Prof. Krzysztof Abramski urodził się w 1948 r. w Janowie Podlaskim.

Studia na Wydziale Elektroniki Politechniki Wrocławskiej ukończył w 1971 r. i wtedy rozpoczął pracę na uczelni, z która związany jest do dziś.

W 1979 r. obronił pracę doktorską („Stabilizacja częstotliwości lasera He-Ne 3.39 μm z metanową komórką absorpcyjną”), a w 1993 r. uzyskał stopień doktora habilitowanego („Metody analizy, kontroli i synchronizacji częstotliwości promieniowania laserów gazowych”). W 1997 r. objął stanowisko profesora nadzwyczajnego, a w 2002 r. otrzymał tytuł profesora.

W trakcie swojej kariery naukowej wielokrotnie przebywał na stażach i stypendiach zagranicznych (Twente University of Technology, Hull University, Heriot-Watt University).

Zainteresowania naukowe prof. Krzysztofa Abramskiego dotyczą przede wszystkim problematyki laserów (kontroli częstotliwości, modulacji i synchronizacji promieniowania laserowego), optoelektroniki i techniki światłowodowej oraz optokomunikacji. W swoim dorobku ma kilkaset prac, które były cytowane ponad siedem tys. razy (indeks H-46,16 prac cytowanych ponad 100 razy).

Był kierownikiem 16 grantów naukowo-badawczych finansowanych m.in. przez NCN, NCBiR, ESA, MNiSW, FNP oraz Mechanizm Finansowy EOG.

Współpracuje z wieloma ośrodkami naukowymi z całego świata m.in. Princeton University, Shanghai Institute of Optics and Fine Mechanics, Rice University, TRUMPF GmbH, ELI Beamlines, Heriot-Watt Univ., Photonics and Quantum Sciences, Edinburgh, Xian’s University i Sinopec.

Recenzent 31 prac doktorskich, 20 habilitacji i dziesięciu postępowań profesorskich. Jest również autorem wielu recenzji artykułów dla czasopism od poziomu specjalistycznego (np. „Optics Express”, „IEEE Journal of Lightwave Technology”) do interdyscyplinarnych o wysokim wpływie („Nature”). Jako edytor współpracował m.in. z „Optoelectronics Review”, „Optica Applicata” i „Sensors”.

Wypromował 40 magistrantów i 23 doktorów. Obecnie jest promotorem kolejnej pracy doktorskiej.

W 2011 r. z jego inicjatywy utworzono na Wydziale Elektroniki anglojęzyczną specjalność Advanced Applied Electronics, a w 2015 r. anglojęzyczny kierunek inżynierski Electronic and Computer Engineering.

Za swoje najważniejsze osiągnięcie naukowe uważa jednak prowadzenie badań z grupą młodszych kolegów pod jego kierunkiem o tematyce generacji i wzmacniania ultrakrótkich (femtosekundowych) impulsów laserowych w laserach światłowodowych (w pasmach widzialnym, bliskiej i średniej podczerwieni) metodą synchronizacji modów (ang. mode-locking) na różne sposoby, wykorzystując na przykład grafen albo inne materiały dwuwymiarowe.

Do swoich największych sukcesów zalicza także opracowanie i budowę ultrastabilnego wzorca częstotliwości na laserze He-Ne/CH₄ (laser z tzw. wewnętrzną komórką metanową) na długości fali 3,39 μm o stałości częstotliwości na poziomie 10^-12 (w latach 80-tych był to wynik porównywalny do najlepszych na świecie). Kolejnym osiągnięciem było opracowanie koncepcji i budowa pierwszego w świecie falowodowo-planarnego lasera CO₂ wzbudzanego w.cz. o ekstremalnej mocy wyjściowej 21 kW/m² (moc wyjściowa z jednostki powierzchni plazmy). Dało to początek nowej generacji laserów gazowych falowodowo-planarnych (ang. waveguide-slab lasers). Opracował także oryginalną koncepcję wielokanałowej wibrometrii laserowo-światłowodowej.

