O Wzgórzu Partyzantów i architekturze sakralnej po 1945 r. opowiedzą prelegentki kolejnego seminarium organizowanego wspólnie przez politechniczne Koło Naukowe Historii Architektury ArcHist i Koło Naukowe Studentów Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego. Wstęp wolny.

Studenci zapraszają na wtorek, 16 kwietnia od godz. 18 do Instytutu Historii Sztuki UWr (ul. Szewska 36, sala numer -1, czyli po wejściu do budynku należy zejść schodami w dół).

Tym razem Daria Kruczek, studentka architektury i ochrony zabytków na Wydziale Architektury PWr, opowie o Wzgórzu Partyzantów. – Dawne Wzgórze Liebicha od chwili powstania było miejscem spotkań mieszkańców Wrocławia – zachęca prelegentka. - Początkowo zagospodarowane jako cześć ogólnodostępnej Promenady Miejskiej przyciągało jako punkt widokowy. Później budynki wybudowane przez zamożnego przemysłowca Adolfa Liebicha jako pomnik dla brata, Gustava, stały się miejscem spotkań bogatych mieszczan. Zmiany zachodzące w społeczeństwie w XX wieku sprawiły, że z uroków wzgórza mógł korzystać każdy. Pod koniec drugiej wojny światowej stacjonowało tam dowództwo Wehrmachtu, a tamtejsza wieża została wysadzona w powietrze. Po wojnie wzgórze ponownie stało się miejscem spotkań. Odbywały się tam między innymi Juwenalia. Podczas jednej z tych imprez wydarzyła się katastrofa budowlana, a obiekt został zamknięty na wiele lat. Aktualnie trwają próby przywrócenia mu dawnej świetności.

Z kolei Dominika Śliwińska, studentka z Uniwersytetu Wrocławskiego przybliży temat architektury sakralnej po 1945 r. na przykładzie Górnego Śląska. – Po odwilży 1956 r. kościoły dogęszczały wielkopłytowe osiedla i zaspokajały potrzeby duchowe mieszkańców. W kolejnych latach przybywało obiektów sakralnych zbudowanych legalnie bądź nie, a architekci znudzeni budową prefabrykowanych molochów mogli artystycznie „wyżyć” się na gmachu kościoła – opowiada prelegentka. – Jaki przyniosło to skutek? Różnorodność form, inspiracji, materiałów i konstrukcji, których nie sposób dziś sklasyfikować. Jak patrzymy obecnie na te obiekty? Czy architektura sakralna powinna być podrozdziałem olbrzymiego terminu zwanego modernizmem powojennym? A może nigdy nie powinna być w tych kryteriach rozpatrzona? Prezentacja będzie formą zachęcenia do dyskusji na temat powojennej architektury sakralnej i m.in. jej miejsca w terminologii i historii architektury.

Seminaria o architekturze, historii sztuki i dziedzinach pokrewnych organizują wspólnie politechniczne Koło Naukowe Historii Architektury ArcHist i Koło Naukowe Studentów Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego. Wstęp jest wolny.