Nasza uczelnia ma czworo nowych profesorów tytularnych. Nominacje otrzymali: prof. Maciej Jaroszewski, prof. Renata Krzyżyńska, prof. Artur Andruszkiewicz i prof. Krzysztof Jamroziak.

PROF. MACIEJ JAROSZEWSKI (WYDZIAŁ ELEKTRYCZNY)

Z Politechniką Wrocławską jest związany od początku swojej kariery naukowej. Po obronie doktoratu w 1997 r roku zatrudniony został na stanowisku asystenta, a następnie, od 2001 roku, na stanowisku adiunkta. Po uzyskaniu w 2019 roku stopnia naukowego doktora habilitowanego w dziedzinie nauk technicznych w dyscyplinie naukowej elektrotechnika zatrudniony był na stanowisku adiunkta ze stopniem naukowym dr. hab. a następnie w tym samym roku na stanowisku profesora uczelni. Obecnie pracuje w Katedrze Podstaw Elektrotechniki i Elektrotechnologii Wydziału Elektrycznego PWr.

Aktywność naukowa prof. Macieja Jaroszewskiego dotyczy szeroko pojętej elektrotechniki w powiązaniu z techniką wysokich napięć, w szczególności izolacji napowietrznej i ograniczników przepięć chroniących krytyczne elementy infrastruktury energetycznej, dielektryków cieczowych, materiałów ferrytowych oraz materiałów ekranujących pole elektromagnetyczne.

Prowadzone przez naukowca prace nad ogranicznikami przepięć były w tym okresie rozwojowe w skali międzynarodowej a w skali krajowej unikatowe. Dotyczyły bowiem urządzeń wprowadzanych dopiero na rynek a badanie te wypełniały lukę w wiedzy dotyczącej procesów starzeniowych i metod diagnostycznych. Prace badawcze w obszarze mechanizmów przewodzenia prądu w ceramice ferrytowej typu M pozwoliły na poznanie zależności korelacyjnych pomiędzy dotowaniem pierwiastkami o zmiennej koncentracji i procesami technologicznymi a mechanizmem przewodzenia prądu elektrycznego.

Badania prof. Macieja Jaroszewskiego dotyczące nowej klasy materiałów ekranujących pole elektromagnetyczne pozwoliły na poszerzenie wiedzy dotyczącej zjawisk fizycznych odpowiedzialnych za uzyskanie odpowiedniej skuteczności ekranowania oraz powstanie gotowego produktu wraz z ofertą technologiczną jego wytwarzania. W ostatnich latach zainteresowania badawcze prof. Jaroszewskiego skierowane są głownie na zjawiska przedprzebiciowe i przebiciowe w nowo wprowadzanym typie cieczy izolacyjnych – naturalnych estrach transformatorowych i bazujących na nich nanocieczach.

Działalność naukową prof. Maciej Jaroszewski prowadzi także we współpracy międzynarodowej z uznanymi  ośrodkami i naukowcami, m.in. z Indiami (współpraca z prof. Sabu Thomas, rektorem Mahatma Gandhi University w Kerali) i Francją (współpraca z prof. Abderrahmane Beroual z Ecole Cetrale de Lyon). Współpraca zagraniczna obejmuje także udział w organizacji wielu konferencji międzynarodowych jako współprzewodniczący, członek komitetów organizacyjnych, rady doradczej. Wielokrotnie wygłaszał  wykłady zaproszone i plenarne, Keynote Address, Opening Remarks.

Prof. Maciej Jaroszewski prace badawcze prowadził w ramach projektów badawczych finansowanych ze źródeł zarówno krajowych (KBN, MNiSW) jak i europejskich (POIG) oraz pozaeuropejskich.

Wyniki prac badawczych prof. Macieja Jaroszewskiego ukazują się w wiodących i wysoko cenionych w środowisku czasopismach z branży, jak np. Journal of American Ceramic Society, European Physical Journal B, , IEEE Transactions on Dielectrics and Electrical Insulation, Journal of Non-Crystalline Solids, Composite Interfaces, Journal of Applied Polymer Science. Jest edytorem 7 książek naukowych.

Naukowiec jest członkiem Polskiego Komitetu Normalizacyjnego w komitetach technicznych KT 68 (ds. Pomiarów i badań wysokonapięciowych) oraz KT 303 (ds. Materiałów Elektroizolacyjnych). Jestem członkiem Stowarzyszenia Elektryków Polskich oraz sekretarzem Polskiego Komitetu Materiałów Elektrotechnicznych SEP. Jest też członkiem IEEE w jako Senior Member.

W 2021 otrzymał Srebrny Medal za Długoletnią Służbę.

PROF. RENATA KRZYŻYŃSKA (WYDZIAŁ INŻYNIERII ŚRODOWISKA)

Jest absolwentką Wydziału Inżynierii Środowiska. Studia ukończyła w 1998 r. i przez kolejnych kilka lat pracowała w biznesie, zajmując się szeroko rozumianą inżynierią środowiska.

