TWOJA PRZEGLĄDARKA JEST NIEAKTUALNA.
Wykryliśmy, że używasz nieaktualnej przeglądarki, przez co nasz serwis może dla Ciebie działać niepoprawnie. Zalecamy aktualizację lub przejście na inną przeglądarkę.
Do naszej Academii Iuvenum dołączyły kolejne 24 osoby na kadencję 2025-2027. Zastąpią one swoich kolegów i koleżanki działających w gremium od 2023 roku. Uroczyste wręczenie nominacji a także podziękowania dla całego składu trzeciej kadencji zaplanowano na 8 lipca.
Academię Iuvenum (AI) Politechniki Wrocławskiej tworzą młodzi naukowcy (co najmniej rok po doktoracie), którzy realizują z sukcesem projekty badawcze. Zadaniem gremium jest podejmowanie różnych inicjatyw na rzecz uczelni, tworzenie platformy służącej wymianie myśli naukowej, a także umożliwianie młodym naukowcom wyrażania opinii wewnątrz i na zewnątrz uczelni.
Skład AI liczy 48 osób. Co roku, na dwuletnią kadencję, powoływane są przez rektora, z rekomendacji Rektorskiej Komisji ds. Nagród Naukowych kolejne 24 osoby.
Kto może dołączyć do AI?
Członkami Akademii mogą zostać naukowcy, którzy uzyskali stopień doktora co najmniej na rok przed rozpoczęciem kadencji, ale nie wcześniej niż siedem lat do dnia jej rozpoczęcia (w przypadku pracowników korzystających w pełnym wymiarze z urlopu macierzyńskiego lub rodzicielskiego, lat ulega zwiększeniu o rok na każde urodzone lub przysposobione dziecko), nie posiadają stopnia doktora habilitowanego i mają znaczące osiągnięcia w reprezentowanej przez siebie dyscyplinie naukowej.
Osoby należące do AI mogą liczyć na szereg korzyści, które mają im ułatwić skupienie się na pracy naukowej, m.in. dodatkowe 50 proc. pensji adiunkta czy zredukowanie pensum dydaktycznego do poziomu 120 godzin.
Mogą też korzystać z programu specjalistycznych szkoleń oraz warsztatów z różnych zagadnień m.in. skutecznego pozyskiwania grantów, kierowania projektem, wystąpień publicznych, kontaktów z mediami czy sztuki argumentowania.
Oto osoby, które zostały powołane na kadencję 2025-2027
ARCHITEKTURA I URBANISTYKA
Dr inż. Bartłomiej Ćmielewski
Wydział Architektury
Katedra Historii Architektury, Sztuki i Techniki
Specjalizuje się w skanowaniu i modelowaniu 3D. Jednym z jego największych osiągnięć było opracowanie (w 2018 r.) innowacyjnego, skalowalnego modułu LIDAR. Była to jedna z pierwszych w pełni niezależnych konstrukcji tego typu, opracowana od podstaw. Przy wykorzystaniu tego urządzenia udało się zrealizować wiele interdyscyplinarnych projektów badawczych, których wyniki zostały opublikowane w renomowanych międzynarodowych czasopismach (m.in. w „Journal of Archeological Science”.
Badania prowadził m.in. w Parku Narodowym Machu Picchu w Peru, w mieście Iznik, w okolicach jeziora Kucukcekmece w Turcji czy w Parku Narodowym My Son w Wietnamie. Obecnie bierze udział w trzech projektach badawczych w Jordanii i Peru (w tym w projekcie badań wysokogórskich powyżej 5 tys. m n.p.m.).
W Akademii Iuvenum zamierza m.in. postawić na interdyscyplinarną współpracę, organizując spotkania, warsztaty i dyskusje ze specjalistami od IT i mechaniki, które mają zaowocować wspólnymi projektami.
ARCHITEKTURA I URBANISTYKA
Dr inż. arch. Anna Kubicka-Sowińska
Wydział Architektury
Katedra Historii Architektury, Sztuki i Techniki
W swojej pracy naukowej zajmuje się odtwarzaniem historycznych etapów wznoszenia budowli i miast, rekonstrukcją formy i funkcji zabytkowej architektury. Wykorzystuje przy tym m.in. nowoczesne skanowanie laserowe 3D i metodę cosine quantogram.
W 2020 r. jej praca doktorska została doceniona nagrodą Prezesa Rady Ministrów. Była również finalistką 21. edycji Nagród Naukowych „Polityki”. W 2024 r. została laureatką konkursu Secundus, w którym nagradzane są osoby z naszej uczelni, posiadające największą sumę wartości punktowych w publikacjach.
