W trakcie inauguracji wręczono Medale za Wybitne Zasługi dla Rozwoju Politechniki Wrocławskiej. Przyznano je prof. Cezaremu Madryasowi, rektorowi PWr w kadencji 2016-2020, prof. Jurijowi Bobalo, rektorowi Politechniki Lwowskiej oraz Sławomirowi Piechocie, posłowi na Sejm RP w latach 2005-23.

Sławomir Piechota

– Jestem zaszczycony, uradowany i wdzięczny. Mam wiele osobistych powodów tej wdzięczności, bo moja żona jest absolwentką PWr, nasze dzieci również i wiem, jaka to dobra podstawa pod dobre i twórcze życie. Czuję wdzięczność dla Politechniki za konsekwentne przesłanie humanizmu, jego eksponowanie i przekładanie na praktyczne działania – mówił Sławomir Piechota. – A to niezwykle ważne, bo w moim przekonaniu wszystko, co budujemy i tworzymy, ma sens tylko, jeśli dobrze służy ludziom – dodał.

Laureat podkreślił, że przejawami niezwykłego humanizmu są charytatywne bale Politechniki Wrocławskiej oraz akcja Nocne Listowanie, podczas których zbierane są pieniądze na stypendia dla studentów z niepełnosprawnościami.

– Dzięki takim inicjatywom budujemy świadomość i tak rodzą się marzenia, a jeśli za marzeniami idzie praca, to tak też rozumiem utworzenie na PWr Wydziału Medycznego. To wielkie i trudne marzenie, ale jestem głęboko przekonany, że jego realizacja będzie dobrze służyć nam wszystkim. To nie jest marzenie przeciwko komuś, ale dla nas. Myślę, że dopóki takie marzenia rodzą się na tej uczelni i tak wiele osób podejmuje wytrwałą pracę, żeby je zrealizować, to wszystko jest możliwe i tego właśnie życzę mojej Politechnice – podkreślił.

Sławomir Piechota jest absolwentem Wydziału Prawa Uniwersytetu Wrocławskiego. W latach 1986-1990 pracował w Komitecie Ochrony Praw Dziecka. Następnie był m.in. pełnomocnikiem wojewody ds. osób niepełnosprawnych (1990-1994) oraz członkiem rady nadzorczej Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.

W latach 1994-2005 był radnym Wrocławia, a w latach 2005-2023 posłem na Sejm RP. W tym czasie jego aktywność wiązała się zawsze z pozytywnymi zmianami na rzecz osób z niepełnosprawnościami.

Zaangażował się m.in. w projekt „Wrocław bez barier”, którego ideą było stworzenie miasta przyjaznego osobom z niepełnosprawnościami. To właśnie m.in. dzięki temu programowi stolica Dolnego Śląska stała się miastem bardziej otwartym i wrażliwym na potrzeby różnych grup. W 2012 r. doprowadził do ratyfikowania przez Polskę Konwencji ONZ o prawach osób niepełnosprawnych.

Od wielu lat współpracuje z wrocławskim środowiskiem akademickim – na spotkaniach Kolegium Rektorów Uczelni Wrocławia i Opola propagował ideę uczelni otwartych na potrzeby młodzieży z niepełnosprawnościami.

Szczególnie bliskie związki ma z Politechniką Wrocławską. Aktywnie wspiera uczelnię przy projektach służących poprawie dostępności dla osób z niepełnosprawnościami i szczególnymi potrzebami. Blisko współpracując ze Stowarzyszeniem „Twoje nowe możliwości”, uczestniczy w Akademickich Dniach Integracji, a także corocznej akcji „Nocne Listowania”, do udziału w której skutecznie namawia innych.

Był wielokrotnym gościem Charytatywnego Balu Politechniki Wrocławskiej. Osobiście przekazał, na prowadzone podczas wydarzenia aukcje na rzecz uczelnianego funduszu stypendialnego dla osób z niepełnosprawnościami, wiele wartościowych przedmiotów.

