TWOJA PRZEGLĄDARKA JEST NIEAKTUALNA.
Wykryliśmy, że używasz nieaktualnej przeglądarki, przez co nasz serwis może dla Ciebie działać niepoprawnie. Zalecamy aktualizację lub przejście na inną przeglądarkę.
Data: 28.03.2025 Kategoria: aktywność studencka
W piątej edycji programu „Studenckie koła naukowe tworzą innowacje” aż 11 wniosków naszych kół naukowych zdobyło finansowanie. Nasi studenci uzyskali najwyższą w kraju łączną kwotę finansowania przyznaną przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego.
W sumie na projekty naszych studentów resort przekaże 587 981 zł. Do finansowania zakwalifikowano 11 z 13 wniosków złożonych przez przedstawicieli PWr.
Ogólnopolski wskaźnik sukcesu dla konkursu wyniósł 39 proc., a naszym kołom udało się osiągnąć 85 proc., co bez wątpienia jest wynikiem doskonałej współpracy studentów z Sekcją Aplikacji Działu Projektów i Działu Wsparcia Aktywności Studenckiej na etapie przygotowywania wniosków.
Program „Studenckie koła naukowe tworzą innowacje” wspiera koła naukowe w realizacji badań naukowych i prac rozwojowych oraz w transferze wyników prowadzonych projektów do sfery gospodarczej. Inicjatywa umożliwia także studentom zdobywanie kompetencji miękkich przydatnych do skutecznego zarządzania tymi projektami. W ramach przedsięwzięcia możliwy jest również zakup certyfikatów i licencji niezbędnych w procesie komercjalizacji wyników prac badawczych.
Koła naukowe mogą uzyskać finansowanie albo dofinansowanie projektu, które nie przekracza 70 tys. zł. Dopuszczany jest udział środków własnych (wkładu własnego) w kosztach przedsięwzięcia, ale nie jest to warunek obligatoryjny.
Laureaci piątej edycji programu z Politechniki Wrocławskiej to:
Studenci zamierzają stworzyć drona podwodnego nowej generacji do eksploracji środowiska wodnego. Konstrukcja mogłaby m.in. pomagać w działaniach ratowniczych (docierając do trudno dostępnych miejsc) czy służyć jako wsparcie dla platform oceanicznych, np. wykrywając potencjalne wycieki. Dron będzie mógł być także wykorzystywany do monitorowania życia morskiego, analizy prądów czy do obserwacji zmian, jakie zachodzą w środowisku wodnym.
Urządzenie ma się wyróżniać funkcjonalnością, wytrzymałością i łatwością obsługi. Dzięki swojej modularności będzie uniwersalne, a zatem będzie je można dostosowywać do różnych warunków panujących w środowisku wodnym.
Dron ma być także niezawodny w ekstremalnych warunkach podwodnych, takich jak duże głębokości, silne prądy czy niska widoczność – co mają gwarantować nowoczesne materiały i zaawansowane technologie. Będzie wyposażony w kamery i sensory, co pozwoli na przeprowadzanie skomplikowanych operacji podwodnych wymagających precyzyjnej nawigacji.
Zespół zamierza opracować system zwiększający komfort i bezpieczeństwo swojego kierowcy, jednocześnie poprawiając warunki jazdy. Jak podkreślają studenci, w wymagających warunkach wyścigowych wygoda kierowcy jest kluczowym czynnikiem, który wpływa na końcowy wynik. Zmęczenie i dyskomfort mogą znacząco obniżyć poziom koncentracji, co bezpośrednio przekłada się na skuteczność i czas przejazdu.
PWR Racing Team skupi się na opracowaniu nowoczesnego fotela i kokpitu, które będą dostosowane do zmieniających się warunków na torze, pozwoli kierowcy lepiej kontrolować bolid i zminimalizuje ryzyko zmęczenia.
Członkowie zespołu przeprowadzą badania przy użyciu narzędzi takich jak Ergostand i Eyetracker, dokonają też analizy sił działających z kierownicy i pedaliery oraz ich wpływu na odczucia kierowcy. Zebrane w ten sposób dane zaimplementują do oprogramowania Siemens NX, co umożliwi im przestrzenne zaplanowanie kokpitu, by zminimalizować potencjalne zagrożenia na wczesnym etapie projektu.
Dzięki grantowi zespół stworzy zaawansowany układ elektroniczny, który stanie się fundamentem systemu ich autonomicznego bolidu. Studenci zakładają zwiększenie odporności na zakłócenia elektromagnetyczne, co zapewni niezawodność działania układu w trudnych warunkach wyścigowych, minimalizując ryzyko awarii. Układ będzie zintegrowany z systemem autonomicznym, co umożliwi precyzyjne przetwarzanie danych z czujników i skuteczne sterowanie bolidem w trybie autonomicznym.
System będzie miał modułową konstrukcję, co pozwoli na szybkie dostosowanie do zmiennych warunków wyścigowych bez potrzeby wprowadzania istotnych zmian w układzie.
