TWOJA PRZEGLĄDARKA JEST NIEAKTUALNA.
Wykryliśmy, że używasz nieaktualnej przeglądarki, przez co nasz serwis może dla Ciebie działać niepoprawnie. Zalecamy aktualizację lub przejście na inną przeglądarkę.
Data: 27.03.2017
Miejsce wydarzenia: Politechnika Wrocławska, bud. D-1
W poniedziałek, 27 marca, o godz. 14.30 odbędzie się uroczystość nadania zmodernizowanej sali nr 28 w budynku D-1 imienia prof. Mariana Cegielskiego. Wydarzenie to stanowi uhonorowanie szczególnych zasług naukowca dla Wydziału Elektrycznego, uczelni oraz całej społeczności akademickiej
Prof. Marian Cegielski urodził się 29 lipca 1925 r. w Tarnopolu. Od lipca 1944 r. do czerwca 1945 r. pracował na przymusowych robotach w Niemczech, a w 1946 r. rozpoczął studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Wrocławskiej. W 1951 r. rozpoczął pracę w Zakładach Energetycznych Okręgu Dolnośląskiego, a rok później został zatrudniony w Politechnice Wrocławskiej, gdzie przechodził kolejne szczeble kariery naukowej.
Stopień doktora nauk technicznych uzyskał w 1961 r., stopień naukowy doktora habilitowanego w 1969 r., w roku 1982 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1993 roku tytuł profesora zwyczajnego.
Początkowo prof. Cegielski pracował w Zakładzie Elektroenergetycznym Katedry Gospodarki Energetycznej Politechniki Wrocławskiej. W latach 60. pełnił funkcję zastępcy kierownika Katedry Systemów Energetycznych Politechniki Wrocławskiej, a następnie Samodzielnego Zakładu Sieci i Systemów Elektroenergetycznych. W latach 70. kierował Zakładem Sieci i Systemów Elektroenergetycznych Instytutu Energoelektryki. W latach 1958 – 1964 i 1968 – 1972 prof. Cegielski pracował w Instytucie Automatyki Systemów Energetycznych we Wrocławiu, pełniąc funkcję kierownika Zakładu Naukowego Systemów Energetycznych. Od 1969 do 2012 roku był kierownikiem Seminarium Systemów Energetycznych.
Zainteresowania naukowe prof. Cegielskiego dotyczyły zagadnień stanów pracy systemu elektroenergetycznego, w szczególności wykorzystania metod statystycznych do określania stanu tego systemu. Związane były z metodami jakościowej i ilościowej oceny stabilności lokalnej systemu oraz optymalizacji jego konfiguracji. Niektóre rezultaty prac badawczych profesora i kierowanego przez niego zespołu zostały wdrożone w Krajowej Dyspozycji Mocy oraz zostały wyróżnione nagrodami ministra.
W latach 1975 – 1978 prof. Cegielski pełnił funkcję prodziekana, natomiast w latach 1984 –1990 funkcję dziekana Wydziału Elektrycznego. W latach 1991 – 2000, przez trzy kolejne kadencje był członkiem Centralnej Komisji ds. Tytułów i Stopni Naukowych, jednocześnie w latach 1994 – 2000, przez dwie kadencje, był członkiem Komitetu Badań Naukowych (Zespołu T-10).
Na dorobek naukowy prof. Cegielskiego składa się sto kilkadziesiąt prac naukowych, w tym ok. 80 publikacji krajowych i zagranicznych, artykułów w znaczących czasopismach, materiałach konferencji międzynarodowych. Napisał kilka książek i podręczników wydanych m.in. przez PWN, Akademię Nauk ZSRR, Wydawnictwo Politechniki Wrocławskiej. Ostatnią książkę napisał na emeryturze i wydał w 2009 r. Prof. Cegielski był twórcą szkoły naukowej analizy stanów systemu elektroenergetycznego.
Wypromował 12 doktorów, był opiekunem 7 rozpraw habilitacyjnych (także zagranicznych). Trzech jego habilitantów uzyskało tytuły naukowe profesora. Był recenzentem kilkudziesięciu rozpraw doktorskich, habilitacyjnych i wniosków do tytułu profesora.
Prof. Cegielski miał także znaczne zasługi dla rozwoju środowiska naukowego elektroenergetyków polskich. Był twórcą i wieloletnim przewodniczącym Sekcji Systemów Elektroenergetycznych Polskiej Akademii Nauk oraz członkiem Prezydium Komitetu Elektrotechniki PAN, członkiem Prezydialnego Komitetu Problemów Energetyki PAN, członkiem Rad Naukowych w wielu instytucjach (m. in. Instytutu Automatyki Systemów Energetycznych, Instytutu CUPRUM, Instytutu Elektrotechniki w Międzylesiu k. Warszawy).
Miarą i potwierdzeniem zasług prof. Cegielskiego są przyznane liczne wyróżnienia i odznaczenia. Wymienić tutaj trzeba tytuł Doktora Honoris Causa Azov State Technical University w Mariupolu na Ukrainie, odznaczenie Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Politechniki Wrocławskiej.
Zmarł 5 stycznia 2012 roku.
Nasze strony internetowe i oparte na nich usługi używają informacji zapisanych w plikach cookies. Korzystając z serwisu wyrażasz zgodę na używanie plików cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki, które możesz zmienić w dowolnej chwili. Ochrona danych osobowych »