TWOJA PRZEGLĄDARKA JEST NIEAKTUALNA.
Wykryliśmy, że używasz nieaktualnej przeglądarki, przez co nasz serwis może dla Ciebie działać niepoprawnie. Zalecamy aktualizację lub przejście na inną przeglądarkę.
Rodzina, przyjaciele i współpracownicy uczestniczyli w jubileuszu prof. Wacława Kasprzaka, rektora PWr w latach 1982 – 1984. – Prof. Kasprzak otworzył uczelnię na świat i na młodych ludzi – mówił prof. Arkadiusz Wójs, rektor PWr.
– Politechnika ma ogromne szczęście do szlachetnych i wybitnych rektorów, przynajmniej poprzednich kadencji. Prof. Kasprzak jako prorektor, a później rektor, mimo że czasy były trudniejsze niż dzisiaj, przeprowadził uczelnię w bardzo wielu wymiarach do postaci prawdziwego europejskiego uniwersytetu technicznego. Otworzył ją na świat, na młodych ludzi i na współpracę z przemysłem – mówił prof. Arkadiusz Wójs, rektor PWr. – Ja również dużo skorzystałem ze znajomości z dzisiejszym jubilatem, bo dodał mi odwagi, żeby nie bać się iść w jego ślady. Dał też sporo porad o tym, co na uczelni jest naprawdę ważne. Bardzo dziękuję za kierowanie uczelnią i stworzenie takiej Politechniki, jaką dzisiaj możemy się cieszyć – dodał.
W wygłoszonej laudacji prof. Andrzej Wiszniewski, rektor PWr w latach 1990 – 1996 podkreślił, że w parze z rozwojem uczelni prof. Kasprzak kontynuował także swoją pracę badawczą, pisząc książki, liczne publikacje, promując doktorów, a także angażując się w organizację nauczania. Do dzisiaj jest także członkiem grupy byłych rektorów, będących doradcami urzędującego rektora.
– Bardzo się cieszę, że dzisiejszą uroczystością Politechnika może wyrazić podziękowanie jubilatowi za to, że w dużym stopniu dzięki jego udziałowi z małej, prowincjonalnej uczelni stała się jedną z najlepszych politechnik w kraju. Cieszę się także, że dziś już nie dzielą mnie z jubilatem żadne polityczne barykady. Choć w Polsce barykad jest wiele, ja z nim jestem po tej samej stronie – mówi prof. Wiszniewski.
– Radziłbym być państwu być powściągliwym z życzeniami jubileuszu dla mnie, bo ja je na pewno przetrwam. Swoim przybyciem sprawiliście mi wielką radość i chciałem wszystkim bardzo podziękować. Dla mnie to też okazja do spotkania się z państwem, bo wielu z was nie wiedziałem przez wiele lat, a to chyba jedyna okazja żebyśmy się wszyscy spotkali – mówił prof. Wacław Kasprzak.
W swoim wystąpieniu laureat mówił o drodze, jaką musi przejść PWr, żeby stać się jedną z najlepszych uczelni w kraju. Przyznał również, że jego wielkim marzeniem jest, żeby Politechnika znalazła się w pierwszej dziesiątce rankingu szanghajskiego.
Prof. Wacław Kasprzak
Urodził się 26 września 1932 roku w Golinie nad Wartą.
W 1951 roku, po ukończeniu liceum w Gnieźnie, kontynuował naukę na Wydziale Mechanicznym Politechniki Wrocławskiej. W 1956 roku uzyskał dyplom magistra inżyniera mechanika.
Jeszcze w czasie studiów – we wrześniu 1954 roku – rozpoczął pracę naukowo-dydaktyczną na Politechnice Wrocławskiej jako zastępca asystenta w Katedrze Mechaniki Technicznej. W tym samym czasie był organizatorem i przewodniczącym Studenckiego Towarzystwa Naukowego.
Po ukończeniu studiów zatrudniony na stanowisku asystenta, a następnie starszego asystenta (1958 r.) i adiunkta (1962 r.) w Katedrze Mechaniki Technicznej na Wydziale Mechanicznym. W 1962 roku otrzymał stopień doktora nauk technicznych, a pięć lat później obronił rozprawę habilitacyjną.
W latach 1964–1968 był kierownikiem Zakładu Przemieszczeń i Odkształceń. W 1968 roku objął stanowisko docenta w Katedrze Mechaniki Technicznej na Wydziale Mechanicznym, a następnie w utworzonym we wrześniu 1968 roku Instytucie Materiałoznawstwa i Mechaniki Technicznej, gdzie kierował Zakładem Naukowo-Technicznym Dynamiki.
W 1971 roku uzyskał tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego, natomiast w 1992 roku został powołany na stanowisko profesora zwyczajnego Politechniki Wrocławskiej.
W latach 1963–1969 był dyrektorem ds. współpracy Politechniki Wrocławskiej z przemysłem. W tym czasie, pod jego kierownictwem i według jego projektu, zostały uruchomione laboratoria i pracownie: pomiarów tensometrycznych, drgań, badań rentgenowskich oraz dynamiki.
W 1969 roku został powołany na stanowisko prorektora ds. nauki. Funkcję tę pełnił do 1981 roku. Od 1982 do 1984 roku był rektorem uczelni.
Kierował działalnością dużych placówek naukowych i programów badawczych oraz wdrożeniowych, m.in. ministerialnym programem Komputeryzacja szkół wyższych (1984–1990) oraz programem badań finansowanych przez National Science Foundation.
Prof. Kasprzak jest specjalistą badań doświadczalnych z zakresu mechaniki, w tym pomiarów wielkości mechanicznych, automatyzacji pomiarów, teorii modelowania, rentgenografii, analizy wymiarowej i metod komputerowych w mechanice.
Jest autorem i współautorem ponad 100 publikacji w czasopismach krajowych i zagranicznych oraz pięciu książek i monografii. Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Srebrnym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej i Odznaką 1000-lecia Państwa Polskiego.