W 2003 roku jako pierwszy otrzymał tytuł „Człowieka bez barier” w plebiscycie TVP i Stowarzyszenia Przyjaciół Integracji. W tym samym roku za zasługi w działalności na rzecz osób niepełnosprawnych odznaczono go Srebrnym Krzyżem Zasługi. W 2015 r. został laureatem Nagrody Rzecznika Praw Obywatelskich im. doktora Macieja Lisa, a trzy lata później otrzymał Odznakę Honorową za Zasługi dla Ochrony Praw Dziecka.

Prof. Cezary Madryas

– Chciałem podziękować całej naszej społeczności. Od 49 lat pracuję na Politechnice Wrocławskiej, połowę tego czasu spędziłem na stanowiskach kierowniczych i z wielką satysfakcją muszę powiedzieć, że zawsze otrzymywałem wsparcie od współpracowników. Doświadczałem doskonałej pracy, która pozwalała mi realizować należące do mnie zadania. Dziękuję również studentom, z którymi, jak mi się wydaje, zawsze miałem bardzo dobry kontakt. Tak jest zresztą do dziś, bo w dalszym ciągu prowadzę seminaria i wykłady – mówił prof. Cezary Madryas.

Laureat podkreślił, że wsparcie ze strony współpracowników było szczególnie potrzebne zwłaszcza w okresie pełnienia funkcji rektora, bo momenty, gdy zostaje się samemu zdarzają się każdemu.

– Ja też miałem takie chwile. Pierwszy raz, gdy z historii naszej uczelni starano się wykreślić nazwisko naszego pierwszego rektora, prof. Stanisława Kulczyńskiego. Udało nam się go obronić, a nawet nazwać jego imieniem nasz bulwar. Drugi moment to dostosowanie uczelni do warunków ustawy 2.0, z której znaczna część społeczności była niezadowolona, a trzeci to przegrana PWr w walce o tytuł uczelni badawczej. Tego nie mogę z siebie wyrzucić i to już pewnie ze mną zostanie – przyznał prof. Cezary Madryas.

Dodał, że ekstremalną sytuacją była również pandemia, kiedy okazało się, że w marcu 2020 r. trzeba zawiesić działania całej uczelni. – Należało wtedy przejść na system zdalnego nauczania i pracy właściwie bez odpowiednich narzędzi. Stało się jednak coś niesamowitego. Wewnętrzny zryw całej społeczności sprawił, że udało się doprowadzić semestr do końca. Te wszystkie chwile były dramatyczne i za wsparcie, które wtedy otrzymałem, jeszcze raz bardzo dziękuję – podkreślił prof. Cezary Madryas.

Prof. Cezary Madryas studiował na Wydziale Budownictwa Lądowego Politechniki Wrocławskiej w latach 1971–1976. Stopień doktora nauk technicznych uzyskał w 1982 r., a doktora habilitowanego w 1993 r. Tytuł naukowy profesora nauk technicznych nadano mu w 2003 r. Od 2007 r. pracuje na stanowisku profesora zwyczajnego. Prorektor PWr ds. rozwoju w latach 2008-2016. W latach 2016–2020 pełnił funkcję rektora Politechniki Wrocławskiej.

Jest autorem lub współautorem 500 prac zarejestrowanych w systemie DONA, w tym ponad 180 naukowych prac opublikowanych (z czego 65 o zasięgu międzynarodowym) oraz ponad 290 sprawozdań z badań wykonanych na rzecz gospodarki narodowej (raporty SPR).

Prof. Cezary Madryas jest promotorem siedmiu obronionych prac doktorskich i opiekunem dwóch doktorantów z przemysłu. Wielokrotnie opracowywał recenzje prac na stopień doktora oraz doktora habilitowanego, do tytułu profesora i do godności doktora honoris causa. Jest autorem wielu recenzji wydawniczych monografii i podręczników.