Działając w Academia Iuvenum, chciałaby m.in. rozwinąć platformę wymiany wiedzy na temat badań, jakie są prowadzone na poziomie międzywydziałowym, działać na rzecz rozwoju wiedzy o możliwościach grantowych oraz rozwijać szkolenia z metodologii w zarządzaniu projektami.
AUTOMATYKA, ELEKTRONIKA, ELEKTROTECHNIKA I TECHNOLOGIE KOSMICZNE
Dr inż. Agnieszka Krakos
Wydział Elektroniki, Mikrosystemów i Fotoniki
Katedra Mikrosystemów
Zajmuje się opracowywaniem w sposób kompleksowy nowej klasy laboratoriów chipowych przeznaczonych do badań biomedycznych i biochemicznych. Projektuje i prowadzi badania materiałowo-technologiczne oraz konstruuje zintegrowane platformy lab-on-chip, wykorzystując do tego, m.in. techniki mikroinżynierii zintegrowanej, metody detekcji sygnałów biologicznych oraz algorytmy cyfrowego przetwarzania tych sygnałów.
W ostatnich latach zaproponowane przez nią urządzenia mikrofluidyczne zastosowano w licznych badaniach, w szczególności dotyczących hodowli i rozwoju obiektów biologicznych.
Skonstruowała m.in. miniaturowy ładunek (payload) wykorzystujący technologię lab-on-chip do przeprowadzenia eksperymentu biologicznego na podkładzie nanosatelity CubeSat, realizujący pierwszą europejską misję o charakterze biomedycznym (LabSat 2022).
Uczestniczka projektów badawczych realizujących granty m.in. NCN Weave-Unisono, Horizon 2020 MSCA RISE 2019, Opus (NCN) czy grantu NCBR.
W czasie kadencji w AI zamierza kontynuować prace badawcze dotyczące rozwoju miniaturowych instrumentów analitycznych stosowanych w misjach kosmicznych oraz konstrukcji i technologii urządzeń lab-on-chip aplikowanych w badaniach biomedycznych i biochemicznych.
AUTOMATYKA, ELEKTRONIKA, ELEKTROTECHNIKA I TECHNOLOGIE KOSMICZNE
Dr inż. Agnieszka Mirkowska
Wydział Elektryczny
Katedra Podstaw Elektrotechniki i Elektrotechnologii
Laureatka konkursu Secundus, w którym nagradzane są osoby z naszej uczelni, posiadające największą sumę wartości punktowych w publikacjach i konkursu Miniatura NCN, w ramach którego prowadzi badania właściwości elektretowych biodegradowalnych folii polimerowych poddanych działaniu plazmy niskotemperaturowej.
W najbliższych dwóch latach zamierza rozwijać badania nad strukturami wykazującymi właściwości piezoelektryczne. Swoje działania naukowe chce prowadzić w kilku powiązanych ze sobą obszarach, m.in. możliwości wykorzystania materiałów biodegradowalnych w warstwowych konstrukcjach przetworników piezoelektrycznych oraz poszerzenia pracy badawczej o badania elektretowych i piezoelektrycznych nanowłókien wytwarzanych metodą elektrospinningu.
Za swoje największe osiągnięcie naukowe uważa opracowanie oryginalnych struktur dielektrycznych o niejednorodnych właściwościach elektrycznych i mechanicznych wykazujących właściwości piezoelektryczne, które zostały objęte ochroną patentową.
INFORMATYKA TECHNICZNA I TELEKOMUNIKACJA
Dr inż. Jan Kocoń
Wydział Informatyki i Telekomunikacji
Katedra Sztucznej Inteligencji
Na co dzień zajmuje się sztuczną inteligencją i przetwarzaniem języka naturalnego. Od 2011 pracuje nad projektami związanymi z wielkimi modelami językowymi i spersonalizowanym uczeniem maszynowym.
Za swoje największe osiągnięcie uznaje cykl publikacji „Personalizacja metod sztucznej inteligencji dla zadań subiektywnych w przetwarzaniu języka naturalnego”, obejmujący szesnaście prac, w tym pięć publikacji w czasopismach naukowych i jedenaście w recenzowanych materiałach konferencyjnych.
Jest kierownikiem naukowym projektu PLLuM i koordynatorem treningów modeli językowych w projekcie HIVE, a także koordynatorem tworzenia laboratorium kontekstowego i spersonalizowanego przetwarzania danych językowych w projekcie CLARIN-PL.
