Szefowa Działu Współpracy Międzynarodowej, włóczykij z zawodu i zamiłowania. Praca to jej pasja. Obywatelka świata, odwiedziła prawie 50 krajów, ale wciąż jej mało. Marzy o Antarktydzie i pływaniu kajakiem wśród wielorybów.

„Podróżniczego bakcyla zaszczepili we mnie rodzice. Podziwiam ich za to, że od zawsze mimo braku znajomości języków obcych dogadują się z każdym i eksplorują świat na różne sposoby. Ich otwartość na świat i inne kultury zachęciła mnie do udziału w wymianach międzynarodowych i nauki języków, których znam kilka. Wykorzystuję to w swojej pracy i doceniam możliwość tworzenia międzynarodowych projektów i współpracy z zagranicznymi studentami i pracownikami.

W trakcie studiów podróżując autostopem, zwiedziłam m.in. Hiszpanię, Bałkany, Francję. »Na stopa« przemieszczałam się także po studiach po Tajwanie, Sri Lance czy Kolumbii. Czy się nie bałam? W ludziach staram się widzieć dobro i wierzę swojej intuicji. Wspólna jazda umożliwia nawiązanie unikalnej relacji ze współpasażerami, którzy chętnie otwierają się i ukazują rąbek swojej historii.

Podróż życia to wyprawa do Ameryki Płd. Wyruszyłam w nią z podręcznym plecakiem, spontanicznie kupując bilet w jedną stronę i planując wyłącznie pierwsze 5 dni w Chile oraz na Wyspie Wielkanocnej. Wylądowałam i c'est la vie. W ciągu kilku miesięcy odwiedziłam też Argentynę, Boliwię i Peru. To tam zdobyłam 6 tys. wulkan, przerwany siłami natury trekking do Machu Picchu zastąpiłam wolontariatem w domu dziecka, a do Polski wróciłam przez światowy lockdown.

Dla mnie świadoma turystyka to taka, w której nie tylko coś dostajemy od miejsca i ludzi, ale i dajemy w zamian - stąd wolontariat. Znalazłam dom dziecka, który stał się i moim. Dopiero tam zobaczyłam, czym są prawdziwe problemy tamtejszej społeczności. Pomagając pośród pięknych Andów, łuskałam groch, tworzyłam materiały marketingowe wspierające wolontariat, uczyłam matematyki, angielskiego, grałam w nogę, gotowałam i doiłam krowę Glorię. Takie doświadczenie uczy wiele”.