Laureat wielu nagród i wyróżnień. Otrzymał m.in. nagrodę ministra za opracowanie technologii przesuwników piezoelektrycznych na potrzeby techniki laserowej, nagrodę ministra za pracę doktorską, grant Mistrz Fundacji na rzecz Nauki Polskiej, Nagrodę im. Profesora Suskiego za wybitne osiągniecia naukowe, Medal im. Profesora Janusza Groszkowskiego (SEP) oraz główną nagrodę zespołową MNiSW za wybitne osiągnięcia w kategorii badań podstawowych (za tzw. laserowe grzebienie optyczne).

W 2025 r.  został nominowany do finału „Kubek dla wykładowcy” Radia Luz.

Prof. Waldemar Banasiak jest absolwentem Wydziału Lekarskiego Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi, którą ukończył z pierwszą lokatą (1975-81).

Od 1984 roku zatrudniony w 4. Wojskowym Szpitalu Klinicznym (4WSK) we Wrocławiu. Kierował Kliniką Chorób Wewnętrznych (1996-2000), Kliniką Kardiologii (2000-2006) oraz Ośrodkiem Chorób Serca (2006-2007).

Był dyrektorem Wojskowego Instytutu Medycznego w Warszawie (02.2007-04.2007) oraz Szefem Inspektoratu Wojskowej Służby Zdrowia (04.2007-06.2007).

Kierownik Ośrodka Chorób Serca w 4WSK we Wrocławiu (od 1.06.2007). Kierownik Katedry Nauk Klinicznych Niezabiegowych i Przewodniczący Rady Dyscypliny Naukowej Nauki Medyczne na Wydziale Medycznym Politechniki Wrocławskiej (od 1.09.2023). Członek Kapituły Godności Honorowych Politechniki Wrocławskiej (od 2024) oraz członek Rady Klinicznej Wydziału Medycznego Politechniki Wrocławskiej (od 2023).

Współtwórca zorganizowania i powołania do życia Kliniki Kardiologii (2000 r.) i Kliniki Kardiochirurgii (2003 r.) oraz Ośrodka Chorób Serca (2006 r.) powstałego z połączenia obu klinik.

W latach 2022-23 współtworzył Wydział Medyczny na Politechnice Wrocławskiej. Na wydziale pełni funkcję kierownika Katedry Nauk Klinicznych Niezabiegowych oraz przewodniczącego Rady Dyscypliny Naukowej Nauki Medyczne.

Od czerwca 2024 r. jest Konsultantem Krajowym w dziedzinie kardiologii. Pełni też rolę  przewodniczącego Państwowej Komisji Egzaminacyjnej z kardiologii.

Prof. Banasiak to specjalista z zakresu chorób wewnętrznych I i II stopnia oraz kardiologii. W 1986 roku obronił na Akademii Medycznej we Wrocławiu rozprawę doktorską, a osiem lat później rozprawę habilitacyjną na Wydziale Lekarskim Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi. Tytuł profesorski otrzymał w 1999 roku.

Opiekun dwóch rozpraw habilitacyjnych i promotor 13 doktoratów. Recenzował 23 osoby do tytułu profesora, 14 do stopnia doktora habilitowanego i 12 do doktora medycyny.

Był redaktorem naczelnym „Medycyny po Dyplomie”, „Kardiologii po Dyplomie” oraz „Current Opinion in Cardiology”.

Członek wielu rad naukowych i redakcyjnych: Rady Naukowej Instytutu Kardiologii w Warszawie (2003-2007), Komitet Naukowy Redakcji „Medycyna po Dyplomie” (od 2005 r.), Komitetu Naukowego Redakcji „Choroby Serca i Naczyń” (od 2005 r.), Rady Naukowej Redakcji „Farmakoterapia Nadciśnienia Tętniczego i Chorób Współistniejących” (od 2004 r.), grupy ekspertów biorących udział w pracach Komisji Konkursowej programu POLKARD (2003-2005,  2005-2008), Rady Naukowej Redakcji „Kardiodiabetologia” (2006 r.), Rady Naukowej Redakcji „Kardioprofil” (od 2004 r.), Rady Naukowej TVN Med. (od 2006 r.), Rady Naukowej portalu kardiolog.pl (od 2006 r.), Rady Naukowej Redakcji „Polskiego Przeglądu Kardiologicznego” (od 2003 r.), zespołu ekspertów Ministra Zdrowia i Zarządu Głównego PTK ds. specjalizacji z kardiologii.