Podczas swojej kadencji w AI naukowiec z W4 planuje zająć się personalizacją wielkich modeli językowych, nowymi architekturami modeli językowych i rozszerzonym wnioskowaniem, a także analizą kulturowych różnic w modelach językowych i rozwojem modeli dla języka polskiego oraz przetwarzaniem tekstów do postaci grafów wiedzy.
Zamierza również zorganizować cykl szkoleń poświęconych praktycznemu zastosowaniu narzędzi AI w edukacji i pracy naukowej.
INFORMATYKA TECHNICZNA I TELEKOMUNIKACJA
Dr inż. Tomasz Szandała
Wydział Informatyki i Telekomunikacji
Katedra Informatyki Technicznej
Jego największym osiągnięciem jest opracowanie metody Principal Image Sections Mapping (PRISM), stanowiącej przełomowy krok w dziedzinie wyjaśnialnej sztucznej inteligencji (XAI). Skupił się na problemie nieprecyzyjnych i rozmytych map ciepła generowanych przez popularne metody takie jak GradCAM czy techniki okluzji.
Jego metoda wykorzystuje analizę głównych składowych (PCA) do identyfikacji i wizualizacji najważniejszych sekcji obrazu, które wpływają na decyzje modelu. Zamiast generować rozmazane, trudne do interpretacji mapy ciepła, PRISM tworzy kolorowe maski obrazów w przestrzeni RGB, które w czytelny sposób wskazują kluczowe elementy rozpoznawane przez sieć neuronową. Szczegółowo opisał ją w prestiżowym czasopiśmie „Information Sciences”.
Jego prace w obszarze sieci neuronowych są wielokrotnie cytowane, a Szwajcarska Komisja Stypendialna przyznała mu prestiżowe roczne stypendium ESKAS na realizację projektu badawczego.
W najbliższych latach planuję skupić się na zagadnieniu wykrywania obrazów typu deepfake za pomocą głębokich sieci neuronowych.
INŻYNIERIA BIOMEDYCZNA
Dr inż. Dominik Drabik
Wydział Podstawowych Problemów Techniki
Katedra Inżynierii Biomedycznej
Jego zainteresowania naukowe są związane z biomechaniką błon lipidowych, dynamiką molekularną układów biologicznych oraz wizualizacją procesów biologicznych w animacjach 3D.
Laureat stypendium ministra dla wybitnego młodego naukowca oraz stypendium im. J. Mozrzymasa w zakresie badań interdyscyplinarnych. W maju 2025 r. otrzymał grant w programie „Sonata” Narodowego Centrum Nauki na projekt związany z zaprojektowaniem modeli błon grzybicznych jako platformy do badania substancji o potencjalne fungocytowym.
Za swoje najważniejsze dotychczasowe osiągnięcie naukowe uważa utworzenie zbioru technik doświadczalno-numerycznych do charakteryzacji błon biologicznych pod kątem właściwości mechanicznych.
INŻYNIERIA CHEMICZNA
Dr inż. Marta Fiedot
Wydział Chemiczny
Katedra Inżynierii i Technologii Polimerów
W swojej pracy naukowej skupia się na wytwarzaniu funkcjonalnych materiałów polimerowych lub kompozytowych zawierających mikro- lub nanocząstki, które mają właściwości antybakteryjne, przewodzące lub sensorowe. Od kilku lat jej zainteresowania naukowe przesunęły się w stronę polimerów naturalnych, szczególnie pektyny. Zajmuje się analizą właściwości użytkowych niedomieszkowanych folii lub hydrożeli pektynowych – zwłaszcza w kontekście możliwości wykrywania gazów przy pomocy niedomieszkowanych układów pektynowych.
W najbliższym czasie zamierza skupić się na dokładnym zrozumieniu mechanizmu detekcji różnych czynników i ich korelacji z budową łańcucha makrocząstek pektyny, w celu opracowania powtarzalnych układów czujnikowych na bazie pektyny.
Za swoje główne osiągnięcie naukowe uważa udowodnienie, że możliwe jest zastosowanie materiałów pektynowych jako aktywnych części układów biosensorowych. Opracowała szereg folii i hydrożeli, które wykazywały znaczącą zmianę właściwości fizykochemicznych powyżej temperatury 37oC. Jak podkreśla, takie prace pozwolą rozbudować nową gałąź naturalnych bioczujników biodegradowalnych na bazie pektyny.
Kierowała projektami w ramach grantu wewnętrznego MNiSW, Diamentowego Grantu czy Grantu Plus (Urząd Marszałkowski). Uczestniczyła w pracach badawczych zespołów realizujących granty m.in. finansowane przez NCBR, NCN czy Norweski Mechanizm Finansowy GRIEG.
