Politechnika Wrocławska ma nowych profesorów tytularnych. Nominacje otrzymało ośmiu naszych naukowców.

Prof. Józef Borkowski (Wydział Elektroniki)

Tytuł profesora nauk inżynieryjno-technicznych

Pracuje w Katedrze Metrologii Elektronicznej i Fotonicznej na Wydziale Elektroniki. Doktorat obronił w 1997 r., habilitację uzyskał w 2012 r., a od 2013 r. był profesorem uczelni. Jego zainteresowania naukowe dotyczą przetwarzania danych pomiarowych z wykorzystaniem cyfrowego przetwarzania sygnałów: metody, algorytmy, platformy sprzętowe i oprogramowanie.

Główny nurt jego prac dotyczy precyzyjnych metod analizy widma z krótkim czasem pomiaru. W ramach stażu naukowego w 1999 r. w Wielkiej Brytanii opracował metodę dopasowania elementów kołowych do modelu dla potrzeb nieniszczących badań diagnostycznych elementów konstrukcyjnych w ramach współpracy z przemysłem lotniczym. Jest twórcą metody liniowej interpolacji dyskretnego przekształcenia Fouriera. W zakresie prac aplikacyjnych wykorzystuje procesory sygnałowe, m.in. do analizy i przetwarzania danych w systemach energii odnawialnej.

Pełnił lub pełni m.in. funkcje Zastępcy Kierownika Katedry Metrologii Elektronicznej i Fotonicznej Politechniki Wrocławskiej (od 2014), wiceprzewodniczącego i członka Prezydium Komitetu Metrologii i Aparatury Naukowej Polskiej Akademii Nauk w kadencji 2016-2020, Sekretarza Naukowego i członka Prezydium tego Komitetu w kadencji 2011-2015 oraz członka Komitetu w kadencji 2020-2023; członka Komitetów Naukowych Kongresów Metrologii VI-VIII (2013, 2016, 2019) i opiekuna Laboratorium Procesorów Sygnałowych, które rozwija od jego powstania w latach 90-tych, jako jeden z pierwszych na uczelni.

Aktywnie uczestniczy w opiniowaniu wniosków o stopnie naukowe (pięć recenzji w postępowaniach habilitacyjnych, trzy recenzje doktoratów, jedna opinia dla Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów dotyczącą uprawnień do nadawania stopnia dr hab., sekretarz lub członek w siedmiu komisjach habilitacyjnych.

Prof. Leszek Borzemski (Wydział Informatyki i Zarządzania)

Tytuł profesora nauk inżynieryjno-technicznych

Pracuje w Katedrze Informatyki i Inżynierii Systemów. Pełni funkcję kierownika Pracowni Systemów Internetowych i Mobilnych. W swojej pracy naukowej zajmuje się m.in. zagadnieniami związanymi z badaniami Internetu i jego cech jakościowych, projektowaniem rozwiązań pomiarowych do obserwacji dynamiki zmian sieci, algorytmami sterowania dystrybucją żądań HTTP i ich przetwarzaniem w serwisach internetowych.

Utworzył i rozwinął szkołę naukową w zakresie metod i algorytmów podejmowania decyzji w systemach webowych z jakością usług, w ramach której powstała jedna habilitacja, pięć doktoratów, ok. 230 publikacji, został zrealizowany projekt badawczy NCN, do literatury światowej zostały wprowadzone dwie oryginalne metody badawcze do predykcji wydajności Internetu: Web Performance Mining oraz metoda z zastosowaniem podejścia geostatystycznego. Powstało też unikatowe laboratorium pomiarów i analizy Internetu. Szkoła obejmuje naukowców z Politechniki Wrocławskiej, Politechniki Opolskiej i Uniwersytetu Opolskiego.

Wypromował sześciu doktorów (pięciu z wyróżnieniem). Był recenzentem w 20 przewodach doktorskich oraz recenzentem w 3 postępowaniach habilitacyjnych i recenzentem wydawniczym sześciu rozpraw habilitacyjnych. Jest autorem lub współautorem ogółem 308 publikacji naukowych. Jego bieżący h-indeks wynosi 11 wg Web of Science i Scopus i 13 wg Google Scholar. Posiada siedem zgłoszeń patentowych.

Pracownia, którą kieruje, zajmuje się aktualnie także zagadnieniami analizy, modelowania i predykcji na dużych zbiorach danych satelitarnych i internetowych oraz programowaniem bezzałogowych statków powietrznych (BSP, drony).

Jego działalność dydaktyczna związana jest zarówno z jej aspektami merytorycznymi, jak i organizacyjnymi. Był autorem całościowych programów kształcenia/nauczania oraz wielu indywidualnych przedmiotów/kursów na kierunku Informatyka dla różnych specjalności na Wydziale Informatyki i Zarządzania Politechniki Wrocławskiej oraz w Instytucie Informatyki PWSZ w Nysie, w tym przedmiot Zespołowe Przedsięwzięcie Informatyczne, uznany wielokrotnie przez studentów za najlepszy kurs na studiach I. stopnia na kierunku Informatyka na Wydziale Informatyki i Zarządzania.

