Znamy finalistów ogólnopolskiego konkursu Dorocznej Nagrody im. Zbyszka Zawistowskiego „Dyplom Roku”. Wśród 25 autorów najlepszych prac dyplomowych z architektury znalazło się aż pięcioro absolwentów z Wydziału Architektury Politechniki Wrocławskiej.

Do konkursu zgłaszane były prace magisterskie z całej Polski. Jurorzy zwracali uwagę na wybitne wartości architektoniczne i urbanistyczne projektu oraz ich znaczenie w procesie przestrzennego kształtowania środowiska życia człowieka. Oceniali także nowatorstwo i poziom techniczny oraz ekologiczne i energetyczne rozwiązania projektowanego obiektu.

Do finału wybrano 25 dyplomów. Aż pięć z nich przygotowali studenci Politechniki Wrocławskiej. Zwycięzców konkursu poznamy w październiku, po ostatnim etapie, czyli prezentacji prac przed członkami sądu konkursowego.

Konkurs każdego roku organizuje Stowarzyszenie Architektów Polskich. Najpierw prace oceniane są regionalnie, a najlepsze z nich są nominowane do ogólnopolskiego finału.

Dyplomy z PWr, które znalazły się w finale konkursu SARP

„Współczesna agora jako pole architektonicznej debaty: Athenaeum Rio de Janeiro” – autorka: Patrycja Jędra, promotor: dr inż. arch. Ada Kwiatkowska

Studentka zaprojektowała Athenaeum Architektury dla Rio de Janeiro – miasta, któremu w ubiegłym roku przyznano tytuł Światowej Stolicy Architektury i w związku z tym będzie organizatorem 27. Światowego Forum Międzynarodowej Unii Architektów. Obiekt na wybrzeżu dzielnicy Flamengo stanowiłby przestrzeń dla debat i miałby inicjować dialog na temat przyszłości architektury na świecie.

Za cel autorka postawiła sobie stworzenie kompozycji architektonicznej zintegrowanej z naturalnym otoczeniem, a nawet z biegiem czasu pokazującej zwycięstwo natury nad architekturą. Jej projekt składa się z pięciu struktur – platformy połączonej z lądem za pomocą kładki (system kanałów zbierałby tam deszczówkę, a obniżenie modułów powodowało częściowe zalewanie obiektu podczas przypływów), szklanych prostopadłościanów, które pozwalałaby na podglądanie, co dzieje się we wnętrzu, stalowej konstrukcji, na której opierałyby się przegrody, półprzeziernych zadaszeń i słupów.

Wewnątrz znalazłyby się dwa audytoria, przestrzenie ekspozycyjne, biblioteka z czytelnią, przestrzeń warsztatowa, dwie kawiarnie i punkt gastronomiczny.

Athenaeum powstałoby z betonu, szkła i stali. – Czwartym budulcem byłaby wszechobecna woda – podkreśla autorka. – Brak drogich rozwiązań wykończeniowych ma na celu skupienie uwagi użytkownika na otaczającej naturze. Architektura stanowi jedynie tło dla zjawisk naturalnych.

„Laudato si’: klasztor OO. Franciszkanów” – autor: Paweł Lisiak, promotor: dr inż. arch. Ada Kwiatkowska

Kliknij poniżej, by obejrzeć projekt:

„Sokratejskie Centrum Dialogu” – autorka: Zuzanna Robutka, promotor: dr inż. arch. Marek Lamber

Autorka przygotowała projekt społecznego centrum w dzielnicy Czterech Kultur we Wrocławiu, poświęcając go jednemu z największych filozofów starożytnych – Sokratesowi. Inspirację dla koncepcji stanowił dla niej jego sposób przekazywania wiedzy i umiejętności w bezpośredniej wymianie doświadczeń.

Budynek stanąłby w podwórzu kwartału wyznaczonego ulicami: Włodkowica, Św. Antoniego i Krupniczej, w bezpośrednim sąsiedztwie Synagogi pod Białym Bocianem.

Centrum miałoby służyć nawiązaniu dialogu pomiędzy różnymi grupami społecznymi i kulturowymi. – Tak jak Sokrates zaczepiał przypadkowych przychodniów, by zadać im pozornie błahe pytania, tak i przestrzenie nieoficjalnego, spontanicznego dialogu, czyli  korytarze, przestrzenie łączące czy foyer, byłyby tak samo ważne, jeśli nie ważniejsze, od przestrzeni oficjalnego, zaaranżowanego dialogu – tłumaczy autorka. – Nauczanie Sokratesa odzwierciedlałoby się w każdym aspekcie budynku, w funkcji, użytkownikach, przestrzeniach łączących wydzielone funkcje, dostępności, otwartości i egalitaryzmie przestrzeni.

Obiekt dzieliłby się na cztery prostopadłościany podzielone według funkcji (od publicznych po bardziej prywatne): gastronomicznej, reprezentacyjnej, warsztatowej oraz mieszczącej pracownie rzemieślnicze. Wewnątrz działałyby m.in. kawiarnia, restauracja z wyjściem na zielony dach, sale spotkań sąsiedzkich, audytorium i szkoła językowa.

„Potencjał spoiwa. Uzupełnienie istniejącej struktury urbanistycznej i społecznej na przykładzie Rzymu” – autorka: Alicja Sienkiewicz, promotor: dr inż. arch. Marek Lamber

Projekt jest próbą odpowiedzi na społeczne i ekologiczne problemy, z jakimi boryka się dzisiaj wiele miast na świeci. To samotność, zamknięcie społeczne, brak dostępu do lokalnych produktów spożywczych, susze i intensywne opady. Rozwiązanie tych problemów to kierunek, w jakim – według autorki – powinno zmierzać współczesne projektowanie.

Sienkiewicz opracowała więc koncepcję zespołu obiektów, które w swej formie i funkcji byłyby spoiwem dla istniejącej zabudowy Rzymu i zwracałyby uwagę na potencjał najmniejszych fragmentów miasta. Swój projekt opracowała w oparciu o przeprowadzone badania i analizy struktury urbanistycznej i społecznej stolicy Włoch, wizję lokalną i wywiady z mieszkańcami.

M.in. na tej podstawie wybrała trzy miejsca w mieście, które określiła jako „luki” potrzebujące interwencji. W pierwszym zaproponowała budynek, którego mieszkańcy stworzyliby wspólnotę w colivingową. Byłaby tam także świetlica dla dzieci, ogród na dachu i zbiornik na wodę deszczową. Budynek w drugiej luce również miałby zbiornik na wodę deszczową oraz farmę, ogród na dachu i punkt widokowy. Trzeci obiekt stanowiłyby zbiornik na wodę deszczową, mieszkania dwupoziomowe (z możliwością aranżacji niezależnej od nich przestrzeni coworkingowej) i farma.

- Najmniejsze przestrzenie mają duży potencjał i znaczenie w strukturze miasta – przekonuje autorka. – W swojej formie potrafią uzupełnić miasto, a w funkcji strukturę społeczną. Ze względu na dużą intensywność zabudowy projektowanie nowych budynków czy budowli w miejsce istniejących luk w zabudowie jest utrudnione. Łatwiej jest rozbudowywać i przebudowywać istniejące obiekty. W lukach istnieje jednak potencjał na to, żeby realizować postulaty mieszkańców i łagodzić skutki ocieplenia klimatu, w szczególności dokuczliwych susz w Rzymie.

„Herbarium we Wrocławiu” – autorka: Adriana Sowa, promotor: dr inż. arch. Tomasz Głowacki

Kliknij poniżej, by obejrzeć projekt:

Lucyna Róg