W ramach projektu koło zajmie się budową, testami i rozwojem silnika rakietowego na ciekłe materiały pędne oraz budową systemu chłodzenia regeneracyjnego wraz z pompą. Silnik będzie wykorzystywał podtlenek azotu jako utleniacz i etanol jako paliwo.
Silnik ma być wykorzystany jako napęd rakiety sondującej w trakcie międzynarodowych zawodów rakietowych, a w dłuższej perspektywie również na skalę przemysłową w lotach rakiet sondujących na wysokie apogea bądź rakiet suborbitalnych.
W osiągnięciu tego celu niezbędne jest zaprojektowanie i zbudowanie systemu chłodzenia regeneracyjnego, które umożliwi dowolne skalowanie czasu pracy silnika oraz pompy pozwalającej na zmniejszenie zużycia materiałów pędnych i zwiększenie efektywności pracy silnika.
Studenci opracują biokompozyty wzmacniane naturalnymi włóknami roślinnymi i zajmą się ich walidacją w kontekście zastosowań w zaawansowanych technologiach. Przeprowadzą badania wytrzymałościowe nad próbkami tych kompozytów i analizę wpływu różnych procesów utwardzania (curingu) na ich właściwości mechaniczne i termiczne. Ważnym elementem będzie również optymalizacja procesu produkcji biokompozytów o największym potencjale, z uwzględnieniem ich zdolności do zastąpienia konwencjonalnych materiałów syntetycznych.
Skupią się na włóknach organicznych takich jak len, konopie czy włókna z liści ananasa, a także biożywic, w których składzie znajduje się około 30 proc. związków pochodzenia roślinnego. Chcą stworzyć materiały o wysokiej wytrzymałości i trwałości, przy jednoczesnym minimalizacji negatywnego wpływu na środowisko. Kluczowym elementem ich projektu będzie zbadanie, jak różne zmienne procesów produkcyjnych wpływają na właściwości mechaniczne i termiczne kompozytów.
Członkowie koła planują stworzyć Nomada – modularnego łazika marsjańsko-mobilnego, który będzie w stanie poruszać się autonomicznie z wykorzystaniem zaawansowanych algorytmów sztucznej inteligencji.
Jak podkreśla koło, jego konstrukcja będzie pozwalała na adaptację do różnych zadań i środowisk, co ma czynić go wyjątkowo wszechstronnym narzędziem zarówno w eksploracji kosmicznej, jak i w działaniach militarnych czy badaniach prowadzonych na niebezpiecznych obszarach.
Studenci zakładają odejście od tradycyjnego modelu sterowania algorytmami, które okazują się niewystarczające, i planują sterowanie za pomocą sieci neuronowej.
Z Nomadem zamierzają wystartować nie tylko w słynnych zawodach łazików marsjańskich – jak University Rover Challenge (URC) w USA czy European Rover Challenge (ERC), ale także w austriackich zawodach ENRICH (The European Robotics Hackathon), podczas których łazik będzie odgrywał rolę robota naprawczego poruszającego się w radioaktywnej strefie. Jego zadaniem będą tam m.in. naprawy, stworzenie mapy terenu czy pomoc rannej osobie.
Dzięki ministerialnemu finansowaniu SPENT zajmie się opracowaniem i integracją wieloprzyrządowego stanowiska nanorobotycznego do lokalnych korelacyjnych badań nanometrologicznych pracującego w warunkach próżniowych.
Studenci będą rozwijać i integrować poszczególnych elementy takiej platformy w tym: nanomanipulatory, sondy poszczególnych sygnałów i układ sterowania. Połączą własne rozwiązania z technologią aktywnych mikrodźwigni piezorezystywnych MEMS.
Jak podkreślają, rozwój platformy korzystającej z wielu niezależnie sterowanych nanosond jest następnym krokiem w rozwoju nanometrologii. Członkowie stowarzyszenia konstruowali dotychczas korelacyjne przyrządy pomiarowe klasy mikroskopów bliskich oddziaływań. Tego typu rozwiązania są jednak niewystarczające w badaniu nanostruktur takich jak nanodruty, tranzystory jednoelektronowe, czy kropki kwantowe, których stan określany jest wielowymiarowo.
Pomiary właściwości nanostruktur wykonuje się już teraz w nanoskali z wykorzystaniem nanomanipulatorów wyposażanych w różnego typu czujniki. Istniejące na rynku rozwiązania nie są jednak wystarczające dla potrzeb nanometrologii korelacyjnej pod względem jednoczesnej rozdzielczości i wszechstronności. Jednocześnie obiekty takie mogą być obserwowane i modyfikowane z rozdzielczością pojedynczych nanometrów, a w polu setek mikrometrów, za pomocą aktywnych mikrodźwigni piezorezystywnych. Dźwignie powstają dzięki współpracy z grupą prof. Iva Rangełowa z TU Ilmenau (Niemcy).
