O rozwoju przestrzennym Wrocławia do 1807 roku mówił seniorom Politechniki Wrocławskiej Andrzej Konarski, absolwent naszej uczelni i wieloletni przewodnik po Wrocławiu. Spotkał się ze swoimi słuchaczami 2 lutego

Prelegent podkreślił, że od początku swego istnienia aż do 1807 r. Wrocław mieścił się w granicach wyznaczonych przez fortyfikacje. Początkowo był to gród na wyspach, a rzeka stanowiła jednocześnie najwygodniejszy szlak komunikacyjny i linię chroniącą gród przed najeźdźcami.

W późniejszych wiekach zaczęto budować mury obronne, bastiony i fosy. Pierwsza fosa została wytyczona w miejscu, gdzie obecnie znajduje się ul. Kazimierza Wielkiego, fragmenty nowszej przetrwały do dziś. Zachowały się również ślady bram miejskich. Prelegent pokazał plany zabudowy miasta w kolejnych wiekach. Była ona bardzo gęsta, gdyż liczba ludności Wrocławia wzrastała znacznie szybciej niż jego powierzchnia.

Ten stan zmienił się dopiero po zdobyciu Wrocławia przez francuskie wojska dowodzone przez Hieronima Bonapartego, brata Napoleona w 1807 roku. O tym, co działo się od tego momentu do dziś, usłyszymy na kolejnym spotkaniu z Andrzejem Konarskim, które odbędzie się 16 marca.

ml