TWOJA PRZEGLĄDARKA JEST NIEAKTUALNA.
Wykryliśmy, że używasz nieaktualnej przeglądarki, przez co nasz serwis może dla Ciebie działać niepoprawnie. Zalecamy aktualizację lub przejście na inną przeglądarkę.
Rozpoczynamy spotkania, które ułatwią nawiązywanie interdyscyplinarnych kontaktów pomiędzy naukowcami naszej uczelni. Pierwszy „Matchmaking naukowy” już 11 marca. Zapisy trwają.
Nowe, cykliczne wydarzenie ma pomóc łączyć ze sobą osoby, które szukają partnerów do swoich interdyscyplinarnych projektów.
– Nasza uczelnia dysponuje ogromnym potencjałem badawczym, który chcemy w pełni wykorzystać – mówi prof. Katarzyna Chojnacka, prorektor ds. współpracy z otoczeniem, inicjatorka cyklu. – Pracujemy na tej samej uczelni, często w tym samym budynku, a nie wiemy, czym zajmujemy się naukowo. Nawiązujemy współpracę z badaczami z innych ośrodków, nie zdając sobie sprawy, że tuż obok znajduje się ktoś, z kim możemy współpracować. Takie interdyscyplinarne podejście umożliwia kompleksowe i profesjonalne rozwiązywanie problemów, na przykład gospodarczych. Dzięki temu łatwiej prowadzić badania, dostarczać próbki czy po prostu spotkać się i porozmawiać.
Dlatego od 11 marca, cyklicznie, będą organizowane na Politechnice Wrocławskiej spotkania w ramach „Matchmakingu naukowego”.
– To będzie platforma do spotkania się, w luźnej atmosferze, wymiany myśli i doświadczeń i budowania tak cennych naukowych relacji – opisuje prof. Chojnacka. – Jestem pewna, że te spotkania szybko zaowocują nowymi pomysłami w kluczowych z perspektywy strategii uczelni obszarów badawczych.
Zamysłem wydarzenia jest udostępnienie wszystkim naukowcom przestrzeni do dzielenia się wiedzą i nawiązywania wartościowych interdyscyplinarnych kontaktów.
– To szansa zarówno dla osób będących dopiero na początku swojej kariery i szukających możliwości dołączenia do istniejących już zespołów, jak i doświadczonych liderów, którzy chcą rozszerzać i rozwijać swoje grupy badawcze – mówi dr Anna Górecka, dyrektorka Akademickiego Inkubatora Przedsiębiorczości PWr. – Liczymy, że pomoże to nie tylko w integracji politechnicznego środowiska naukowego i identyfikacji nisz badawczych, ale też w inicjowaniu projektów aplikacyjnych, poszukiwaniu ścieżek komercjalizacji oraz działań przedsiębiorczych.
Matchmaking w praktyce
Na uczestników będą czekały cztery rundy dyskusji przy stolikach tematycznych. Każda potrwa około 30 minut. Podejmowane rozmowy obejmą 24 różne tematy z zakresu sztucznej inteligencji, cyberbezpieczeństwa, kosmosu, energii, ekologii i klimatu, przemysłu 4.0, zdrowia, materiałoznawstwa czy też rolnictwa.
Moderatorami dyskusji będą prodziekani ds. współpracy z politechnicznych wydziałów. – Wszystkie ustalenia będą notowane przez opiekujących się poszczególnymi stolikami sekretarzy – tłumaczy dr Anna Górecka. - Rotacyjny system umożliwi uczestnikom udział w różnych dyskusjach, co z pewnością będzie sprzyjać nawiązywaniu kontaktów.
„Matchmaking naukowy” to kolejne wydarzenie mające na celu wsparcie naszych naukowców w nawiązywaniu współpracy badawczej i publikacyjnej.
– To okazja do budowania relacji między badaczami z 14 naszych wydziałów. Dzięki temu będziemy mogli skuteczniej współpracować z przemysłem oraz składać krajowe i europejskie wnioski projektowe, które wymagają pełnego i interdyscyplinarnego podejścia do rozwiązywania problemów badawczych w szerokich zakresach TRL (ang. technology readiness levels), czyli poziomów gotowości technologicznej – podsumowuje prof. Katarzyna Chojnacka.