W 2000 r. ukończyła studium podyplomowe w zakresie Stosunków Międzynarodowych i Handlu Zagranicznego na Uniwersytecie Ekonomicznym we Wrocławiu. W 2002 r. rozpoczęła studia doktoranckie na Wydziale Mechaniczno-Energetycznym, które ukończyła cztery lata później uzyskując, z wyróżnieniem, stopień dr inż. w zakresie mechaniki i budowy maszyn.

W 2013 r. na podstawie osiągnięcia naukowego pt. „zintegrowane oczyszczanie spalin z SO₂, NOx i Hg w układach mokrego odsiarczania spalin” uzyskała stopień doktora habilitowanego w dziedzinie nauk technicznych, w dyscyplinie naukowej inżynieria środowiska i jej specjalności Ochrona Atmosfery.

Od 2014 roku profesor nadzwyczajny Politechniki Wrocławskiej. Obecnie pracuje w Katedrze Klimatyzacji, Ogrzewnictwa, Gazownictwa i Ochrony Powietrza na Wydziale Inżynierii Środowiska PWr.  W latach 2019-2023 pracowała (w niepełnym wymiarze godzin) na  Politechnice Praskiej na Wydziale Inżynierii Mechanicznej, Katedrze Inżynierii Energetycznej.

W latach 2007-2009 i 2010-2012 przebywała na stażu badawczym (postodoc), a następnie jako naukowiec wizytujący, w centrum badawczym U.S. Environmental Protection Agency (U.S. EPA), Office of Research and Development, National Risk Management Research Laboratory (NRMRL) in Research Triangle Park, North Carolina, USA, prowadząc badania nad technologiami jednoczesnego oczyszczania spalin z SO₂, NOx i Hg w mokrych absorberach.

W 2013 r. wzięła udział w dwumiesięcznym prestiżowym programie stażowym Top 500 Innovators w Stanford University w USA na poziomie MBA. Był to program szkoleniowy stworzony na Uniwersytecie Stanforda dla naukowców i przedstawicieli zajmujących się komercjalizacją wyników badań mającym na celu tworzenie i zarządzanie biznesem, kreatywne myślenie, komercjalizację, innowacyjne przedsiębiorczość, strategiczne prognozowanie, budowanie zespołów i zarządzanie nimi.

Jej naukowe zainteresowania obejmują procesy usuwania zanieczyszczeń ze spalin różnego pochodzenia, nowe techniki ich oczyszczania, a także zagadnienia związane z poznaniem mechanizmów zachowania się poszczególnych zanieczyszczeń, w tym głównie rtęci, w różnych pod kątem składu spalinach i instalacjach oczyszczania spalin.

Drugim nurtem badawczym jest termochemiczne przetwarzanie odpadów różnego pochodzenia (jak dotąd: opony, odpady komunalne i osady ściekowe), w tym oczyszczanie gazów pirolitycznych oraz przetwarzanie produktów ubocznych pirolizy w wartościowe pod kątem energetycznym produkty, oraz ich wykorzystanie w procesach oczyszczania spalin różnego pochodzenia z metali ciężkich, związków siarki i azotu, a także dwutlenku węgla (CO₂). W tym celu prowadzi badania modelowe, laboratoryjne, pilotowe i pełnoprzemysłowe w skali krajowej i międzynarodowej. Wszystkie badania, w których bierze udział, oscylują w ramach wytwarzania energii w sposób zrównoważony, z troską o środowisko i zdrowie człowieka.

Większość prowadzonych przez prof. Krzyżyńską badań ma charakter międzynarodowy i jest realizowana we współpracy m.in. z Brunel University (Wielka Brytania, Chalmers University (Szwecja) czy Czech Technical University in Prague.

Jest członkinią Rady Uczelni PWr, pełni funkcje współprzewodniczącej Interdyscyplinarnego Seminarium Naukowego PWr, prodziekana ds. umiędzynarodowienia i współpracy z przemysłem w Szkole Doktorskiej PWr oraz od września 2024 także Key Liaison Officer of Unite! (University Network for Innovation, Technology and Engineering). Jest również edytorką i członkinią rady redakcyjnej czasopism: International Journal of Thermofluids (Elsevier) oraz Science Talks (Elsevier).

PROF. ARTUR ANDRUSZKIEWICZ (WYDZIAŁ MECHANICZNO-ENERGETYCZNY)

Jest pracownikiem Katedry Techniki Cieplnej Wydziału Mechaniczno-Energetycznego. Pracę doktorską obronił z wyróżnieniem w roku 1996, natomiast w roku 2010 uzyskał stopień doktora habilitowanego w dyscyplinie budowa i eksploatacja  maszyn. Jego zainteresowania naukowe obejmują metrologię wielkości nieelektrycznych, miernictwo cieplne, badanie maszyn i urządzeń energetycznych oraz przepływy dwufazowe. Z tych obszarów badań jest autorem lub współautorem 228 prac, z których 97 to artykuły w czasopismach krajowych i zagranicznych.

Był wielokrotnym stypendystą DAAD, a w latach 2008 - 2012 pracował w Technische Universität Dresden w  Institut für Magnetofluiddynamik, Mess- und  Automatisierungstechnik gdzie zajmował się wykorzystaniem ultradźwiękowej, impulsowej metody echa w badaniach przepływów dwufazowych ciekły metal - gaz. 