INŻYNIERIA CHEMICZNA
Dr inż. Maciej Kaniewski
Wydział Chemiczny
Katedra Inżynierii i Technologii Procesów Chemicznych
Stypendysta programu Preludium Narodowego Centrum Nauki, w ramach którego opracował modele kinetyczne rozkładu czystego azotanu amonu. W najbliższych latach planuje kontynuować badania w tym zakresie rozszerzając te modele na systemy wieloskładnikowe zawierające zarówno promotory, jak i inhibitory rozkładu, z uwzględnieniem dynamicznych warunków cieplnych, ciśnieniowych i środowiskowych.
Działając w akademii chciałby też m.in. zorganizować szkolenia dla młodych naukowców dotyczące zasad skutecznej współpracy z przemysłem, kontynuować rozwijanie współpracy międzywydziałowej oraz rozwijać istniejące kontakty międzynarodowe.
Za swoje najważniejsze dotychczas osiągnięcie naukowe uważa określenie wpływu wybranych mikroelementów (Cu, Fe, Mn i Zn) na stabilność termiczną azotanu amonu. Przeprowadzone badania podstawowe zostały opublikowane w trzech artykułach naukowych. Wyniki stały się podstawą do realizacji projektu zleconego przez Grupę Azoty, których celem była analiza możliwości produkcji nawozów zawierających chelaty mikroelementów.
INŻYNIERIA LĄDOWA, GEODEZJA I TRANSPORT
Dr inż. Adrian Chajec
Wydział Budownictwa Lądowego i Wodnego
Katedra Inżynierii Materiałów i Procesów Budowlanych
Za swoje najważniejsze osiągnięcia uważa: wykazanie, że zastąpienie części cementu dodatkiem odpadowej mączki granitowej poprawia strukturę kompozytu cementowego, ulepszając jego właściwości adhezyjne i fizyczne, oraz wykorzystanie nowoczesnych metod funkcjonalizacji fizycznej i chemicznej powierzchni ziaren maczki granitowej dla jej waloryzacji do wykorzystania w kompozytach cementowych.
We współpracy z Wydziałem Chemicznym PWr, opracował też innowacyjną metodę wykształcania na powierzchni mączki granitowej nanostruktur węglowych (III), która może realnie zrewolucjonizować wytwarzanie betonu o właściwościach przewodzących prąd. Badacze wykazali, że zastępując 20% cementu opracowanym przez nich dodatkiem można poprawić przewodność elektryczną kompozytu prawie 105-krotnie, zmniejszając powierzchnię właściwą modyfikatora 50-krotnie w stosunku do rozwiązań dostępnych na rynku.
Kierował projektami badawczymi w ramach grantów z programów Preludium (NCN), Lider (NCBR) i First Team.
W najbliższych latach zamierza skupić się na wykorzystaniu odpadów z kopalni kruszyw w betonie oraz sposoby funkcjonalizacji ich powierzchni, a także temacie betonu przewodzącego prąd elektryczny do magazynowania energii.
INŻYNIERIA LĄDOWA, GEODEZJA I TRANSPORT
Dr inż. Paweł Niewiadomski
Wydział Budownictwa Lądowego i Wodnego
Katedra Inżynierii Materiałów i Procesów Budowlanych
Za swoje najbardziej znaczące osiągnięcie naukowe uważa ocenę wpływu dodatku wybranych nanocząstek na właściwości betonu samozagęszczalnego (w ramach rozprawy doktorskiej). Potwierdził ich pozytywny wpływ na parametry mechaniczne takie jak wytrzymałość na ściskanie, twardość i moduł sprężystości. Wyniki opisał w 16 publikacjach naukowych i referatach konferencyjnych.
Laureat konkursu Sonata (NCN) i uczestnik zespołów badawczych prowadzących projekty w ramach programów Lider (NCBR) i "3 houses with VAN (Volountary Architects Network)” finansowanego przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych Japonii.
W najbliższych latach zamierza skupić się na eksperymentalnej ocenie wpływu materiałów odpadowych pochodzenia rafineryjnego wykorzystywanych jako częściowy zamiennik cementu i kruszywa naturalnego na właściwości kompozytu cementowego oraz na alternatywnych materiałach budowlanych w konstrukcji małych jednostek mieszkalnych.
W AI planuje m.in. zorganizować cykl spotkań członków Academii luvenum z przedstawicielami działów R&D największych spółek działających na Dolnym Śląsku, by wykreować wspólne tematy badawcze na linii przemysł-nauka oraz cykl spotkań z absolwentami PWr odnoszącymi znaczące sukcesy naukowe w zagranicznych jednostkach naukowych.