Pełnił szereg funkcji w Politechnice Wrocławskiej – był w szczególności z-cą dyrektora Instytutu Informatyki, opiekunem kierunku Informatyka na Wydziale Informatyki i Zarządzania, kierownikiem Zakładu Rozproszonych Systemów Komputerowych. Był także m.in. członkiem Komitetu Informatyki Polskiej Akademii Nauk przez 4 kolejne kadencje, wiceprzewodniczącym  Rady Użytkowników Wrocławskiej Akademickiej Sieci Komputerowej i dyrektorem Instytutu Informatyki w PWSZ w Nysie. Organizował i przewodniczył corocznym międzynarodowym informatycznym konferencjom naukowym ISAT (Information Systems and Architecture Technology), której materiały publikowane są w Advances on Intelligent Systems nad Computing wydawnictwa Springer.

Za swą działalność został wyróżniony wieloma nagrodami i odznaczeniami, otrzymał m.in. dwie zespołowe Nagrody Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z tytułu osiągnięć naukowych, Nagrodę w Uczelnianym Konkursie Wynalazczym na Politechnice Wrocławskiej, kilkadziesiąt nagród Rektora i Dziekanów Politechniki Wrocławskiej w uznaniu wyróżniającego wkładu w działalność uczelni, w tym Nagrodę Rektora Politechniki Wrocławskiej Docendo Discimus za szczególne osiągnięcia w nauczaniu.

Prof. Jacek Kościuk (Wydział Architektury)

Tytuł profesora nauk inżynieryjno-technicznych

Pracuje w Katedrze Historii Architektury, Sztuki i Techniki na Wydziale Architektury. Jego badania dotyczą historii architektury i konserwacji zabytków antyku i wczesnego średniowiecza (Egipt, Syria, Grecja) oraz kultur prekolumbijskich Ameryki Środkowej i Południowej (Boliwia, Peru, Salwador, Chile). Doktorat obronił w roku 1978, a habilitację uzyskał w roku 2010. Jest autorem bądź współautorem niemal stu prac naukowych o zasięgu międzynarodowym.

Od roku 2006 kieruje Laboratorium Skanowania i Modelowania 3D, które stworzył dzięki zdobyciu grantu z Sektorowego Programu Operacyjnego Wzrost Konkurencyjności Przemysłu. Było to w tym czasie pierwsze takie laboratorium na polskich uczelniach. Z zasobów laboratorium korzystają zarówno pracownicy Politechniki Wrocławskiej, jak i innych ośrodków naukowych w Polsce i zagranicą.

Potencjał badawczy Laboratorium pozwolił na udział w kilkunastu projektach badawczych i grantach realizowanych w międzynarodowych, interdyscyplinarnych zespołach.

Prof. Jacek Kościuk zdobywał także granty i dotacje SPUB na rzecz Politechniki Wrocławskiej. Dotychczas wypromował sześciu doktorów, w tym wyróżnionych Nagrodą Naukową Polityki i Nagrodą Prezesa Rady Ministrów. Pod jego opieką powstają prace trzech kolejnych doktorantów.

Prof. Krystian Kubica (Wydział Podstawowych Problemów Techniki)

Tytuł profesora nauk inżynieryjno-technicznych

Prof. Krystian Kubica jest absolwentem kierunków Biologia i Fizyka Uniwersytetu Wrocławskiego. Stopień doktora nauk przyrodniczych uzyskał w 1992 roku na Wydziale Rolniczym Akademii Rolniczej we Wrocławiu. Habilitacja w dziedzinie nauk  biologicznych w zakresie biofizyki, została mu nadana w 2004 r. przez Radę Naukową Wydziału Biologii i Ochrony Środowiska Uniwersytetu Łódzkiego, na podstawie cyklu publikacji zebranych pod tytułem „Nowe możliwości badania błon lipidowych techniką symulacji Monte Carlo”.

Pracę naukowo-dydaktyczną rozpoczął w Katedrze Fizyki i Biofizyki Akademii Rolniczej we Wrocławiu, gdzie prowadził badania eksperymentalne oraz teoretyczne właściwości modeli błon biologicznych. Był współorganizatorem cyklicznych międzynarodowych szkół „Schools of Biophysics of Membrane Transport".

Od 2006 r. pracuje w dziedzinie inżynierii biomedycznej na Wydziale Podstawowych Problemów Techniki PWr. W pracy naukowej zajmuje się matematycznym modelowaniem układów biologicznych oraz procesów fizjologicznych. W swoich pracach bada powiązania homeostazy cholesterolu z motoryką pęcherzyka żółciowego, tworzeniem kamieni żółciowych oraz otyłością.

