TWOJA PRZEGLĄDARKA JEST NIEAKTUALNA.
Wykryliśmy, że używasz nieaktualnej przeglądarki, przez co nasz serwis może dla Ciebie działać niepoprawnie. Zalecamy aktualizację lub przejście na inną przeglądarkę.
Dziewięć osób z Politechniki Wrocławskiej znalazło się wśród tegorocznych laureatów i laureatek Studenckiego Programu Stypendialnego. Nagrody za wybitne osiągnięcia w swoich dziedzinach odbiorą podczas obchodów Święta Nauki we Wrocławiu.
Studencki Program Stypendialny jest inicjatywą prezydenta Wrocławia, a prowadzi go Wrocławskie Centrum Akademickie. Wnioski złożone przez doktorantów z wrocławskich uczelni (w ośmiu kategoriach) oceniają komisje złożone z uznanych autorytetów związanych z wrocławskim środowiskiem naukowym. Wysokość stypendium to 2 000 zł miesięcznie, a pobierać je można przez maksymalnie dziewięć miesięcy.
W tym roku na 24 przyznane stypendia najwięcej ze wszystkich wrocławskich uczelni, bo aż dziewięć, trafiło do naszych naukowców.
Laureatami i laureatkami zostali:
- Olga Kaczmarczyk i Radosław Szymon (Stypendium im. Maxa Borna za wybitne osiągnięcia w zakresie nauk fizycznych i chemicznych),
- Michał Czuba i Mateusz Napiórkowski (Stypendium im. Jana Mozrzymasa za wybitne osiągnięcia w zakresie badań interdyscyplinarnych),
- Jacek Wszoła i Sylwester Piątek (Stypendium im. Hugona Steinhausa za wybitne osiągnięcia w zakresie nauk matematycznych),
- Mikołaj Krakowski, Dominika Rapacz-Kinas i Paweł Urbański (Stypendium im. Mariana Suskiego za wybitne osiągnięcia w zakresie nauk inżynieryjno-technicznych).
Olga Kaczmarczyk
Pracę doktorską „Liquid-phase transmission electron microscopy for soft matter” realizuje w Instytucie Materiałów Zaawansowanych na Wydziale Chemicznym pod kierunkiem dr. hab. inż. Andrzeja Żaka, prof. uczelni oraz prof. Katarzyny Matczyszyn (oboje z W3).– Moją pasją jest transmisyjna mikroskopia elektronowa (TEM), a w szczególności zaawansowane techniki obrazowania w cieczy, tzw. liquid- phase TEM (LP-TEM) oraz obserwacje procesów in situ (w czasie rzeczywistym) – mówi Olga Kaczmarczyk.
W swoim doktoracie skupia się na materii miękkiej, głównie na ciekłych kryształach i ich nanokompozytach oraz na komórkach.
– Bardzo chętnie wykorzystuję też inne metody obrazowania, takie jak skaningowa transmisyjna mikroskopia elektronowa (STEM) oraz metodę różnicowego kontrastu fazowego (ang. differential phase constrast, DPC), do badań nie tylko materiałów bezpośrednio związanych z tematyką doktoratu, ale również m.in. nanomateriałów plazmonicznych oraz ferromagnetyków – opowiada laureatka.
Za swoje największe osiągnięcie uważa wykonanie obrazowania oraz opracowanie procedur preparatyki i obserwacji ciekłych kryształów w LP-TEM, ponieważ do tej pory nie było na ten temat żadnej literatury naukowej. Kieruje też projektem „Korelacja mikroskopii elektronowej i wielofotonowej w hybrydowych układach ciekłokrystalicznych” finansowanym przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego w ramach programu Perły Nauki.
Radosław Szymon
Swój doktorat dotyczący „Badania właściwości optoelektronicznych struktur na bazie GaN/AlGaN do zastosowań w emiterach światła”, realizuje pod okiem prof. Ewy Popko we współpracy z dr inż. Euniką Zielony (obie Wydział Podstawowych Problemów Techniki), a także dr hab. Martą Sobańska, prof. Instytutu Fizyki Polskiej Akademii Nauk w Warszawie.