Przewodniczył Komisji Kardiologii Komitetu Patofizjologii Klinicznej Polskiej Akademii Nauk (2006-7), a w latach 2007-2011 był członkiem tego komitetu. W latach 2009-11 pełnił funkcję Prezesa Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego. Członek Kapituły Prezesów Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego (od 2009). Wieloletni przewodniczący Państwowej Komisji Egzaminacyjnej z kardiologii.

Dorobek naukowy prof. Waldemara Banasiak to 388 publikacji pełnotekstowych, autorstwo trzech książek i 35 rozdziałów w podręcznikach. IF 839, indeks Hirscha 40, liczba cytowań wg Web of Science bez autocytowań: 7 667.

Uczestnik licznych konferencji, zjazdów, sympozjów w kraju i za granicą. Zorganizował 20 konferencji i kongresów ogólnopolskich i międzynarodowych oraz 31 cyklicznych konferencji naukowo-szkoleniowych dla lekarzy we Wrocławiu.

Uczestniczył w szeregu międzynarodowych badań klinicznych. Członek European Society of Cardiology, North American Society of Pacing and Electrophysiology, International Society for Holter and Noninvasive Electrocardiology. Obecnie realizuje granty Agencji Badań Medycznych: PROTECTAA, NOTICE-CAS (główny badacz) i GENTLE-PACE (badacz).

Jego główne zainteresowania naukowe to niewydolność serca, stabilna choroba wieńcowa, migotanie przedsionków oraz kardioonkologia.

Prof. Jerzy Świątek urodził się 30 września 1953 r. w Jaśle.

Studia na Wydziale Elektroniki Politechniki Wrocławskiej ukończył w 1977 r. uzyskując dyplom magistra inżyniera elektronika o specjalności systemy cybernetyki technicznej z wynikiem bardzo dobrym (z wyróżnieniem). Stopień doktora nauk technicznych otrzymał w 1979 r., a doktora habilitowanego w dziedzinie nauk technicznych w zakresie: automatyka i robotyka w 1987 r. (na Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie). Tytuł profesora nauk technicznych otrzymał w 2010 r.

Prace badawcze prof. Jerzego Świątka ulokowane są w dyscyplinie automatyka i robotyka, informatyka, specjalność: komputerowe systemy modelowania, identyfikacji, rozpoznania, wspomagania decyzji i sterowania.

W szczególności skupione są wokół: problemów modelowania i identyfikacji obiektów biologicznych, identyfikacji dwustopniowej i jej zastosowań, identyfikacji wejściowo-wyjściowych systemów złożonych, identyfikacji sieciowych systemów złożonych, w tym kompleksów operacji, zastosowania sieci neuronowych w modelowaniu i identyfikacji systemów złożonych, modelowania i identyfikacji obiektów opisanych przy pomocy relacji, systemów wspomagania decyzji z wykorzystaniem metod sztucznej inteligencji, w tym metod modelowania, identyfikacji i rozpoznawania.

W swoim dorobku posiada ponad 300 opublikowanych prac, w tym 291 prac naukowych oraz 15 popularnonaukowych, a także 32 artykuły, 36 rozdziałów w książce lub monografii oraz 126 materiałów konferencyjnych. Autor jednej monografii, jednej książki i współautor dwóch skryptów. Jest również współautorem 36 opracowań zwartych.

Prof. Jerzy Świątek opracował i prowadzi wykłady z zakresu teorii eksperymentu i identyfikacji, metod optymalizacji, teorii decyzji i operacji, metod rozpoznawania obrazów oraz wykład monograficzny nt. identyfikacji systemów złożonych i jej zastosowań.

Brał udział w pracach Wydziałowej Komisji Programowej na Wydziale Informatyki i Zarządzania - opracowanie programów dla specjalności systemy sterowania na kierunku informatyka oraz w pracach wydziałowej komisji ds. kierunku automatyka i robotyka. Inicjator unikatowej specjalności podstawowe problemy informatyki na kierunku informatyka oraz unikatowego kierunku inżynieria systemów.

