TWOJA PRZEGLĄDARKA JEST NIEAKTUALNA.
Wykryliśmy, że używasz nieaktualnej przeglądarki, przez co nasz serwis może dla Ciebie działać niepoprawnie. Zalecamy aktualizację lub przejście na inną przeglądarkę.
Rozstrzygnięto tegoroczną edycję Studenckiego Programu Stypendialnego. W gronie 23 laureatów znalazło się dziewięcioro przedstawicieli Politechniki Wrocławskiej, którzy wykazali się wybitnymi osiągnięciami w swoich dziedzinach.
Studencki Program Stypendialny jest inicjatywą prezydenta Wrocławia, a prowadzi go Wrocławskie Centrum Akademickie. Wnioski złożone przez doktorantów z wrocławskich uczelni (w ośmiu kategoriach) oceniają komisje złożone z uznanych autorytetów związanych z wrocławskim środowiskiem naukowym. Wysokość stypendium to 2000 zł miesięcznie, a pobierać je można przez maksymalnie dziewięć miesięcy.
Wojciech Słomian
– Moje zainteresowania badawcze skupiają się wokół analizy harmonicznej oraz jej powiązań z pozostałymi dziedzinami matematyki teoretycznej, a w szczególności z teorią ergodyczną i teorią liczb – mówi Wojciech Słomian.
W swojej pracy doktorskiej laureat skupia sie na badaniu własności pewnych dyskretnych operatorów uśredniających występujących w analizie harmonicznej. Jego promotorem jest dr hab. Mariusz Mirek z Uniwersytetu Wrocławskiego a promotorem pomocniczym jest dr Dariusz Kosz z Wydziału Matematyki.
Kamil Kanclerz
Tematem jego doktoratu są „Spersonalizowane techniki rozpoznawania treści obraźliwych”.
– Interesuję się zagadnieniami związanymi z przetwarzaniem języka naturalnego oraz personalizacją - mówi Kamil Kanclerz. –W swoich badaniach staram się łączyć obie te dziedziny, by opracować spersonalizowane techniki rozpoznawania treści uwzględniających kontekst użytkownika.
Jest współautorem kilkunastu artykułów opublikowanych na międzynarodowych konferencjach naukowych, w tym trzech opublikowanych na konferencji Annual Meeting of the Association for Computational Linguistics (ACL) - najbardziej prestiżowej konferencji związanej z dziedziną przetwarzania języka naturalnego.
Promotorem Kamila Kanclerza jest dr hab. inż. Maciej Piasecki, prof. PWr, a promotorem pomocniczym dr inż. Jan Kocoń (obaj z Wydziału Informatyki i Telekomunikacji).
Paweł Holewa
Laureat pracuje nad wytwarzaniem i charakteryzacją półprzewodnikowych urządzeń fotonicznych w nano- i mikroskali dla zastosowań w ultra-bezpiecznej kwantowej komunikacji światłowodowej i w skalowalnej architekturze komputera kwantowego opartej o sieci rozproszone.
Głównym typem urządzenia wytwarzanym przez Pawła Holewę jest źródło stanu kwantowego zakodowanego w pojedynczym fotonie. – Wykorzystuję w tym celu nanometrowej wielkości kropki kwantowe precyzyjnie umieszczone we wnętrzu kołowej siatki Bragga o mikrometrowych rozmiarach – mówi Paweł Holewa, którego praca ma niebagatelne znaczenie dla rozwoju współczesnego społeczeństwa informacyjnego.
Praca Pawła Holewy od początku realizowana jest w ścisłej współpracy z Duńskim Uniwersytetem Technicznym w Kopenhadze (Danmarks Tekniske Universitet, DTU). Dlatego obok głównego promotora, dr hab. Marcina Syperka, prof. uczelni z Wydziału Podstawowych Problemów Techniki, drugim promotorem jest prof. Elizaveta Semenova z DTU.
– Dzięki uprzejmości DTU, która posiada zaawansowane narzędzia dla technologii półprzewodnikowych, mogłem wytworzyć, zaprojektowane we Wrocławiu urządzenia, a następnie je funkcjonalnie scharakteryzować w grupie Nieliniowej Fotoniki Kwantowej na PWr – dodaje Paweł Holewa.
Anna Pniakowska
Swoją pracę doktorską poświęciła analizie różnych technik wzmacniania właściwości luminescencyjnych nanocząstek złota, tak aby mogły posłużyć jako wydajne znaczniki i sensory cząsteczek biologicznych. Promotorem pracy jest dr hab. inż. Joanna Olesiak-Bańska, prof. uczelni z Wydziału Chemicznego.