– Na co dzień zagłębiam się w świat w skali nano, badając nanodruty azotku galu, z myślą o nowej generacji źródeł światła jak np. nano-LEDy – mówi Radosław Szymon. – W tym celu wykorzystuję metody eksperymentalne, które pozwalają na analizę oddziaływania światła z materią.
Laureat z PWr szczególną uwagę poświęca procesom zachodzącym na powierzchni nanostruktur, analizując wpływ warunków zewnętrznych na działanie nanodrutów oraz badając możliwość wykorzystania powłok tlenkowych do ich usprawnienia. – Opisywane przeze mnie efekty powierzchniowe otwierają bowiem całkiem nowe kierunki rozwoju technologii opartej na azotku galu, takie jak detekcja gazów, fotokataliza czy rozkład wody i produkcja wodoru, którymi chciałbym zająć się w przyszłości – wyjaśnia Radosław Szymon, który najbardziej dumny jest ze swojej dotychczasowej pracy w ramach kierowanego projektu Perły Nauki.
– Jej wyniki opublikowałem w czasopiśmie „Small", gdzie doczekały się wyróżnienia na okładce wydania. Ponadto w 2025 roku zostałem Stypendystą programu Start Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej, kierowanego dla wybitnych młodych uczonych na początku kariery naukowej – dodaje Radosław Szymon.
Michał Czuba
Pracę doktorską „On spreading phenomena and influence maximisation in multilayer networks” realizuje pod opieką dr. hab. inż. Piotra Bródki, prof. uczelni (Wydział Informatyki i Telekomunikacji) oraz dr inż. Katarzyny Musiał (University of Technology Sydney). Jest ona poświęcona dwóm zagadnieniom: maksymalizacji wpływu oraz procesom rozprzestrzeniania.– Oba z nich rozpatruję w kontekście sieci wielowarstwowych, tj. modelu grafowego – wyjaśnia Michał Czuba. – Poza istnieniem węzłów i połączeń między nimi model ten grupuje je na warstwy odzwierciedlające różne rodzaje relacji, np. użytkowników będącymi znajomymi na różnych portalach społecznościowych.
Maksymalizacja wpływu jest natomiast problemem znalezienia takiego podzbioru węzłów (ang. seed set), który pozwala na rozpropagowanie danego zjawiska (np. informacji) na maksymalnie duży obszar sieci, rozpoczynając propagację od tego podzbioru. – Z kolei zagadnienie procesów rozprzestrzeniania to problem modelowania zjawisk rozchodzących się w sieciach w sposób najbardziej zgodny z rzeczywistością – tłumaczy laureat z PWr. – Przykładem może tutaj być np. rozprzestrzenianie wirusa, które ma zupełnie inną dynamikę niż rozprzestrzenianie opinii politycznych.
Aplikacyjne zastosowania badań w tym obszarze mają szerokie zastosowanie w ograniczaniu rozprzestrzeniania dezinformacji czy analizie rozwoju epidemii, co ma szczególny wydźwięk w obecnym czasie wojny hybrydowej między NATO a Rosją oraz minionej pandemii COVID-19.
Michał Czuba swój doktorat realizuje przy dużym udziale University of Technology Sydney, gdzie przebywał na kwartalnym stażu naukowym.
W lipcu 2025 r., razem z Mateuszem Stolarskim z W4, otrzymali, podczas konferencji NetSci, nagrodę za najlepszy plakat (Best Posters Award). Zaprezentowali na nim wyniki badań dotyczących wykrywania kluczowych użytkowników w sieci z punktu widzenia procesu rozprzestrzeniania wpływu społecznego przy wykorzystaniu grafowych sieci neuronowych.
Mateusz Napiórkowski
Tematem doktoratu Mateusza Napiórkowskiego jest „Analiza wpływu zastosowania wirtualnej rzeczywistości podczas szkoleń w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy na poziom bezpieczeństwa w procesach budowlanych”. Realizuje go po okiem promotora prof. Krzysztofa Schabowicza, a promotorem pomocniczym jest dr hab. inż. Mariusz Szóstak, prof. uczelni (obaj Wydział Budownictwa Lądowego i Wodnego).
– Do głównych obszarów moich zainteresowań badawczych należą BIM (Building Information Management) oraz BHP – mówi Mateusz Napiórkowski. – Wirtualna rzeczywistość stanowi połączenie tych dwóch obszarów, stąd wybór tematu pracy doktorskiej.
