O planach na najbliższe cztery lata, rozwoju nauk społecznych, zacieśnianiu współpracy z otoczeniem, wsparciem aktywności studenckiej oraz dbaniem o to, by PWr była uczelnią otwartą, dostępną, bezpieczną, włączającą i wspierającą mówi rektor prof. Arkadiusz Wójs.

Na Politechnice Wrocławskiej pierwszego października rozpoczął się nowy rok akademicki, będący także pierwszą inauguracją w drugiej kadencji rektorskiej. Czy kierowanie uczelnią jest łatwiejsze z czteroletnim doświadczeniem?

Prof. Arkadiusz Wójs, rektor Politechniki Wrocławskiej: Na pewno jest inaczej. Cztery lata temu zaczynaliśmy kadencję w trakcie pandemii. Później przyszła napaść Rosji na Ukrainę i wszystkie jej dotkliwe konsekwencje społeczne i ekonomiczne. Mimo tych przeciwności wspólnie wypracowaliśmy i wdrożyliśmy nowy statut oraz strategię rozwoju uczelni. Na tych podstawach możemy budować dalej.

Ponadto przeprowadziliśmy dość poważną reorganizację systemu wsparcia, m.in. tworząc Centrum Innowacji i Biznesu, a także utworzyliśmy największy w kraju Wydział  Informatyki i Telekomunikacji oraz pierwszy na polskiej uczelni technicznej Wydział Medyczny. Wprowadziliśmy też rozbudowany system programów szkoleniowych i motywacyjnych dla pracowników, uzyskaliśmy najlepszy w historii Politechniki Wrocławskiej wynik ewaluacji badań naukowych, dołączyliśmy do europejskiego sojuszu uniwersytetów Unite!.

Dziś zatem, dzięki ogromnemu wysiłkowi naszej społeczności, we wszystkich kluczowych obszarach funkcjonowania Politechnika Wrocławska jest w znacznie lepszej kondycji niż cztery lata temu. A to automatycznie otwiera nam szersze perspektywy dalszego rozwoju. Na przykład dynamicznego rozwoju szkoły doktorskiej – do roli i rozmiaru znanych z wiodących uczelni zachodnich.

W strategii uczelni mamy zapisane, że Politechnika Wrocławska ma być na wzór zachodni nowoczesnym technicznym uniwersytetem wielodziedzinowym. Do tego brakuje jeszcze tylko silnej reprezentacji nauk społecznych.

To jedno z wyzwań na najbliższe lata. W obecnej kadencji jednym z priorytetów jest  rozwój kadry badawczej, utworzenie nowych dyscyplin naukowych i kierunków studiów, a do tego dojdzie integracja z wydziałami technicznymi i ścisłymi, wsparcie dla rozwoju wybranych obszarów humanistyki oraz głębokie zaangażowanie w holistyczne kształcenie inżynierów.

Uczelnie na Zachodzie, do których się pan odnosi, mają duży wpływ na swoje otoczenie, nie tylko przemysłowe, lecz także społeczne. Czy Politechnika będzie chciała wziąć na siebie taką odpowiedzialność?

To nie jest kwestia chęci, to jest nasz obowiązek! Ekosystem innowacji, powstający wokół naszej uczelni, obejmie m.in. laboratoria działające na rzecz współfinansujących je strategicznych gospodarczych partnerów uczelni czy ośrodki badawczo-rozwojowe dużych korporacji ulokowane na lub przy kampusie.

Przejawem naszej społecznej odpowiedzialności musi też być większy wpływ na rozwój miasta i regionu. Zwłaszcza w sytuacjach kryzysowych, jak na przykład wrześniowa powódź. Dzięki naszym ekspertom na bieżąco mieliśmy informacje o stanie rzek, tamach, wałach, pomiarach, modelach i możliwych scenariuszach. Ci eksperci służą teraz swoją wiedzą w dolnośląskich miejscowościach, w których doszło do prawdziwych katastrof.

Ufam, że kiedy przyjdzie kolejny kataklizm, dzięki naszym naukowcom będziemy w stanie jeszcze skuteczniej obronić siebie i pomóc innym.

Uczelnia to nie tylko pracownicy, ale też studenci. Na Politechnice Wrocławskiej młodych, kreatywnych ludzi jest bardzo wielu. Jak chcecie ich wspierać?

To prawda. Gdy widzę to, jakie wspaniałe pojazdy, roboty czy też rozwiązania powstają dzięki naszym studentom, to wiem, że ich poziom nie odbiega od tego, co się dzieje na najlepszych uczelniach zagranicznych.

Naszym zadaniem jest więc pomóc im wzmocnić ich potencjał i zapewnić wsparcie w dalszym rozwoju projektów, które z taką pasją tworzą. Stąd wypracowaliśmy, i to już w trakcie poprzedniej kadencji, koncepcję uczelni przedsiębiorczej. Kluczowym elementem naszej ekspansji w tym kierunku będzie Kampus Innowacji Studenckich, wzorowany na najlepszych przykładach z uczelni amerykańskich czy też europejskich.

Stworzymy miejsce, gdzie studenci będą mieli do swojej dyspozycji – całodobowo –  warsztaty, laboratoria, przestrzenie co-workingowe, a także szkoleniowe. Do tego zapewnimy tak istotne pomieszczenia do odpoczynku i relaksu oraz miejsca do inkubacji start-upów czy też spółek typu spin-off/spin-out. Wszystko to jest częścią naszego strategicznego podejścia do tego, by kampus Politechniki Wrocławskiej stał się jeszcze bardziej przyjazny, zielony i dostępny dla wszystkich.

Przed politechniczną społecznością stoi zatem wiele wyzwań. Czy w ich realizacji  pracownicy także mogą liczyć na wsparcie ze strony uczelni?

Nie wyobrażam sobie, żeby mogło być inaczej i dotyczy to nie tylko pracowników, lecz także studentów i doktorantów. Rozwijamy się dynamicznie w obszarach badawczych i dydaktycznych, ale nie zapominamy o poświęcaniu większej uwagi naszej społeczności. To kolejny z głównych punktów naszego rozwoju na najbliższe lata.

Wiemy, gdzie potrzebna jest większa pomoc ze strony uczelni. Dlatego w tej kadencji powołałem prof. Karolinę Jaklewicz na funkcję prorektorki ds. rozwoju i integracji wspólnoty. Żadna uczelnia w Polsce nie ma w ścisłych władzach osoby zajmującej się wyłącznie czy przede wszystkim tematami wspólnoty uniwersyteckiej.

Zrobiliśmy ten krok, bo zależy nam na wsparciu naszych pracowników, doktorantów i studentów nie tylko w ich ambitnych i dalekosiężnych planach, ale też w funkcjonowaniu na co dzień. Określiłem taki model uczelni metaforą oazy, od angielskiego akronimu OASIS: Open, Accessible, Safe, Inclusive & Supportive University, czyli uczelni otwartej, dostępnej, bezpiecznej, włączającej i wspierającej.

Teraz nadszedł czas, by ten model wcielić w życie.

Wywiad ukazał się 31 października 2024 roku w „Rzeczpospolitej”, w dodatku „Rektorzy o swoich uczelniach”.