Był promotorem piętnastu zakończonych przewodów doktorskich. Recenzent w pięciu postepowaniach o tytuł profesora, w sześciu przewodach habilitacyjnych oraz dwudziestu ośmiu prac doktorskich. W latach 1990-1993 członek Rady Programowej Studiów Doktoranckich Politechniki Wrocławskiej.

Prof. Jerzy Świątek był sekretarzem naukowym, zastępcą przewodniczącego oraz przewodniczącym komitetu organizacyjnego międzynarodowych konferencji „Systems Science”. Przewodniczył Komitetowi Programowemu Polsko-Francuskiego Seminarium nt. Inżynierii Systemów Przemysłowych oraz komitetu organizacyjnego Krajowej Konferencji Automatyki.

Członek wielu komitetów programowych krajowych i międzynarodowych konferencji. Jest też członkiem komitetu redakcyjnego czasopisma „International Journal of Intelligent Information and Database Systems”, zeszytów naukowych Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Lądowych oraz członkiem Rady Naukowej Biuletynu Instytuty Automatyki i Robotyki Wojskowej Akademii Technicznej.

Uczestniczył w kierowaniu zespołem badawczym realizującym zadania w programach CPBP 02.15 „Badania Systemowe i ich Priorytetowe Zastosowania” oraz RP I.02 „Teoria Sterowania i Optymalizacja Ciągłych Procesów Dynamicznych i Procesów Dyskretnych”.

Kierował grantami: „System adaptacyjnego sterowania obiektem złożonym z wykorzystaniem dwustopniowej identyfikacji” (1990-1991) oraz „Identyfikacja systemów złożonych z zastosowaniem do sterowania adaptacyjnego - algorytmy, programy komputerowe” (1991-1994). W latach 2010-2013 był kierownikiem zadania 3.2 Sieci e-zdrowie w projekcie Inżynieria Internetu Przyszłości.

Prof. Jerzy Świątek należy do Komitetu Automatyki i Robotyki PAN, Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego oraz Polskiego Towarzystwa Informatycznego. Był członkiem Komisji Informatyki i Automatyki PAN - Oddz. Wrocław, sekcji Komputerowych Systemów Wspomagania Decyzji - Komitetu Informatyki PAN.

Na uczelni pełnił m.in. funkcje prorektora ds. nauczania oraz dziekana Wydziału Informatyki i Zarządzania (dwie kadencje). Sprawował też funkcje zastępcy dyrektora Instytutu Sterowania i Techniki Systemów ds. dydaktyki, prodziekana ds. nauczania. Był też kierownikiem Zakładu Modelowania i Identyfikacji w Instytucie Sterowania i Techniki Systemów, Katedry Informatyki, a po reorganizacji kierownikiem Katedry Informatyki i Inżynierii Systemów oraz Pracowni Modelowania i Uczenia Maszynowego.

Jest też pełnomocnikiem dziekana Wydziału Informatyki i Telekomunikacji ds. akredytacji.

Członek Senatu PWr oraz Senackiej Komisji ds. Akademickich, Kadry Naukowej i Etyki. Był przewodniczącym Senackiej Komisji ds. Dydaktyki i Spraw Studenckich, przewodniczącym Senackiej Komisji ds. Organizacji i Finansów oraz członkiem Senackiej Komisji ds. Rozwoju Kadry.

Przewodniczył Konferencji Prorektorów ds. Nauczania Polskich Uczelni Technicznych oraz Kolegium Prorektorów ds. Nauczania Uczelni Wrocławia i Opola. Był członkiem Państwowej Komisji Akredytacyjnej (2005-2011), ekspertem Polskiej Komisji Akredytacyjnej, członkiem Komisji Akredytacyjnej KRASP oraz Przewodniczącym Komisji Akredytacyjnej Uczelni Technicznych (2006-2009).

Prof. Jerzy Świątek uzyskał dwie indywidualne nagrody Ministra III st., zespołową nagrodę Ministra I st. (w zespole dwuosobowym), 35 nagród Rektora PWr., cztery nagrody dziekana, pięć nagród dyrektora instytutu oraz nagrodę sekretarza Wydziału IV PAN za cykl publikacji nt. identyfikacji i jej zastosowań.