Na poziomie BIM 8D dotyczącym bezpieczeństwa, wirtualna rzeczywistości stanowi narzędzie do prowadzenia szkoleń dla pracowników budowlanych. – Dlatego głównym celem moich badań jest zmniejszenie ryzyka związanego z wystąpieniem wypadku na budowie lub sytuacji potencjalnej niebezpiecznej oraz poprawa bezpieczeństwa na terenie budowy – wyjaśnia nasz stypendysta.
Za swoje największe osiągnięcie Mateusz Napiórkowski uznaje realizację minigrantu dla doktorantów Politechniki Wrocławskiej „Opracowanie wirtualnego środowiska do prowadzenia szkoleń z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy w budownictwie”, a także udział w ekspertyzie budynku wrocławskiego Trzonolinowca. Był on zaangażowany w zakresie przygotowania modelu 3D.
Jacek Wszoła
Swoją pracę doktorską „Operatory Toeplitza, błądzenia losowe i teoria spektralna” przygotowuje pod kierunkiem promotora dr. hab. inż. Mateusza Kwaśnickiego, prof. uczelni z Wydziału Matematyki.
– Operatorem Toeplitza nazywamy macierz, w której na każdej przekątnej znajdują się stałe wartości – wyjaśnia stypendysta z PWr.
Obiekty te, zarówno w formie macierzy skończonych, jak i operatorów nieskończonych, są przedmiotem intensywnych badań od ponad stu lat z uwagi na ich liczne zastosowania w matematyce i innych dyscyplinach naukowych. – Głównym celem mojej rozprawy doktorskiej jest rozwinięcie teorii spektralnej dla tej słabo zbadanej klasy niesamosprzężonych operatorów Toeplitza – wyjaśnia Jacek Wszoła.
Teoria spektralna, czyli dziedzina opisująca kluczowe właściwości operatorów, jest bardzo dobrze rozwinięta dla tzw. operatorów samosprzężonych (pewnej klasy operatorów symetrycznych). Jednakże w przypadku braku tej symetrii – dla operatorów niesamosprzężonych – wciąż wiadomo stosunkowo niewiele. Poza nielicznymi, regularnymi przypadkami, szczegółowy opis spektrum tych operatorów nie jest znany.
Oprócz matematyki teoretycznej, którą zajmuje się na co dzień w ramach pracy doktorskiej, Jacek Wszoła interesuje się również matematyką finansową i aktuarialną, czyli związaną z ubezpieczeniami. – W innych projektach badawczych tworzę i rozwijam matematyczne modele obligacji katastroficznych – dodaje Jacek Wszoła. – Jako swoje istotne osiągnięcie postrzegam umiejętność zachowania równowagi pomiędzy matematyką teoretyczną a stosowaną, co pozwala mi czerpać inspirację z obu dziedzin i przenosić idee między nimi.
Sylwester Piątek
Tematem jego doktoratu jest „Estymacja kwantylowych wersji krzywych koncentracji i indeksów koncentracji”. Promotorką pracy jest dr hab. Alicja Jokiel-Rokita, prof. uczelni (Wydział Matematyki), a promotorem pomocniczym jest dr Rafał Topolnicki z Uniwersytetu Wrocławskiego i Centrum Dioscuri Topologicznej Analizy Danych.
W swoich badaniach Sylwester Piątek uzupełnił luki w teoretycznych podstawach problemu estymacji kwantylowych krzywych i miar nierówności, co stanowi istotny wkład w rozwój tej dziedziny. – Dzięki temu można bezpiecznie stosować badane przeze mnie metody estymacji kwantylowych krzywych i miar nierówności do opisu nierównomierności dystrybucji dochodów lub majątku w pewnych populacjach – wyjaśnia laureat z PWr.
W swojej najnowszej pracy, we współpracy z promotorami, zaproponował rozszerzenie pojęcia miary nierówności na przypadek warunkowy – co otwiera nowe możliwości analizy zależności między poziomem nierówności dochodowych a ciągłymi zmiennymi objaśniającymi, takimi jak np. wiek czy staż pracy. – Ponadto, udowodniliśmy teoretyczne własności estymatorów warunkowych miar, uzyskiwanych w oparciu o regresję kwantylową, co stanowi solidne podstawy do stosowania ich w praktyce – dodaje Piątek.
