Beata Janek – szefowa Działu Studenckiego PWr, wiceprezeska Fundacji Manus.

„Aktywność studencka to jeden z najwdzięczniejszych obszarów działalności uczelni. Taki, który się nie nudzi, jest zmienny, zaskakujący i fascynujący. Współpracuję z najfajniejszymi studentami, bardzo ambitnymi, którzy mocno inwestują w swój rozwój i angażują się społecznie. To mnie zachwyca i bardzo motywuje.

Moja praca ze studentami przypomina trochę taką relację matczyno-opiekuńczą. Czasem trzeba ich zdyscyplinować, czasem przypomnieć, żeby zjedli ciepły posiłek albo się przespali, bo w pracy nad jakimś projektem zapominają o całym świecie. Bardzo przeżywam wszystkie konkursy i zawody. Trzymam za nich kciuki, wspieram, a gdy widzę efekty, to rekompensuje mi to wszystkie trudy i często strzelają korki od szampana.

Dużym wyzwaniem jest obszar rozliczeń. Niestety sprawiamy pewne problemy kwesturze, bo przynosimy np. faktury za kilogramy kiełbasy, wąsy na patyku albo dojną krowę, która była jednym z elementów wydarzenia organizowanego przez studentów. Nie robi na nas wrażenia faktura za broń przyniesiona przez studentów (na szczęście plastikowa, element dekoracji jednej z imprez), ale czasem musimy się tłumaczyć.

Aktywność studencka to nie tylko sukcesy, ale też porażki. Dlatego opracowaliśmy specjalny system motywacyjno-represyjny, w którym za karę studenci muszą np. śpiewać albo piec ciasta. Efektem ubocznym jest niestety fakt, że nikt nie jest w stanie utrzymać diety.

Pandemia była dla nas wszystkich trudnym testem, ale jestem bardzo pozytywnie zaskoczona, jak dobrze studenci z kół i organizacji sobie z nią poradzili. Razem z nimi niecierpliwie czekam na pełne otwarcie uczelni, bo wszyscy potrzebujemy wydarzeń i spotkań. Liczę, że gdy tylko obostrzenia zostaną w pełni zniesione, to nastąpi prawdziwa eksplozja studenckiej kreatywności.

Czy ta praca mi się nie znudzi? Dopóki mnie to kręci, wzrusza, bawi, a czasem denerwuje, to na pewno nie”.