Profesor Jan Biliszczuk z Wydziału Budownictwa Lądowego i Wodnego PWr odebrał w czwartek Wrocławską Nagrodę Naukową. Jest ona wręczana za interdyscyplinarne badania integrujące środowisko akademickie. 

Uroczystość w Oratorium Marianum była częścią Środowiskowej Inauguracji roku akademickiego 2021/2022.

Wyróżnienie ustanowił w 2016 r. prezydent Wrocławia Rafał Dutkiewicz „uznając badania interdyscyplinarne za takie, które w szczególny sposób mogą służyć za wzorzec wspólnej pracy środowisk akademickich i artystycznych na rzecz dobra wspólnego, jakim jest rozwój miasta”. Pierwszymi laureatami Wrocławskiej nagrody Naukowej byli badacze z Politechniki Wrocławskiej – prof. Edward Chlebus z Wydziału Mechanicznego i prof. Marek Samoć z Wydziału Chemicznego. W 2018 r. została ona przyznana prof. Jerzemu Jasieńce, ówczesnemu prorektorowi ds. organizacji i rozwoju Politechniki Wrocławskiej.

Wzorcowy przykład naukowca

– Prof. Jan Biliszczuk to wręcz wzorcowy przykład naukowca, który efekty swoich badań wdrażał w praktyce, czyniąc nie tylko Wrocław piękniejszym i wygodniejszym miejscem do życia – mówił w laudacji prof. Arkadiusz Wójs, rektor Politechniki Wrocławskiej. Dodając, że praca naukowca jako czynnego inżyniera w znacznym stopniu przyczyniła się do rozwoju i poprawy infrastruktury komunikacyjnej Wrocławia. 

Prof. Biliszczuk jest bowiem głównym projektantem siedmiu obiektów inżynierskich – Mostu Rędzińskiego, kładki Radiowej Trójki nad Fosą Miejską, nowych mostów Warszawskich, kładek Słodowej i Piaskowej, estakady Gądowskiej, kładki Złotnickiej w Leśnicy, a także współautorem projektów modernizacji mostu Grunwaldzkiego, Hali Stulecia czy mostu Sikorskiego.

– Prywatnie prof. Jan Biliszczuk jest pasjonatem piłki nożnej, kina, w tym przede wszystkim westernów i historii. Prawie 50 lat grał na boisku na pozycji obrońcy. Filmy „Rio Bravo” i „Most na rzece Kwai” musi obejrzeć co najmniej raz w roku, a przez jakiś czas muzyka z tego ostatniego rozbrzmiewała w jego telefonie komórkowym. Poza tym obiekt na rzece Kwai profesor widział dwa razy na żywo – dodał prof. Arkadiusz Wójs.

– Jestem wzruszony i jest mi niezmiernie miło, że moja praca została zauważona i doceniona. Dziękuję rektorowi za zgłoszenie mojej kandydatury i wspaniałą laudację, członkom jury za poparcie, a panu prezydentowi za to, że nie zadrżała mu ręka i zatwierdził nominację – mówił prof. Jan Biliszczuk.

W krótkim przemówieniu laureat przyznał, że jego aktywność zawodowa przypadła na okres po zmianach ustrojowych, kiedy świat stał się otwarty, a młodzi naukowcy otrzymali dostęp do nowych technologii.

– Staraliśmy się to wykorzystać w badaniach naukowych i wdrażaniu pomysłów, co umożliwiły nam władze Wrocławia. To był wspaniały okres budowy autostrad, mostów i stadionów. Dało to szansę polskim inżynierom do zaistnienia w skali światowej. We Wrocławiu powstają obecnie koncepcje mostów unikalne w skali światowej – mówił prof. Jan Biliszczuk. – Czy jednak wszystko poszło tak, jak bym sobie wymarzył? Nie, olbrzymie pieniądze, które przetoczyły się przez Polskę nie zaowocowały koncernem budowlanym zdolnym do konkurencji z zagranicznymi firmami. Nie powstało też żadne biuro projektowe, które kapitałowo byłoby zdolne do założenia filii np. na Dalekim Wschodzie. W tym zakresie mamy jeszcze wiele do zrobienia –  dodał laureat.

Wrocławską Nagrodę Naukową otrzymał także prof. Lechosław Latos-Grażyński z Uniwersytetu Wrocławskiego.

Wykład inauguracyjny pt. „Przewidywanie nieprzewidywalnego – modele matematyczne i pandemie” wygłosił prof. Tyll Kruger z Wydziału Informatyki i Telekomunikacji PWr.

Prof. Jan Biliszczuk to również zapalony kibic, miłośnik historii i dobrych książek. Zapraszamy do lektury rozmowy z naszym naukowcem – „Mosty to dyscyplina zespołowa”.

***

Prof. Jan Biliszczuk ukończył studia w 1972 r. na Wydziale Budownictwa Lądowego  Politechniki Wrocławskiej. Stopień naukowy doktora nauk technicznych  uzyskał w roku 1978, a stopień naukowy doktora habilitowanego w roku  1987. Tytuł profesora otrzymał w 1997 r. Od 1972 roku pracuje na Politechnice Wrocławskiej.

Współwłaściciel biura projektowego Zespół Badawczo-Projektowy MOSTY-WROCŁAW, działającego na rynku od 1994 r. Jest projektantem ponad 50 obiektów mostowych, w tym obiektów innowacyjnych w skali światowej, jak np. kładka dla pieszych z drewna klejonego nad Dunajcem w Sromowcach Niżnych (2006) – obiekt o najdłuższym w swojej klasie przęśle na świecie oraz oryginalnie ukształtowany most Rędziński we Wrocławiu (2011) nominowany do  nagrody fib2014.

Za osiągnięcia w pracy dydaktycznej, naukowej i inżynierskiej otrzymał wiele wyróżnień i nagród, w tym: Medal Politechniki Wrocławskiej (2018), ponad trzydzieści nagród JM Rektora  Politechniki Wrocławskiej oraz Docendo Discimus (2008), nagrodę Lew Politechniki  Wrocławskiej (2011), a także Nagrodę Wrocławia (2011), Dolnośląski Klucz Sukcesu (2011), nagrodę Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego (1983) i pięciokrotnie nagrodę Ministra Infrastruktury i Budownictwa. W 2021 r. uzyskał na PWr status professor magnus, przyznawany w uznaniu zasług dla nauki.

Jest laureatem nagrody Wydziału IV PAN im. Zbigniewa Wasiutyńskiego (1983) oraz nagrody PZiTB im. Stefana Bryły (1996).

Został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1997), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia  Polski (2002), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2004), Medalem ZMRP (2005), Medalem  Prezydenta Bydgoszczy (2010), Odznaką Honorową Wrocławia (2018).

Jest propagatorem, na forum krajowym i światowym, polskiej myśli inżynierskiej. Wystąpił w trzech filmach dokumentalnych promujących polską inżynierię, udzielił kilkudziesięciu wywiadów i wypowiedzi prasowych oraz radiowo-telewizyjnych.

mic