Aktualnie jest on stypendystą w Centrum Dioscuri Topologicznej Analizy Danych w Instytucie Matematycznym PAN, gdzie pracuje nad szukaniem zastosowań dla metod topologicznej analizy danych w problemie tworzenia modeli uczenia maszynowego oraz wyjaśnialności sztucznej inteligencji.
– Rozwijane przez mnie metody znajdują zastosowania w ekonomii i naukach społecznych a także w innych dziedzinach nauki – dodaje nasz stypendysta, którego zainteresowania naukowe uwzględniają też inne tematy związane ze statystyką matematyczną i jej zastosowaniami, takie jak m.in. topologiczna analiza danych, analiza przeżycia, regresja kwantylowa, uczenie maszynowe czy wyjaśnialna sztuczna inteligencja.
Mikołaj Krakowski
Promotorem jego doktoratu „Kontrola parametrów ultrakrótkich impulsów laserowych z zastosowaniem nieliniowych technik wzmacniania w światłowodach oraz algorytmów sztucznej inteligencji” jest dr hab. inż. Grzegorz Soboń, prof. uczelni, a promotorem pomocniczym dr inż. Dorota Stachowiak (oboje Wydział Elektroniki, Fotoniki i Mikrosystemów).Mikołaj Krakowski zajmuje się opracowaniem metod pozwalających kontrolować i stabilizować ultrakrótkieimpulsy w światłowodowych laserach femtosekundowych. Wykorzystuje do tego modulację fazy spektralnej (celowe opóźnianie poszczególnych barw składających się na impuls), aby sterować zachowaniem nieliniowych wzmacniaczy światłowodowych.
– Ponieważ ich odpowiedź silnie zależy od parametrów wejściowych, odpowiednio zaprogramowana modulacja pozwala „pokierować” wzmacniaczem w pożądany sposób – wyjaśnia Mikołaj Krakowski. – Impulsy po wzmocnieniu są analizowane za pomocą technik takich jak autokorelacja, detekcja dwufotonowa czy pomiar spektrum drugiej harmonicznej.
Zebrane dane trafiają do algorytmów sztucznej inteligencji, które iteracyjnie modulują i oceniają sygnał, dążąc do uzyskania optymalnych parametrów. Taki samoregulujący się system potrafi utrzymać stabilną pracę lasera, zmieniać jego charakterystyki na żądanie, a nawet „naprawić” rozstrojony układ – wszystko bez ingerencji człowieka. – To krok w stronę inteligentnych, tanich w utrzymaniu laserów femtosekundowych, które znajdą zastosowanie nie tylko w laboratoriach, ale i w fabrykach czy szpitalach – tłumaczy stypendysta.
Podczas pracy nad swoim doktoratem Mikołaj Krakowski otrzymał wyróżnienie „Editor's Pick” czasopisma „Optics Express” za publikację „Gain-managed nonlinear amplification in an erbium-doped fiber”. – Zaprezentowałem w niej pierwszą na świecie demonstrację reżimu zarządzanego wzmacniania nieliniowego w światłowodzie domieszkowanym erbem – opowiada Mikołaj Krakowski. – Do tej pory był on jedynie symulowany, a mi pierwszemu, poprzez zmianę przyjętych paradygmatów o takich wzmacniaczach, udało się go wykonać.
Nasz stypendyta zakwalifkował się też do prestiżowej szkoły letniej w Centrum Badań Laserowych Uniwersytetu Wileńskiego. Na specjalne szkolenie z charakteryzacji ultrakrótkich impulsów i optyki nieliniowej aplikowali naukowcy z całego świata, a przyjęto zaledwie dziesięć najlepszych osób.
Dominika Rapacz-Kinas
Pracę doktorską zatytułowaną „Molekularnie nadrukowywane polimery jako sensory wrażliwe na S- metolachlor” realizuje pod opieką dr hab. inż. Joanny Wolskiej, prof. uczelni oraz dr hab. inż. Katarzyny Smolińskiej-Kempisty, prof. uczelni (obie z Wydziału Chemicznego).