INŻYNIERIA MATERIAŁOWA
Dr inż. Patryk Obstarczyk
Wydział Chemiczny
Instytut Materiałów Zaawansowanych
Za swoje największe osiągniecie uznaje wykonanie, za pomocą techniki polarymetrycznego Z-skanu, ilościowej analizy dwu- oraz trzy- fotonowego dichoroizmu kołowego dla obu enancjomerów nano-klastrów Au38(PET)24. W swoich pracach badawczych otrzymał wspomniane nanoklastry, dokonał separacji ich enancjomerów oraz przeprowadził pomiary w zakresie optyki nieliniowej.
Badania te, uwzględniające pierwszy w historii eksperymentalny pomiar trój-fotonowego dichroizmu kołowego, stanowią doskonały punkt wyjścia do systematycznych badań nad właściwościami chiro-optycznymi szeregu materiałów z pominięciem ograniczeń narzucanych przez wysokoenergetyczne wiązki laserowe operujące w zakresie UV.
Laureat grantów NCN (Preludium), NAWA (Bekker) oraz FNP (NONA). Otrzymał także stypendium Start (FNP) i miejskie stypendium im. Jana Mozrzymasa. Jest laureatem programów Secundus, Quintus oraz Quartus.
W ramach AI planuje zająć się poszerzaniem wiedzy na temat otrzymywania i zastosowań anizotropowych i atomowo-precyzyjnych nano-klastrów metali z szeregu miedziowców. Ponadto chce podjąć się organizacji szeregu szkoleń poświęconych rozwojowi umiejętności związanych ze sztuką promocji projektów naukowych w przestrzeni medialnej. Dodatkowo zamierza podzielić się z innymi członkami swoimi technikami i umiejętnościami dydaktycznymi.
INŻYNIERIA MECHANICZNA
Dr inż. Anna Dmitruk
Wydział Mechaniczny
Katedra Inżynierii Elementów Lekkich, Odlewnictwa i Automatyki
Za swoje największe osiągnięcie w pracy naukowo-badawczej uważa rozwój materiałów wysokoporowatych, które mogą znaleźć zastosowanie w co najmniej trzech sektorach przemysłu: maszynowym, energetycznym i medycznym. Pierwsza aplikacja dotyczy technologii wytwarzania porowatych preform faz typu MAX o porowatości otwartej, odpowiedniej dla późniejszego procesu infiltracji ciśnieniowej.
Druga to otwartokomórkowe piany metaliczne wytwarzane metodą odlewania precyzyjnego z wykorzystaniem techniki replik pian poliuretanowych. Dzięki zastosowaniu pian w akumulatorach cieplnych na bazie materiałów zmiennofazowych uzyskuje się znaczącą poprawę efektywności działania tych urządzeń. Badania te zaowocowały m.in. zgłoszeniem patentowym, które zostało nagrodzone w dwóch konkursach - wewnętrznym programie Quartus oraz w konkursie FSNT NOT.
Natomiast trzecia aplikacja dotyczy wytwarzania implantów dentystycznych i ortopedycznych.
Prowadzi badania w zespole realizującym granty m.in. w ramach programów Preludium czy Horyzont Europa.
INŻYNIERIA MECHANICZNA
Dr inż. Piotr Gruber
Wydział Mechaniczny
Katedra Zaawansowanych Technik Wytwarzania
Zajmuje się technikami przyrostowymi i tworzywami sztucznymi, koncentrując na poszukiwaniu zależności pomiędzy technologią wytwarzania a strukturą i właściwościami przetwarzanych materiałów, zarówno proszków (materiałów wejściowych), jak i wyrobów po procesie wytwarzania. Specjalizuje się przede wszystkich w technologii laserowego topienia proszków tworzyw sztucznych. Prowadzi badania w obszarach wytwarzania przyrostowego, badania materiału wsadowego i badania materiału po procesie.
Za największe osiągnięcie uważa swoją pracę doktorską, w której podjął temat wykorzystania polimerowego laserowego spiekania do opracowania technologii wytwarzania wyrobów kompozytowych, na osnowie poliamidu 12 z napełniaczami metalicznymi, o właściwościach przeciwdrobnoustrojowych.
Tematyka ta wiąże się z cyfryzacją procesów produkcyjnych, przeciwdziałaniem narastającej oporności drobnoustrojów na antybiotyki oraz zapewnieniem ciągłości dostaw w sytuacjach kryzysowych. Na temat tych badań opublikował już trzy artykuły naukowe, a wyniki jego badań przyczyniły się do wdrożenia rozwiązań w Wojewódzkim Szpitalu Specjalistycznym im. Gromkowskiego.