Dr hab. inż. Tomasz Kurzynowski, prof. uczelni - pełnomocnik rektora ds. współpracy z przemysłem
Interdyscyplinarność stanowi klucz do nowych wyzwań badawczych. To, co w jednej dziedzinie naukowej jest oczywiste, może stanowić zupełną nowość w innej. Każda dodatkowa możliwość transferu wiedzy między dyscyplinami to kolejna szansa na unikalne i innowacyjne badania na naszej uczelni.
W początkowej fazie powstają nieformalne zespoły, które koncentrują się na wspólnych badaniach, ambitnym liderze lub publikacjach. Z tych inicjatyw często wyłania się wspólny pomysł na projekt, który prowadzi do formalnego utworzenia zespołu badawczego. Dzięki wypracowanej interdyscyplinarności zespół posiada już sprawdzoną strukturę i współpracę, co wpływa na jakość zarówno podejmowanych wyzwań naukowych, jak i samego wniosku projektowego.
Poszukiwanie nowych wyzwań badawczych za pomocą interdyscyplinarności w ramach uczelni prowadzi do powstawania tzw. nisz naukowych – wąskich, jeszcze nierozpoznanych obszarów, które kryją ogromny potencjał, zarówno w zakresie innowacji patentowych, publikacji, jak i projektów. Im wyższe ryzyko związane z nowym zagadnieniem, tym większa szansa na przełomowe odkrycia, nową wiedzę oraz sukcesy projektowe.
Współpracujmy, bo to właśnie projekty interdyscyplinarne tworzą spójną strukturę zespołów badawczych, które są w stanie realizować ambitne plany, umożliwiając mobilność naukową, pozyskiwanie niezbędnych zasobów czy też zaawansowanej aparatury do przeprowadzenia badań poprzez otrzymywane i realizowane granty.
Dr hab. inż. Grzegorz Soboń, prof. uczelni
Z reguły pracujemy w małych zespołach badawczych i często nie wiemy, czym zajmują się naukowcy, nie tylko na innych wydziałach, ale nawet w rodzimych katedrach. A przecież może być tak, że na drugim końcu korytarza pracuje grupa, z którą moglibyśmy wspólnie rozwiązać jakiś ciekawy problem naukowy.
Z własnego doświadczenia wiem, że najciekawsze badania to te na styku dwóch lub więcej dyscyplin, dlatego warto się otworzyć na współpracę interdyscyplinarną. Sam, jako elektronik, przez większość mojego naukowego życia zajmowałem się badaniem laserów, a jednak od kilku lat prowadzę aktywną współpracę z chemikami, fizykami, czy nawet okulistami. Stworzone wspólnie lasery pomagają rozwiązywać zagadki spektroskopii molekularnej czy mikroskopii wielofotonowej.
Współpraca interdyscyplinarna to też duże wyzwanie, ale umożliwia rozwiązywanie problemów o dużym znaczeniu cywilizacyjnym, co z kolei przekłada się na możliwość pozyskiwania funduszy, publikowania, a przede wszystkim – na ogromną satysfakcję.
Dr inż. Daria Podstawczyk
Mam świadomość, że nie da się wiedzieć wszystkiego i nie ma też sensu próbować tego robić, skoro wokół nas jest tak wielu ekspertów posiadających bezcenną wiedzę i doświadczenie. Współpraca z nimi nie tylko uzupełnia moje kompetencje, ale także pozwala na szybsze i bardziej precyzyjne osiąganie celów badawczych.
W swojej pracy łączę kilka tematów: inżynierię materiałów, druk 3D i 4D oraz inżynierię chemiczną, co samo w sobie wymaga interdyscyplinarnego podejścia. Mój zespół często prowadzi badania, które wymagają rozszerzenia o analizy biologiczne, testy komórkowe czy inżynierię mechaniczną.
Przykładem jest realizowany obecnie przeze mnie projekt Opus, gdzie łączymy wiedzę z zakresu hydrożeli, zaawansowanego druku 3D, biologii mikroorganizmów oraz inżynierii tkankowej, by stworzyć nowe materiały o kontrolowanej zdolności uwalniania tlenu do zastosowań biomedycznych.
Interdyscyplinarne podejście i współpraca z naukowcami z kilku wydziałów nie tylko zwiększa skuteczność moich badań, ale również otwiera nowe możliwości aplikacyjne i umożliwia realizację ambitnych projektów na styku nauki i technologii.
Dlatego wciąż poszukuję osób do takiej współpracy i otwieram się na wszelkie możliwości współpracy tutaj, na PWr.
