Naukowiec z Katedry Inteligencji Obliczeniowej, prezes Towarzystwa Upiększania Miasta Wrocławia, do niedawna przewodniczący rady osiedla Brochów. 

„Kiedy widzę wycieczkę, która zadziera głowy i podziwia barokowy hełm na kościele Urszulanek, patrzę na zmiany na Brochowie albo mijam wrocławian, którzy wypożyczają rower miejski na osiedlu z dala od centrum, to czuję ogromną satysfakcję, że nasze – aktywistów – działania mają sens i przynoszą realne efekty.

Mam taki charakter, że nie potrafię machnąć ręką na problemy. Uważam, że trzeba o nich mówić głośno, a jeśli czuję, że sam mogę coś zmienić na lepsze, to się angażuję. Na studiach kierowałem kołem naukowym, a jako doktorant przygotowałem – przy okazji wyborów rektora – raport o tym, co moglibyśmy zrobić, by unowocześnić PWr.

Poza uczelnią działam w TUMW, a przez kilka lat łączyłem to także z pracą radnego osiedlowego na Brochowie. To była fantastyczna przygoda i miałem to szczęście, że trafiłem do świetnej rady – bardzo zróżnicowanej pod względem wieku, wykształcenia czy życiowych doświadczeń. Wspólnie sprawiliśmy, że z osiedla, które co roku nie wygrywało ani jednego projektu w budżecie obywatelskim, staliśmy się takim, które w każdym rozdaniu zyskuje coś dla siebie.

Razem udało nam się np. powalczyć z betonozą, zamieniając dziki parking w zieloną przestrzeń, a także zbudować nowe boisko i plac zabaw przy szkole, zrewitalizować osiedlowe skwery oraz zelektryfikować i oświetlić największy park na osiedlu.

Cieszę się, że udaje mi się łączyć zainteresowania naukowe z działaniem na rzecz miasta. Z dwoma studentami przeanalizowaliśmy zbiór 42 mln pozycji GPS pojazdów MPK, by zrozumieć w jaki sposób komunikacja zbiorowa we Wrocławiu nabiera opóźnień. Rok później wspólnie ze współpracowniczką przeprowadziliśmy analizy zapotrzebowania na stacje roweru miejskiego i zaprojektowaliśmy lokalizacje dla ponad 200 nowych stacji rowerów miejskich. Rosnąca liczba wypożyczeń pokazuje, że poszło nam dobrze”.