Projekt Anny Szefer, studentki Wydziału Architektury PWr, zyskał wyróżnienie w konkursie Rytm Światła. Doceniono jej „dom rozrastający się - tętniący”, będący tematem pracy inżynierskiej autorki.

Konkurs zorganizował Polski Związek Przemysłu Oświetleniowego we współpracy z Agencją Soma i śląskimi pracowniami: Goczołowie Architekci Studio Autorskie i Pracownią OVO Grąbczewscy Architekci. Patronowali mu Instytut Adama Mickiewicza i Wydział Wzornictwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.

W siódmej edycji rywalizacji uczestnicy mieli zaprojektować dom zgodny z ideami Bauhausu spełniający trzy podstawowe kryteria: funkcjonalność, prostota i seryjność. Mieli także przedstawić detal architektoniczny lub szczegół designerski, w którego kreowaniu kluczową rolę odgrywał ciekawy sposób oświetlenia światłem sztucznym lub światłem sztucznym i naturalnym.

Prace oceniali architekci, plastyk i ekspert od oświetlenia.

Dom reagujący na światło

Wyróżnienie w konkursie przyznano Annie Szefer, studentce Wydziału Architektury (aktualnie na pierwszym roku studiów magisterskich). Doceniono jej projekt „domu rozrastającego się – tętniącego”, który był jednocześnie tematem jej pracy inżynierskiej (promotor dr inż. arch. Marta Rusnak).

Autorka zaprojektowała dom „zgodny z ruchem światła” – zmienny, kształtowany pod wpływem padania promieni słonecznych (dzięki systemowi przesuwno-obrotowych paneli elewacyjnych). Jej projekt przewiduje stworzenie modelowego osiedla, które może dopasować się do warunków przestrzennych i krajobrazowych danej działki. W jednej jednostce powstawałoby osiem-dziesięć domów, tworzących kameralne przestrzenie-układy, co sprzyjałoby kontaktom sąsiedzkim i integracji.

- Działki mieszkalne pomniejszyłam na rzecz przestrzeni wspólnej, którą byłby park z przestrzeniami aktywności – opowiada Anna Szefer. – Mieszkańcy byliby tam współodpowiedzialni za przestrzeń między domami i chcąc mieszkać w takim miejscu, godziliby się z zasadami panującymi na osiedlu.

Na terenie wspólnym Szefer zaplanowała dużo zieleni, przewidziała także możliwość przekształcenia wybranego domu na przestrzeń przeznaczoną do celów wspólnych, głównie rekreacyjnych i magazynowych.

Dom modułowy – opcja dla każdego

Zaprojektowane przez studentkę domy byłby modułowe, o drewnianej konstrukcji. Jeden moduł zapewniałby przestrzeń 6 na 8 metrów. Mieszkańcy mogliby dowolnie konfigurować i rozbudowywać swoje domy na każdym etapie użytkowania. Moduły byłyby prefabrykowane, transportowane na miejsce i montowane w stworzonej wcześniej ramie.

Moduł podstawowy nadawałby się dla osób mieszkających samotnie i par, które w razie powiększenia rodziny mogłyby łatwo dokupić kolejny moduł. Z kolei rodziny wielopokoleniowe mogłyby zdecydować się na moduły ustawione piętrowo, a dodatkowo także ogród zimowy.

- Żelbetowa ażurowa rama, do której wkładałoby się moduły, nawiązuje do rozwiązań projektowych i technologicznych epoki modernizmu, a także odpowiadałaby za uprządkowanie przestrzeni, nadając jej rytm – tłumaczy autorka. – Miałaby także stanowić dominujący stały element estetyczny, dlatego odcinałaby się od reszty założenia ciemnym kolorem.

W ramie można by zamontować obrotowo-przesuwne żaluzje i poziome belki stanowiące zadaszenie nad tarasem. Panele miałyby taśmy LED zasilane bateriami fotowoltaicznymi – dzięki czemu mieszkańcy mogliby dostosowywać ilość światła w poszczególnych przestrzeniach domu do aktualnych potrzeb.

Jak podkreśla autorka, najważniejszą ideą jej projektu jest właśnie możliwość przekształcania budynku tak, by odpowiadał potrzebom jego użytkowników, oraz łatwa rozbudowa.

Więcej na temat konkursu na stronie organizatora.

Lucyna Róg