Prof. Andruszkiewicz wypromował trzech doktorów, był również opiekunem ponad stu prac dyplomowych studentów stopnia inżynierskiego i magisterskiego oraz studentów studiów podyplomowych.

Bardzo ważną część jego dorobku stanowi współpraca z sektorem gospodarczym. Wraz z zespołem  wykonał kilkadziesiąt prac zleconych dla przemysłu, w tym pięć prac naukowo-badawczych. Za prace wykonywane na rzecz Elektrowni Turów w roku 2002 otrzymał zespołową nagrodę Prezesa Rady Ministrów za wybitne krajowe osiągnięcie naukowo – techniczne.

W pracy dydaktycznej prowadzi zajęcia z przedmiotów podstawy metrologii i techniki eksperymentu, analiza błędów, sensoryka, badanie maszyn i urządzeń energetycznych, których słuchaczami byli  również doktoranci  Politechniki Wrocławskiej oraz uczestnicy studiów podyplomowych. Do roku 2020, w ramach programu Erasmus+, prowadził również zajęcia laboratoryjne w TU Dresden z przedmiotu  Mess- und Automatisierungstechnik.

PROF. KRZYSZTOF JAMROZIAK (PŁK REZ.) (WYDZIAŁ MECHANICZNY)

Jest absolwentem Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych we Wrocławiu, którą ukończył w 1990 r. Z tą uczelnią związany był przez 30 lat. W jej strukturach pełnił obowiązki na wielu stanowiskach służbowych i dydaktyczno-naukowych.

Z Politechniką Wrocławską związał się w roku 1995, rozpoczynając studia na Wydziale Mechanicznym, gdzie w 1997 r. uzyskał tytuł zawodowy magistra na kierunku mechanika i budowa maszyn. W 2004 r. obronił pracę doktorską na tym samym wydziale w dyscyplinie mechanika. Stopień doktora habilitowanego otrzymał w 2014 r. nadany przez Radę Naukową Wydziału Mechanicznego PWr w dziedzinie nauk technicznych, w dyscyplinie naukowej – mechanika (inżynieria mechaniczna). Od marca 2017 r. zatrudniony był w Katedrze Mechaniki i Inżynierii Materiałowej (obecnie Katedra Mechaniki, Inżynierii Materiałowej i Biomedycznej) Wydziału Mechanicznego, gdzie obecnie pracuje, realizując zadania wynikające ze stanowiska badawczo-dydaktycznego.

Zainteresowania naukowe prof. Krzysztofa Jamroziaka dotyczą materiałów kompozytowych oraz ich wytrzymałości, właściwości mechanicznych w ujęciu zjawisk szybkozmiennych uderzenia balistycznego osłon balistycznych i identyfikacji w ujęciu nieliniowej dynamiki. Opracował własną metodykę wyznaczania właściwości materiałów obciążonych impulsowo, przyjmując wypracowaną w katedrze teorię równań bilansu energii i mocy. Szczególną uwagę koncentruje na tępych urazach organów ludzkich w ujęciu fizycznym i biomechanicznym za osłoną balistyczną. Główną problematyką tych dociekań naukowych jest poszukiwanie korelacji pomiędzy parametrami fizycznymi BFD, a parametrami medycznymi TBI.

Jego aktywność naukowa oraz organizacyjna związana jest w głównej mierze z obszarem badań na rzecz bezpieczeństwa i obronności państwa. Jest to związane m.in. z kompetencjami do prowadzenia badań z wykorzystaniem uzbrojenia strzeleckiego i uprzednio kierowaną działalnością koncesjonowaną wynikającą z odpowiedniej ustawy oraz posiadania poświadczenia bezpieczeństwa dla warunków krajowych/NATO/EU. W tym też zakresie uczestniczył/uczestniczy w większości projektów badawczych realizowanych w konsorcjach naukowo-przemysłowych. Takim przykładem był program pod kryptonimem Pegaz lub obecnie rozpoczynający się projekt z programu: European Defence Fund (EDF).

Za istotny element w pracy naukowej prof. Krzysztof Jamroziak uważa rozwój młodej kadry naukowej. W tym zakresie wypromował trzech doktorów. Pod jego opieką naukową kolejnych trzech doktorantów (w tym jeden obcokrajowiec) realizuje zagadnienia z zakresu balistyki końcowej. W rozwoju naukowym kładzie nacisk na współpracę z innymi jednostkami naukowymi, dzięki temu posiada wieloletnią współpracę z kilkoma uniwersytetami krajowymi i zagranicznymi (Politechnika Warszawska, Wojskowa Akademia Techniczna, Politechnika Śląska, National Technical University of Ukraine „Igor Sikorsky Kyiv Polytechnic Institute”, University of Porto, Kaunas University of Technology, Riga Technical University, Universitatea „Vasile Alecsandri” din Bacau).

Aktywność publikacyjna prof. Krzysztofa Jamroziaka w bazie DONA.

mic