019-2023), Komitetu Inżynierii Chemicznej i Procesowej PAN (2020-2023), Komitetu Naukowego Kasy im. Józefa Mianowskiego - Fundacji popierania nauki (2019-2023). Należała też do Rady Naukowej Instytutu Katalizy i Fizykochemii Powierzchni PAN w Krakowie (2007-2014).

Dorobek naukowy profesor Wilk  to około 260 pozycji, w tym ponad 155 artykułów z Listy Filadelfijskiej (listy JCR), 35 patentów krajowych, 1 patent międzynarodowy, 1 know-how, 48 recenzowanych referatów w języku angielskim, 5 rozdziałów w książkach i 1 rozdział w monografii, 4 naukowe edytorstwa monografii konferencyjnych w języku angielskim. Dodatkowo w dorobku ma 7 prac popularyzujących naukę. Była promotorem 13 przewodów doktorskich, z których 10 uzyskało wyróżnienie, a 3 następne są w toku. Dwóch jej doktorów było laureatami Fundacji na rzecz Nauki Polskiej, 1 uzyskał Nagrodę Premiera, 1 należy do Academia Iuvenum PWr. Dziewięciu doktorów pracowało lub nadal pracuje na kierowniczych stanowiskach w przemyśle lub w firmach, zaś czterech jako nauczyciele akademiccy.

W latach 1998-2007 profesor Wilk była aktywnym organizatorem, współtwórcą i uczestnikiem Dolnośląskiego Festiwalu Nauki (DFN), który dzięki niej rozszerzył swoją formułę na niemal cały Dolny Śląsk. Była jednym z twórców festiwalu na Politechnice Wrocławskiej (1998-2000). Pełniła funkcję zastępcy koordynatora środowiskowego DFN (2001-2002). W 2003 r. została powołana przez Kolegium Rektorów Uczelni Wrocławia i Opola (KRUWiO) na koordynatora środowiskowego DFN. Od 2007 r. jest honorowym członkiem Rady Programowej DFN.

Jest laureatką wielu prestiżowych nagród i wyróżnień. W 2007 roku otrzymała Nagrodę KRUWiO za integrację środowiska naukowego, a w 2009 r. Nagrodę Prezydenta Wrocławia za współutworzenie i rozwój DFN. W 2010 r. otrzymała medal im. Wojciecha Świętosławskiego ze Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Chemicznego za całokształt działalności naukowej. W 2013 r. została uhonorowana wyróżnieniem Lew Politechniki Wrocławskiej.

W 2021 r. otrzymała Nagrodę Naukową im Włodzimierza Trzebiatowskiego (PWr). W 2022 r. na 23rd International Symposium on Surfactants in Solutions (SIS2022) w Lublinie przyznano jej międzynarodową nagrodę im. Kash Mittala za osiągnięcia w obszarze syntezy surfaktantów.