W jej ramach opracowała „inteligentne” polimery z nadrukiem molekularnym, selektywne wobec herbicydu S-metolachloru, stosowanego powszechnie w rolnictwie. – Moim celem było stworzenie materiału umożliwiającego skuteczne wykrywanie i oznaczanie śladowych ilości tego związku w złożonych próbkach środowiskowych – opowiada Dominika Rapacz-Kinas, która zsyntezowała „inteligentne” polimery z nadrukiem molekularnym selektywne wobec S-metolachloru – jednego z herbicydów powszechnie stosowanych do zwalczania chwastów m.in. w uprawie kukurydzy.
Następnie opracowała proces desorpcji herbicydu ze złoża, uzyskując w ten sposób jednoskładnikowy roztwór – wykluczając interferencje pozostałych związków obecnych w próbce, co znacząco ułatwiło proces przygotowania próbki oraz złożoną analizę. Proces ten jest jednocześnie procesem samoregeneracji złoża, umożliwiając jego kilkukrotne wykorzystanie – zgodnie z koncepcją „zielonej chemii”.
– Szczególnie istotne jest dla mnie to, że sorbenty zostały z powodzeniem przetestowane na próbkach rzeczywistych: pochodzących z rzeki, ze stawu oraz w wodzie po powodzi – mówi laureatka stypendium. – Dzięki temu zyskujemy możliwość monitorowania stężenia oraz oznaczania zawartości herbicydu S- metolachloru nie tylko w warunkach laboratoryjnych, ale również w wodach gruntowych i rzecznych, a także w wodzie pitnej czy wodach pochodzących z oczyszczalni ścieków.
Aktualnie Dominika Rapacz-Kinas pracuje w trzech projektach w ramach grantów: NCN (Sonata Bis), NAWA oraz wewnętrznym z PWr. Przebywała też na stażach naukowych na Uniwersytecie Medycznym w Graz oraz na Uniwersytecie w Leicester.
Paweł Urbański
Swój doktorat „Miniaturowe źródło promieniowania rentgenowskiego MEMS” przygotowuje pod kierunkiem promotora prof. Tomasza Grzebyka (Wydział Elektroniki, Fotoniki i Mikrosystemów).
Jego zainteresowania naukowe koncentrują się wokół miniaturowych systemów próżniowych i elektronowiązkowych w tym miniaturyzacji systemów generacji promieniowania rentgenowskiego oraz rozwoju mikrosystemów MEMS w zastosowaniach analitycznych, diagnostycznych i kosmicznych.
– Zajmuję się projektowaniem, wytwarzaniem i eksperymentalną charakteryzacją miniaturowych źródeł promieniowania rentgenowskiego wytwarzanych w technologii MEMS – tłumaczy Paweł Urbański. – Robię to integrując w jednej strukturze emiter polowy, kolumnę optyki elektronowej, target transmisyjny oraz mikropompę jonowo–sorpcyjną zdolną do długotrwałego utrzymania wysokiej próżni.
Celem badań stypendysty z PWr jest opracowanie autonomicznych, energooszczędnych rozwiązań, które mogą być stosowane w kompaktowych analizatorach XRF, XPS, XRD, systemach lab-on-chip, mikro- tomografii oraz w instrumentach satelitarnych.
– W swojej pracy doktorskiej udowodniłem możliwość generacji kontrolowanego promieniowania rentgenowskiego w pełni zintegrowanej strukturze MEMS – wyjaśnia Paweł Urbański.
Za swoje największe sukcesy uznaje opracowanie i wykonanie pierwszego na świecie miniaturowego źródła promieniowania rentgenowskiego wykonanego w pełni w technologii MEMS, a także udział i główne wykonawstwo w interdyscyplinarnym projekcie badawczo-rozwojowym finansowanym przez Narodowe Centrum nauki w ramach programu Opus.
Komisje stypendialne w każdej kategorii wskazały też wyróżnionych. Wśród nich znalazło się kolejne pięć osób reprezentujących PWr:
- Martyna Nizioł (Stypendium im. Maxa Borna),
- Marta Hendler (Stypendium im. Jana Mozrzymasa),
- Hubert Woszczek (Stypendium im. Hugona Steinhausa),
- Seweryn Malazdrewicz, Maciej Roszak (Stypendium im. Mariana Suskiego).