Odznaczony Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Brązowym Medalem „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”, Medalem Dowódcy Śląskiego Okręgu Wojskowego „Z Sercem do Żołnierza”, Złotą Odznaką Akademickiego Związku Sportowego oraz Medalem Zasłużony dla Politechniki Rzeszowskiej.  

Otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.

Prof. Tadeusz Więckowski urodził się 31 października 1952 r. w Lwówku Śląskim.

Studia na Wydziale Elektroniki Politechniki Wrocławskiej ukończył w 1976 r. W tym samym roku podjął pracę w Okręgowym Inspektoracie Państwowej Inspekcji Radiowej i rozpoczął studia doktoranckie w Instytucie Telekomunikacji i Akustyki Politechniki Wrocławskiej.

Stopień doktora uzyskał w 1980 r., doktora habilitowanego w 1993 r., a tytuł profesora nauk technicznych nadał mu Prezydent RP w 2002 r. W 2006 r. został mianowany profesorem zwyczajnym.

Rektor Politechniki Wrocławskiej w latach 2008-2016. Za jego kadencji kampus wzbogacił się m. in. o Bibliotech, Technopolis, kompleks Geocentrum, archiwum i halę sportową.

Pełnił także funkcje prorektora ds. badań naukowych i współpracy z gospodarką (2002-2008), zastępcy kierownika Zakładu Radiokomunikacji (1985-2005), zastępcy i dyrektora Instytutu Telekomunikacji i Akustyki (1991-2002).

Pełnił funkcję pełnomocnika rektora ds. utworzenia Wydziału Medycznego. Obecnie jest pełnomocnikiem ds. rozwoju tego wydziału.

Inicjator i współtwórca największego w Polsce Wydziału Informatyki i Telekomunikacji. Od 2020 r. kieruje Wrocławskim Centrum Sieciowo-Superkomputerowym, jednocześnie pozostając kierownikiem Katedry Telekomunikacji i Teleinformatyki na Wydziale Informatyki i Telekomunikacji.

Z jego inicjatywy utworzono Centrum Zaufanych Systemów Informatycznych i Telekomunikacyjnych, w ramach którego uruchomiono pierwszy w Europie Środkowo-Wschodniej komputer kwantowy Odra 5. Od 2020 r. intensywnie wspiera rozwoju infrastruktury badawczej umożliwiającej wykorzystywanie technologii kwantowych nie tylko w informatyce, ale i w telekomunikacji.

Jako przewodniczący Rady Programowej Kongresu CyberTrust 2024 (7-8 października 2024 r.) zainicjował ogólnopolską debatę na temat odporności infrastruktury (w tym krytycznej) i gospodarki na zagrożenia cyberatakami.

Laureat wielu nagród i wyróżnień. Otrzymał m.in. statuetkę „Dolnośląski Gryf 20-lecia” za działalność akademicką (2023 r.), tytuł „Diamentowego Inżyniera 2021” przyznany przez Przegląd Techniczny (2022), Medal za Wybitne Zasługi dla Rozwoju Politechniki Wrocławskiej (2021) oraz „Dolnośląski Klucz do Sukcesu” – osobowość roku 2021.

Posiada niezwykle bogaty dorobek naukowy i dydaktyczny. Jest autorem blisko 190 publikacji, 15 monografii i podręczników, sześciu patentów oraz ponad 600 ekspertyz i wdrożeń dla przemysłu. Promotor około 100 prac dyplomowych i 10 rozpraw doktorskich.

Jego badania koncentrują się na kompatybilności elektromagnetycznej, cyberbezpieczeństwie infrastruktury krytycznej oraz zastosowaniach obliczeń wysokowydajnych i kwantowych w teleinformatyce.

W uznaniu wybitnych osiągnięć naukowych, organizacyjnych i wkładu w rozwój Politechniki Wrocławskiej 7 września 2022 r. Senat Politechniki Wrocławskiej nadał prof. Tadeuszowi Więckowskiemu tytuł professor magnus. Godność ta podkreśla jego trwały wpływ na rozwój polskiej nauki i wyróżnia go w gronie najwybitniejszych uczonych Politechniki Wrocławskiej.