– Istotną część moich badań stanowi zrozumienie liniowych i nieliniowych zjawisk optycznych w kontekście nanocząstek złota. Na szczególne wyróżnienie wśród moich zainteresowań naukowych zasługują jedno- i dwufotonowe chiralne właściwości optyczne – wyjaśnia laureatka.
Joanna Kiec
Przygotowuje rozprawę doktorską „Mechanika kompleksów molekularnych oraz ich znaczenie biologiczne”, której promotorem jest prof. Marek Langner z Wydziału Podstawowych Problemów Techniki.
– Przedmiotem moich badań są liposomy – nanocząstki wykorzystywane w medycynie, farmacji, produkcji żywności oraz metrologii. W mojej pracy skupiam się na właściwościach mechanicznych liposomów oraz ich znaczeniu w procesach biologicznych – mówi laureatka.
Badania nad mechaniką liposomów mogą pomóc w zrozumieniu mechanizmów wpływających na właściwości liposomów pełniących funkcje np. kierowanych nośników leków. Zdobyta w badaniach wiedza może być wkładem w rozwój nowych farmakologicznych metod opartych o zwiększoną selektywność wchłania substancji przez komórki chorobowe w porównaniu do komórek zdrowych.
– Dzięki takim metodom możliwe będzie osiągnięcie lepszego efektu terapeutycznego w komórkach chorych oraz ograniczenie oddziaływania podanej pacjentowi substancji na komórki zdrowe, co powinno zmniejszyć prawdopodobieństwo wystąpienia efektów ubocznych. Jest to szczególnie istotne w przypadku leków o wysokim stopniu toksyczności, czyli tzw. wąskim oknie terapeutycznym, np. cytostatyków – wyjaśnia Joanna Kiec.
Młoda badaczka jest również laureatką programu „Diamentowy Grant” finansowanego przez Ministerstwo Edukacji i Nauki, dzięki czemu od początku doktoratu realizowała własny projekt naukowy „Określenie wpływu rozmiaru agregatów lipidowych na ich właściwości mechaniczne oraz elektrostatyczne”.
Patryk Obstarczyk
Jest doktorantem w Instytucie Materiałów Zaawansowanych na Wydziale Chemicznym, a swoje badania realizuje pod opieką dr hab. inż. Joanny Olesiak-Bańskiej, prof. uczelni.
– Moje zainteresowania naukowe to fizykochemia atomowo-precyzyjnych nanoklastrów złota, mikroskopia multi-modalna i procesy samoorganizacji białek i peptydów amyloidogennych – mówi Patryk Obstarczyk. – Tematyka mojego doktoratu opiera się na badaniach amyloidów z wykorzystaniem niekonwencjonalnych sposobów bio-obrazowania, np. poprzez pomiary auto-fluorescencji lub zastosowanie funkcjonalnych nanoklastrów złota stanowiących zamiennik barwników fluorescencyjnych – dodaje.
Agata Jasiołek
W swojej pracy doktorskiej zajmuje się zastosowaniem papieru jako materiału budowlanego do tworzenia obudowy (ścian zewnętrznych) budynku, ze szczególnym uwzględnieniem ich wpływu na środowisko naturalne.
– Lekka obudowa budynku jest popularnym rozwiązaniem w architekturze, jednak zastosowane w niej materiały zwykle nie należą do ekologicznych. Użycie naturalnego surowca, jakim jest papier, stanowi alternatywę wpisującą się w zasady zrównoważonego rozwoju. Produkty papierowe, takie jak tektura falista czy płyty o strukturze plastra miodu charakteryzują się wysokimi parametrami termoizolacyjnymi, zachowując przy tym znikomy wpływ na środowisko naturalne – mówi Agata Jasiołek.
Efektem prowadzonych przez nią badań będzie katalog projektów przegród zewnętrznych na bazie wyrobów papierowych, zgodnych z aktualnymi wymogami użytkowymi i prawnymi, wraz z ich charakterystyką i sugerowanym zastosowaniem. Usystematyzowana w ten sposób wiedza może pozwolić na szersze zastosowanie przegród papierowych w architekturze.
Doktorat w ramach interdyscyplinarnego projektu „Mobilny proekologiczny dom z tektury” realizuje pod opieką dr. hab. inż. arch Marcina Brzezickiego, prof. uczelni i dr. inż. arch. Jerzego Łątki. Projekt zakończy się budową prototypowej jednostki mieszkalnej, w której przetestowane zostaną m.in. zaprojektowane przez nią obudowy.