INŻYNIERIA MECHANICZNA
Dr inż. Andrzej Pawlak
Wydział Mechaniczny
Katedra Zaawansowanych Technik Wytwarzania
Jego zainteresowania naukowe są związane z technologiami przyrostowymi, stopami metali lekkich, symulacją procesów AM oraz optymalizacja procesów produkcyjnych.
Laureat grantu Miniatura Narodowego Centrum Nauki, w ramach którego prowadzi badania nad zastosowaniem narzędzi uczenia maszynowego, w tym algorytmów wielokryterialnej optymalizacji i oceny ich efektywności w optymalizacji procesu przetapiania laserowego proszków metali.
W akademii chciałby prowadzić działania na rzecz integracji interdyscyplinarnej i transferu wiedzy oraz zainicjować dyskusję nad wyzwaniami etycznymi i systemowi w nauce.
Za swoje największe dotychczasowe osiągnięcie uważa pionierskie opracowanie technologii przyrostowej selektywnego przetapiania reaktywnych proszków stopów magnezu metodą PBF-LB/M, co pozwoliło otworzyć nowe możliwości wytwarzania implantów resorbowalnych o złożonych kształtach.
INŻYNIERIA MECHANICZNA
Dr inż. Paweł Stabla
Wydział Mechaniczny
Katedra Mechaniki, Inżynierii Materiałowej i Biomedycznej
Laureat konkursu Secundus, w którym nagradzane są osoby z naszej uczelni, posiadające największą sumę wartości punktowych w publikacjach i Primus, w którym doceniani są autorzy wybitnych publikacji naukowych. Jego zainteresowania naukowe są związane m.in. z badaniami materiałów kompozytowych oraz wytrzymałością kompozytowych zbiorników ciśnieniowych.
Laureat grantu Miniatura Narodowego Centrum Nauki oraz programu Lider Narodowego Centrum Badań i Rozwoju, w ramach którego kieruje projektem „HyTank – hybrydowy zbiornik kompozytowy do magazynowania sprężonych gazów do zastosowania m.in. w strażackich aparatach oddechowych”.
W ramach działalności w AI chciałby m.in. otworzyć akademię na potrzeby przemysłu, organizując spotkania i seminaria z przedstawicielami biznesu i naukowcami oraz poszerzyć wymianę doświadczeń na temat aplikowania o granty badawcze pomiędzy członkami akademii.
INŻYNIERIA ŚRODOWISKA, GÓRNICTWO I ENERGETYKA
Dr inż. Jakub Mularski
Wydział Mechaniczno-Energetyczny
Katedra Inżynierii Konwersji Energii
Za swoje najbardziej znaczące osiągnięcie naukowe uważa opracowanie algorytmu modyfikacji kompleksowej modeli empirycznych szybkiej pirolizy i reakcji na powierzchni koksu na potrzeby symulacji procesu zgazowania węgla. Pozwoliło to na znaczne przyspieszenie symulacji, dzięki zastosowaniu prostszych modeli, zachowując przy tym dokładność obliczeń modeli bardziej złożonych i wymagających obliczeniowo.
Kierował projektem Preludium 15 NCN, jest dwukrotnym laureatem konkursu Secundus.
Wśród jego głównych celów badawczych na najbliższe lata jest m.in. praca w projekcie HERMES (Highly Efficient super critical ZeRo eMission System), w którym zostanie opracowany bezemisyjny, wysoce wydajny system zasilania nadkrytycznego opalanego bezpośrednio oraz działającego w obiegu zamkniętym na paliwach odnawialnych.
Dr Mularski planuje też organizować szkolenia w zakresie wiedzy z modelowania CED, wykorzystywania programów typu Ebsilon do projektowania i bilansowania całych systemów energetycznych wykorzystujących odnawialne źródła energii oraz współpracy z przemysłem.
INŻYNIERIA ŚRODOWISKA, GÓRNICTWO I ENERGETYKA
Dr inż. Marcin Wdowikowski
Wydział Inżynierii Środowiska
Katedra Gospodarki Wodno-Ściekowej i Technologii Odpadów
Głównym obszarem badań dr. Wdowikowskiego jest aplikacyjne zastosowanie hydrologii i meteorologii, a także pomiary hydrometryczne i pluwiometryczne.
