TWOJA PRZEGLĄDARKA JEST NIEAKTUALNA.
Wykryliśmy, że używasz nieaktualnej przeglądarki, przez co nasz serwis może dla Ciebie działać niepoprawnie. Zalecamy aktualizację lub przejście na inną przeglądarkę.
Absolwent Wydziału Architektury PWr, Łukasz Modrzejewski zdobył główną nagrodę w ogólnopolskim finale konkursu Stowarzyszenia Architektów Polskich. Wśród wyróżnionych są także Dobrochna Lata i Szymon Ciupiński z PWr.
Zwycięzca jest autorem pracy „Muzeum Doczesne we Wrocławiu”, napisanej pod opieką dr. inż. arch. Romana Rutkowskiego. To projekt koncepcyjny obiektu muzealnego, który miałby powstać na wrocławskim Wzgórzu Maślickim, będącym dawnym wysypiskiem śmieci. Budynek pełniłby funkcje wystawiennicze, edukacyjne i społeczne, zwiększając świadomość w zakresie racjonalnego gospodarowania zasobami i szeroko pojętego zrównoważenia.
Nagroda za antymuzeum
Jury uzasadniło przyznanie głównej nagrody Modrzejewskiemu tym, że jego praca „w subtelny, ale wymowny sposób pokazuje główny problem współczesnego świata, jakim jest jego destrukcja”.
W uzasadnieniu werdyktu czytamy także: „Wyważona i ponadczasowa architektura umiejętnie otacza formą swego rodzaju antymuzeum. Poprzez wkomponowanie budynku we wzgórze starego porośniętego zielenią wysypiska śmieci i podniesienie zwykłych przedmiotów do rangi eksponatów skłania do myślenia i refleksji. Jakość wykreowanej przestrzeni – zarówno tej na zewnątrz, jak i wewnątrz obiektu – stwarza możliwość przeżycia różnorodnych nastrojów i doznań. Dbałość o skromny, ale bardzo dopracowany detal pokazuje wysoki warsztat autora”.
Absolwent Wydziału Architektury PWr zaprojektował trójkątny budynek wejściowy z ogromnymi wrotami i drugi obiekt, który nazwał tunelem. Tam znalazłyby się sale ekspozycyjne, które stopniowo, z każdym pomieszczeniem, zapełniałyby się coraz większą liczbą przedmiotów – tak, że zaczynałyby przytłaczać i wypełniłyby się do końca, uświadamiając odwiedzającym, jak wiele rzeczy posiadają i jak bardzo jest to niedostrzegane i z jaką łatwością się ich pozbywają.
Tunel prowadziłyby do wieży o wysokości 50 m. Okrągłe atrium wprowadzałoby tam światło wewnątrz wzgórza. Autor projektu, liczył na to, że odwiedzający przechodząc z ciasnej i wypełnionej przedmiotami przestrzeni wprost pod strzelistą i monumentalną pustkę, uświadamiałby sobie wielkość wzgórza, w całości będącego produktem ludzkiej konsumpcji. Dopiero będąc w środku, otoczony ogromną masą, widziałby bowiem skalę całego założenia.
Elementem stałej ekspozycji byłby także parking, na którym znalazłby się nieużywane samochody – zrujnowane, porzucone, rozbite i niedziałające. Zaparkowane w zaplanowanych wcześniej miejscach, zmuszałyby do refleksji na temat roli auta we współczesnych społeczeństwach. Odwiedzający muzeum byliby zmuszeni do bezpośredniego kontaktu z niesprawnymi pojazdami, szukając miejsca do zaparkowania i przechadzając się pomiędzy wrakami.
Jak tłumaczy Łukasz Modrzejewski, jego zamiarem nie było podkreślenie walorów krajobrazowych i estetycznych miejsca, w którym ulokował swoje muzeum, a uwypuklenie historii przestrzeni, która dawniej było górą odpadów, symbolizującą nieustanną pogoń za tym, co nowsze i lepsze.
– Dzisiaj mamy możliwość ponownego używania różnych materiałów i ograniczania rozwoju wysypisk, ale produkcja i konsumpcja dóbr stale rośną. Możemy nie dostrzegać problemu, udawać, że nie istnieje, zakopywać go pod ziemią, ale nie jest to rozwiązanie. Przy jednoczesnym spadku liczby i powierzchni legalnych wysypisk, nastąpił gwałtowny wzrost liczby tańszych i niewidocznych w rejestrze Unii Europejskiej nielegalnych składowisk. Dostrzegalny na pierwszy rzut oka progres okazuje się więc być jedynie statystyczną fikcją, a problem wciąż istnieje – tłumaczy.
Poznaj projekt w szczegółach – kliknij poniżej:
Wyróżnienia za wrażliwość
Jury konkursu przyznało także dwa równorzędne wyróżnienia pierwszego stopnia – w tym jedno dla Szymona Ciupińskiego, absolwent Wydziału Architektury PWr. Doceniono go za pracę „Lazzaretto Vecchio – Wyspa Kina na Lagunie Weneckiej”, której promotorem był dr inż. arch. Marek Lamber.
„Wyróżnienie przyznano za wrażliwość, z jaką wprowadzono nową tkankę architektoniczną w delikatną materię weneckiej wyspy” – uzasadniali sędziowie konkursowi. Podkreślali też dojrzały warsztat autora i fakt, że potrafił stworzyć projekt stanowiący umiejętny dialog historycznych obiektów z nowoczesnymi.
Poznaj projekt w szczegółach – kliknij poniżej:
Nasza absolwentka znalazła się także wśród trzech równorzędnych wyróżnień drugiego stopnia. Uhonorowano w ten sposób Dobrochnę Latę za dyplom „Nowa geografia: Antropocentrum. Muzeum historii nienaturalnej w Katowicach”, której promotorką była dr inż. arch. Ada Kwiatkowska.
Jury uzasadniało: „Wyróżnienie zostało przyznane za świadome i wrażliwe podkreślenie znaczenia natury w życiu człowieka. Projekt w prosty sposób uświadamia nam, że nie możemy traktować natury jako osobnego bytu. Człowiek radykalnie zmienił Ziemię i ponosi tego konsekwencje. Znajdujemy się w momencie, w którym należy zmienić kierunek nienaturalnej historii. Zaproponowana architektura zabiera nas w edukacyjną podróż, która uświadamia nam, że przyroda jest zniszczona, a my nie możemy dłużej się od niej dystansować”.
Poznaj projekt w szczegółach – kliknij poniżej:
Doroczna Nagroda SARP im. Zbyszka Zawistowskiego Dyplom Roku to konkurs, w którym zgłaszane są prace magisterskie z całej Polski. Najpierw najlepsze wybierane są w etapach regionalnych, a spośród nich komisja konkursowa wyłania finalistów.
Jurorzy zwracają uwagę na wybitne wartości architektoniczne i urbanistyczne projektu oraz ich znaczenie w procesie przestrzennego kształtowania środowiska życia człowieka. Oceniają także nowatorstwo i poziom techniczny oraz ekologiczne i energetyczne rozwiązania projektowanych obiektów.
W tym roku 42 prace dyplomowe zostały nominowane przez regionalne komisje kwalifikacyjne, spośród których 25 znalazło się w ogólnopolskim finale.
Lucyna Róg