Adrian Chajec
Jest doktorantem III roku Szkoły Doktorskiej PWr w dyscyplinie Inżynieria Lądowa i Transport.
– Na co dzień jestem pasjonatem budownictwa i staram się rozwijać swoją wiedzę głównie w tematach związanych z inżynierią materiałów budowlanych. Tematyką badawczą mojego doktoratu jest analiza możliwości zastąpienia części cementu w mieszankach cementowych za pomocą materiałów odpadowych, tak aby zniwelować ich ogromny wpływ na środowisko naturalne – mówi laureat.
Opiekunem naukowym pracy jest dr hab. inż. Łukasz Sadowski, prof. uczelni z Wydziału Budownictwa Lądowego i Wodnego.
Adrian Chajec od dłuższego czasu analizuje również połączenie swoich zainteresowań związanych z mieszankami cementowymi z nowoczesnymi metodami wytwarzania przyrostowego (druk 3D) kompozytów cementowych. – Obserwuje się ogromny problem środowiskowy związany z tą technologią z racji wysokiego zapotrzebowania na cement w specjalistycznym betonie wykorzystywanym w tej metodzie – dodaje.
Szymon Duda
Tematem rozprawy Szymona Dudy jest „Ocena wytrzymałości i trwałości zmęczeniowej struktur CFRP w warunkach nieproporcjonalnego wieloosiowego obciążenia” związana z zagadnieniami przewidywania trwałości zmęczeniowej powszechnie obecnych w wielu sektorach gospodarki struktur kompozytowych. Promotorem pracy jest dr hab. inż. Grzegorz Lesiuk, prof. uczelni z Wydziału Mechanicznego.
– Podjęta tematyka pozwoli na dokładniejsze zrozumienie zjawisk degradacji i niszczenia materiałów kompozytowych w złożonym stanie naprężeń, a rozprawa doktorska obejmuje dwa bezpośrednio związane ze sobą fragmenty, eksperymentalny oraz analityczny – mówi Szymon Duda.
Pierwsza część pracy przedstawi analizę wyników uzyskanych na drodze eksperymentu dla cylindrycznych próbek wykonanych z materiału epoksydowego zbrojonego włóknem ciągłym węglowym. Eksperyment pozwoli na ustalenie istotności wpływu obciążenia średniego, nieproporcjonalności obciążeń oraz naprężenia ścinającego na wytrzymałość zmęczeniową tego materiału.
– Część eksperymentalna zostanie wzbogacona o analizę uszkodzeń z wykorzystaniem tomografii komputerowej oraz cyfrowej korelacji obrazu pozwoli na dokładną ocenę dominujących mechanizmów zniszczenia. Znajomość materiału wynikająca z obserwacji jego natury oraz wyniki eksperymentu uzyskane w pierwszej części pozwolą na analityczny opis zachowania zmęczeniowego rozumiany w kontekście opisu matematycznego trwałości zmęczeniowej badanej konfiguracji materiału. Ten aspekt pracy może w znaczący sposób optymalizować proces projektowania konstrukcji wykonanych z tego materiału – dodaje laureat.
Zainteresowania naukowe Szymona Dudy koncentrują się na problematyce degradacji zmęczeniowej oraz analizie uszkodzeń materiałów inżynierskich. W szczególności obejmuje takie zagadnienia, jak zjawisko zmęczenia oraz mechanizmy uszkodzenia w włóknistych materiałach kompozytowych w tym modelowanie; opis natury pękania nowoczesnych materiałów metalowo - włóknistych; analiza uszkodzeń w materiałach kompozytowych z wykorzystaniem emisji akustycznej; metoda elementów skończonych w modelowaniu zjawisk dekohezji materiałów hybrydowych; materiały hipersprężyste - modelowanie numeryczne.
Komisje stypendialne w każdej kategorii wskazały też wyróżnionych. Wśród nich znalazło się dwanaście osób reprezentujących PWr:
- Katarzyna Maraj-Zygmąt (Stypendium im. Hugona Steinhausa),
- Nina Tarnowicz-Staniak, Dąbrówka Biegańska, Maksymilian Środa (Stypendium im. Maxa Borna),
- Karolina Bienias (Stypendium im. Wincentego Stysia),
- Cansu Iraz Seyrek Şik (Stypendium im. Jerzego Grotowskiego),
- Daria Minta, Przemysław Pietrzak, Daniel Wiczew (Stypendium im. Jana Mozrzymasa),
- Sindu Daniarta, Dorota Tomaszewska-Rolla (Stypendium im. Mariana Suskiego),
- Dorota Szypulska (Stypendium im. Alfreda Jahna).