Za swoje największe osiągnięcie naukowe uznaje działania związane z modelowaniem maksymalnych opadów deszczu. Opis je w monografii „Probabilistyczne modelowanie deszczów maksymalnych na przykładzie dorzecza Górnej i Środkowej Odry”, której celem było sformułowanie probabilistycznych modeli opadów maksymalnych dla ośmiu stacji meteorologicznych IMGW-PIB w dorzeczu Górnej i Środkowej Odry.
Plany naukowe dr Wdowikowskiego na najbliższe lata obejmują: kwestie rozwoju hydrologii inżynierskiej, wykorzystania sztucznej inteligencji w analizie dużych zbiorów danych do opracowania wiarygodnych prognoz wezbrań poziomów rzek, modelowania numerycznego zanieczyszczeń oraz współpracy zagranicznej w zakresie hydrometrii rzecznej.
Badacz z W7 zamierza też aktywnie działać na rzecz szerokiej i interdyscyplinarnej popularyzacji nauki. Planuje inicjować i podejmować różnego rodzaju wydarzenia pozwalające prezentować efekt prac naukowców w sposób przystępny, zwłaszcza dla młodzieży, która stoi przed wyborem drogi życiowej.
MATEMATYKA
Dr Paweł Plewa
Wydział Matematyki
Katedra Analizy i Procesów Stochastycznych
Najważniejszym osiągnięciem naukowym dr. Pawła Plewy jest opracowanie metody dowodzenia nierówności Hardy’ego dla szerokiej klasy rozwinięć ortogonalnych, w tym dla wszystkich klasycznych układów: Hermite’a, Laguerre’a oraz Jacobiego. Kluczowymi jej zaletami są uniwersalność, optymalność oraz nowatorstwo.
Kierował projektem NCN Preludium 15, przebywał na stażu podoktorskim we Włoszech, laureat stypendium Start FNP i konkursu Secundus.
W ramach Academii Iuvenum dr Plewa zamierza zająć się realizacją trzech projektów. Ich tematyka obejmuje przestrzenie funkcyjne związane z układami pierwiastków, prawdziwie ostre oszacowanie jąder ciepla oraz oszacowania niezależne od wymiaru dla dyskretnego operatora maksymalnego.
Chciałby też pracować nad utworzeniem na wszystkich wydziałach stanowisk typu postdoc oraz organizacją częstych spotkać z młodszymi kolegami i koleżankami z poszczególnych dyscyplin naukowych, zarówno ze Szkoły Doktorskiej, jak i tych, którzy już otrzymali stopień doktora.
NAUKI CHEMICZNE
Dr inż. Marta Dudek
Wydział Chemiczny
Instytut Materiałów Zaawansowanych
Laureatka stypendium Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego dla doktorantów (2018) oraz programu „Start” realizowanego przez Fundację na rzecz Nauki Polskiej (2021). Jej zainteresowania badawcze koncertują się na syntezie nowych związków, głównie azobenzenów, oraz badaniu ich interakcji z kanonicznymi i niekanonicznymi formami DNA w reżimach liniowym i nieliniowym.
Obecnie prowadzi badania w ramach grantu „Sonata” Narodowego Centrum Nauki, których celem jest opracowanie nowych, aktywowanych światłem ligandów G-kwadrupleksów jako metody, którą będzie można wykorzystać do zaawansowanych strategii terapeutycznych.
W ramach działalności w AI chciałaby m.in. podzielić się doświadczeniami związanymi z grantem Sonata, przygotować zestaw zasad i dobrych praktyk w zakresie redagowania listów do edytora, jak i przygotowania artykułów naukowych oraz zaangażować się w działania popularyzujące naukę na przykład wśród uczniów szkół średnich.
NAUKI CHEMICZNE
Dr inż. Dominik Terefinko
Wydział Chemiczny
Katedra Chemii Analitycznej i Metalurgii Chemicznej
Główna tematyka badań naukowca z W3 obejmuje wykorzystywanie zimnych plazm w ochronie środowiska i medycynie. Do swoich największych osiągnięć zalicza wykorzystanie ośmiu autorskich systemów podtrzymujących wyładowania zimnej plazmy o degradacji antybiotyków z roztworów wodnych. Ponadto sprawdzał też perspektywy wykorzystania zimnej plazmy w terapii względem ludzkiego nowotworu piersi.
Dr Dominik Terefinkow planuje dalsze badania nad wykorzystaniem zimnej plazmy do traktowania roztworów wodnych domieszkowanych witaminami, ekstraktami roślinnymi lub farmaceutykami. Uzyskane wyniki posłużą do stworzenia wniosku o grant badawczy. Drugim celem na najbliższy czas jest opracowanie technologii modyfikacji materiałów dentystycznych za pomocą zimnej plazmy.