Klub stworzy nowatorski system naprowadzania i autonomii, który będzie mógł zostać zaimplementowany na dowolnym bezzałogowym statku powietrznym, pozwalając konstrukcji na wykonywanie misji bez udziału pilota.
Studenci opracują również środowisko symulacyjne uwzględniające siły fizyczne i mechanikę lotu płatowców, umożliwiające przeprowadzenie szczegółowych testów i wyprowadzenie dogłębnych analiz działania oprogramowania w bezpieczny sposób.
Jednocześnie na podstawie obliczeń aerodynamicznych i wytrzymałościowych zespół będzie pracował nad projektem bezzałogowego statku powietrznego, który posłuży jako platforma testowa wypracowanych rozwiązań. Pozwoli to nie tylko na sprawdzenie systemu w warunkach symulacyjnych, ale również po odpowiednim dopracowaniu, na zweryfikowanie jego funkcjonalności w rzeczywistości.
AKL wykorzysta ministerialny grant na rozbudowę swojej infrastruktury, a konkretnie wybudowanie hamowni służącej do określania parametrów ciągu dynamicznego i statycznego jednostek napędowych bezzałogowych statków powietrznych oraz stworzenie stanowiska do wytwarzania kompozytów metodą infuzji (jako wydajniejszej technologii wytwarzania polimerowych materiałów kompozytowych).
Nowa infrastruktura pozwoli na określenie stopnia pokrycia danych wynikających z poprzednio dokonanych analiz, m.in. przepływowych, z realnymi odczytami uzyskanymi poprzez przeprowadzenie badań.
Jak tłumaczą studenci, wykonywanie jak największej liczby badań pozwoli na zniwelowanie czynników niesprzyjających statku powietrznemu, co bezpośrednio przełoży się na zmniejszenie kosztów.
Dzięki rozbudowie infrastruktury powstanie nowy statek powietrzny klasy Micro - ultralekki o charakterystyce umożliwiającej bardzo szybkie wzniesienie się, przy zachowaniu minimalnego rozbiegu, dzięki wykorzystaniu jak największego ciągu dynamicznego.
Projekt dotyczy syntezy i optymalizacji grubości warstw tlenku galu w kontekście ich zastosowania w procesach fotokatalitycznych z udziałem promieniowania UV – dla oczyszczania środowiska wodnego z zanieczyszczeń organicznych. Jak przypominają studenci, tlenek galu, ze względu na swoje unikatowe właściwości, takie jak szeroka przerwa energetyczna (około 4,8 eV), duża stabilność chemiczna oraz odporność na działanie środowisk agresywnych, jest jednym z najważniejszych materiałów w rozwijających się technologiach fotokatalizy i fotoelektrolizy w celu ekologicznego otrzymywania wodoru.
Studenci chcą zsyntezować warstwy tlenku galu na różnych podłożach (krzemowych, szafirowych, kwarcowych) oraz przeprowadzić szczegółową analizę ich właściwości, wpływu podłoża i grubości warstw na efektywność procesu fotokatalizy.
Zamierzają zastosować metodę HVPE (Halide Vapour Phase Epitaxy) do osadzania warstw tlenku galu. Dzięki precyzyjnej kontroli parametrów wzrostu warstw ta metoda umożliwia syntezę materiałów o określonej grubości i strukturze, co jest kluczowe dla dalszej optymalizacji procesów fotokatalizy.
Łódź, którą zamierzają zbudować studenci, powstanie z laminatu i będzie wyposażona w innowacyjne czujniki pomiarowe umożliwiające badania hydrologiczne (np. batymetria dna, jakość wód), biologiczne (biodywersyfikacja) oraz w sonar do mapowania dna.
Będzie w stanie zbierać dane wspierające instytucje zajmujące się zarządzaniem wodami i ochroną przeciwpowodziową oraz badać parametry takie jak zasolenie wody i charakterystyka mikrobiologiczna, co pomoże ocenić wpływ tych czynników na zjawiska takie jak śnięcie ryb w Odrze. Będzie też w stanie przeprowadzić skan dna zbiorników w celu identyfikacji potencjalnych zagrożeń dla infrastruktury wodnej, takich jak zalegające konary drzew przy jazach, które mogą je uszkodzić.
Miejsca prowadzenia pomiarów zostaną ustalone z Urzędem Marszałkowskim Województwa Dolnośląskiego we Wrocławiu, a wyniki studenci przekażą instytucjom takim jak Wody Polskie i MPWiK oraz lokalnym zarządcom badanych terenów – dla zminimalizowania ryzyka przyszłej powodzi lub ewentualnego zmniejszenia negatywnych skutków jej wystąpienia.
lucy
Nasze strony internetowe i oparte na nich usługi używają informacji zapisanych w plikach cookies. Korzystając z serwisu wyrażasz zgodę na używanie plików cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki, które możesz zmienić w dowolnej chwili. Ochrona danych osobowych »