Członek Academia Europaea, Komitetu Inżynierii Lądowej i Wodnej PAN (dwukrotnie pełnił funkcję zastępcy przewodniczącego), dwukrotnie wybrany na przewodniczącego Komisji Budownictwa i Mechaniki Oddz. PAN we Wrocławiu. Pełnił także funkcję zastępcy przewodniczącego Sekcji Geotechniki i Infrastruktury Podziemnej Komitetu Inżynierii Lądowej i Wodnej PAN.

Współzałożyciel Dolnośląskiej Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa, przewodniczący Kolegium Prorektorów ds. Nauki i Rozwoju Publicznych Wyższych Szkół Technicznych w Polsce w latach 2008-2012, członek Prezydium KRASP – Konferencja Akademickich Szkół Polskich (2016-2020), przewodniczący KRUWIO – Kolegium Rektorów Uczelni Wrocławia i Opola (2019/2020). Jest również członkiem komitetów redakcyjnych czasopism: Archives of Civil and Mechanical Engineering, Inżynieria Bezwykopowa i Geoinżynieria oraz Inżynieria i Budownictwo.   

Jego działalność naukowa jest wysoko oceniania: w 2005 r. został laureatem prestiżowego konkursu Fundacji na rzecz Nauki Polskiej o subsydia profesorskie (edycja: „Mistrz 2005” – temat badawczy: „Strategia przystosowania konstrukcji sieci kanalizacyjnych dla potrzeb miasta przyszłości”).

Prof. Jurij Bobalo - wyróżnienie odbierze 15 listopada 2024 r.

Laureat w latach 1968-1973 studiował na Wydziale Radiotechniki Lwowskiego Instytutu Politechnicznego na kierunku radiotechnika. W latach 1980-1983 odbył studia doktoranckie w Moskiewskim Instytucie Lotnictwa. W 1985 roku obronił pracę doktorską i otrzymał stopień́ naukowy doktora nauk technicznych w specjalności Systemy radiotechniczne i telewizyjne.

Od 2005 roku pełnił funkcję pierwszego prorektora Narodowego Uniwersytetu „Politechnika Lwowska”. W 2007 roku został Rektorem Uniwersytetu Narodowego „Politechnika Lwowska”, pełniąc również̇ funkcję przewodniczącego Rady Rektorów zachodniego regionu Ukrainy, członka Kolegium Administracji Obwodowej oraz członka Kolegium i Państwowej Komisji Akredytacyjnej Ministerstwa Edukacji i Nauki Ukrainy.

Laureat Orderu Księcia Jarosława Mądrego III, IV, V stopnia, Order Zasługi III stopnia, otrzymał honorowy tytuł „Zasłużony Pracownik Edukacji Ukrainy” i Rady Najwyższej Ukrainy, Gabinetu Ministrów Ukrainy, laureat nagrody Ministerstwa Edukacji i Nauki Ukrainy, innych ministerstw i departamentów. Otrzymał honorowy tytuł Doktora Honoris Causa Politechniki Wrocławskiej i Iwano-Frankowskiego Narodowego Technicznego Uniwersytetu Nafty i Gazu

Prof. Jurij Bobało jest inicjatorem, kreatorem i realizatorem długoletniej współpracy pomiędzy Politechniką Lwowską i Politechniką Wrocławską. Brał udział w podpisywaniu umów o współpracy dwustronnej w 1994, w 2002, a następnie w 2006 roku. Kolejne porozumienie o współpracy zostało zawarte w 2009 roku.

Nie do przecenienia jest rola profesora Jurija Bobały w powstaniu w 2011 roku pomnika zamordowanych profesorów lwowskich na Wzgórzach Wuleckich. To właśnie on pozyskał ten teren dla Politechniki Lwowskiej, i to jego zabiegi sprawiły, że dojście na miejsce kaźni zostało uporządkowane i odremontowane.