Kierował projektem NCN w ramach programu Miniatura 8. Ponadto uczestniczył, jako wykonawca, m.in. w programach Opus 23, Sonata 15, Opus 17, Opus 7 (NCN), Canaletto (NAWA) oraz BioTechNan (EFS).
Działając w gremium chciałby stworzyć na uczelni program mentoringowy, w którym rolę mentorów będą pełnili członkowie Academii. Planuje też wystąpić o pozyskanie środków z programu Bekker (NAWA), by prowadzić swoje badania także zagranicą.
NAUKI FIZYCZNE
Dr inż. Andrzej Nowok
Wydział Podstawowych Problemów Techniki
Katedra Fizyki Doświadczalnej
Specjalizuje się w badaniach własności dielektrycznych (w tym dynamiki relaksacyjnej) hybrydowych związków organiczno-nieorganicznych w różnych warunkach ciśnienia i temperatury oraz badaniach fenomenologii przejścia szklistego wraz ze zjawiskami mu towarzyszącymi.
Za swoje największe osiągnięcie uważa opracowanie szczegółowego opisu mechanizmu dynamiki molekularnej kationów organicznych w trójwymiarowych hybrydowych materiałach organiczno-nieorganicznych o strukturze perowskitu. Wyniki tego przełomowego osiągnięcia przedstawił w artykule opublikowanym w „Nature Communicaions”.
Kierował projektem w programie Miniatura 7 Narodowego Centrum Nauki o także uczestniczył w projektach programów Opus 13 i 17.
W ramach Academii Iuvenum zamierza rozwijać swoje dotychczasowe badania, a także organizać cykl spotkań członków Academii ze studentami, podczas którego prowadzący opowiadaliby o możliwościach samorozwoju. Drugi cykl spotkań chciałby zorganizować z młodzieżą z Akademickiego Liceum PWr, by zachęcić ich do studiowania na Politechnice Wrocławskiej.
NAUKI FIZYCZNE
Dr inż. Kinga Żołnacz
Wydział Podstawowych Problemów Techniki
Katedra Optyki i Fotoniki
W swoich badaniach skupia się głownie na zastosowaniach światłowodów specjalnych, w szczególności w optyce nieliniowej, ale także w innych dziedzinach – w telekomunikacji kwantowej, w przemyśle oraz w inżynierii biomedycznej. W 2023 r. jej praca doktorska związana z eksperymentalnymi badaniami wybranych procesów konwersji modowej w strukturyzowanych światłowodach została wyróżniona Nagrodą Prezesa Rady Ministrów.
W trakcie kadencji w Academia Iuvenum planuje rozszerzyć badania prowadzone w trakcie stażu na Politechnice Drezdeńskiej, dotyczące światłowodów wielordzeniowych do zastosowań w endoskopii biomedycznej. Przystępując do AI ma także nadzieję, na poszerzenie grona osób do potencjalnej współpracy naukowej.
Wśród swoich największych osiągnięć naukowych wymienia dwie modyfikacje światłowodów wielordzeniowych, które znacznie upraszczają obsługę endoskopu oraz poprawiają jakość transmitowanego obrazu.
NAUKI O ZARZĄDZANIU I JAKOŚCI
Dr Pratik Mullick
Wydział Zarządzania
Katedra Badań Operacyjnych i Inteligencji Biznesowej
Jego najważniejszym dotychczasowym osiągnięciem naukowym jest opublikowanie czterech artykułów w prestiżowych czasopismach międzyanrodowych. Ich tematyka obejmuje trzy obszary badań, które są zgodne z jego zainteresowaniami: dynamiką opinii w podejmowaniu decyzji społecznych, dynamiką pieszych w zarządzaniu tłumem oraz analityką sportową.
Dr Mullick kierował też projektem Sonata NCN oraz przebywał na stażu podoktorskim we Francji.
Naukowiec z W8 planuje dalsze badania nam dynamiką tłumu, w celu zwiększenia środków bezpieczeństwa, ujawnianiem dynamiki rynku poprzez modelowanie oparte na agentach oraz analizą ewolucji wydajności zespołu we współczesnym międzynarodowym krykiecie.
Liczy też na możliwość rozwoju interdyscyplinarnej współpracy badawczej, zamierza aktywnie uczestniczyć i też samemu organizować warsztaty i seminaria oraz angażować się w działania na rzecz popularyzacji nauki w społeczeństwie, a także rozwoju zawodowego młodych ludzi.