Wypromował troje doktorantów badających wpływ wysokoenergetycznego promieniowania na właściwości fizyczne L-alaniny, zjawiska elektroporacji modyfikowanych modelowych błon biologicznych oraz procesu przebudowy tkanki kostnej gąbczastej na granicy tkanka-implant. Był kierownikiem oraz wykonawcą w grantach KBN oraz NCN. W międzynarodowym zespole prowadzi również badania farmakokinetyki i farmakodynamiki leku nowej generacji zapobiegającemu agregacji płytek krwi.

W roku 2014 we współpracy z prof. Theodore Simosem zorganizował „Symposium on Theoretical and Computational Modeling of Biomembranes” w ramach International Conference on Numerical Analysis and Applied Mathematics. Jest autorem kilkudziesięciu prac w czasopismach z dziedziny biofizyki oraz inżynierii biomedycznej i autorem oraz współautorem kilku patentów.

Prof. Adam Pawełczyk (Wydział Chemiczny)

Tytuł profesora nauk inżynieryjno-technicznych

Pracuje w Katedrze Inżynierii i Technologii Procesów Chemicznych na Wydziale Chemicznym.  Jego zainteresowania naukowe związane są z technologią nawozów mineralnych, zrównoważonymi metodami utylizacji odpadów, metodologią oceny środowiskowego ryzyka zdrowotnego w układach o niekompletnych miarach toksyczności oraz ewaluacji ryzyka środowiskowego w technologii chemicznej.

Stopień doktora nauk technicznych uzyskał w 1981 r. za rozprawę dotyczącą reakcji chemicznych indukowanych mechanicznie wykonaną pod opieką prof. Jerzego Schroedera. W 2013 r. Rada Naukowa University of Defence Brno (Rep. Czeska) nadała mu stopień doktora habilitowanego na podstawie rozprawy „Environmental health risk and its sustainable abatement”, w której rozwinął oryginalne metody ewaluacji ryzyka środowiskowego na terenach chemicznie zdegradowanych.

Kierował projektami badawczymi związanymi z technologią nawozów, unieszkodliwiania odpadów niebezpiecznych oraz remediacji środowiska skażonego produktami naftowymi. Autor metodologii ilościowej oceny środowiskowego ryzyka na terenach skażonych chemicznie. Był koordynatorem kilkunastu projektów europejskich oraz ekspertem Komisji Europejskiej ds. jakości szkolnictwa wyższego w Bośni i Hercegowinie. Wygłaszał wykłady na uczelniach zagranicznych, w tym na uniwersytetach Nowy Sad i Nisz (Serbia), Banja Luka (BiH), University of Alaska Anchorage (USA), Université d’Orléans (Francja), Hochschule für Angewandte Wissenschaften Hamburg (Niemcy) i in. Jego dorobek naukowy obejmuje ponad 260 prac, w tym dwie monografie, dwa podręczniki i osiem patentów.

Za swoją działalność nagrodzony m.in. Złotym Medalem z Wyróżnieniem na Światowych Targach Wynalazczości INNOVA w Brukseli, Nagrodą MNiSZW za Międzynarodowe Osiągnięcia Naukowe, Nagrodą MNiSZW za Innowacje, Medalem Uniwersytetu Bihać (BiH), nagrodami NOT.

Prof. Marderos Ara Sayegh (Wydział Inżynierii Środowiska)

Tytuł profesora nauk inżynieryjno-technicznych

W roku 1993 uzyskał stopień doktora nauk technicznych w Instytucie Inżynierii Chemicznej i Urządzeń Cieplnych w Politechnice Wrocławskiej. Po uzyskaniu stopnia doktora nauk technicznych, swoją karierę naukową zaczął na macierzystym Wydziale Inżynierii Mechanicznej na Uniwersytecie w Aleppo (Syria), gdzie w 2000 r. otrzymał stopień doktora habilitowanego nauk technicznych.

Prowadząc działalność naukowo-badawczą i dydaktyczną, jednocześnie przez trzy kadencje pełnił funkcję dyrektora Wydziału Energetycznego Inżynierii Mechanicznej w Aleppo. W 2007 r. odbył pięciomiesięczny staż naukowo-badawczy w (ÉTS) w Montrealu (Kanada). W listopadzie 2012 r. rozpoczął kolejny etap swojej działalności naukowo-badawczej i dydaktycznej na Wydziale Inżynierii Środowiska na Politechnice Wrocławskiej.

Prof. Sayegh rozwija szkołę „Inżynieria Cieplna”, która dotyczy wymiany ciepła i termodynamiki w dziedzinach: Dwufazowych zamkniętych termosyfonów, kolektorów PVT, magazynowania energii cieplnej w materiałach PCM, zagadnień związanych z perspektywą rozwoju sieci ciepłowniczych w szczególności dla przyszłych inteligentnych (Smart) sieci energetycznych.

Jest autorem i współautorem pięciu książek naukowych w języku arabskim oraz autorskiej monografii w języku angielskim pt. „Operational Flexibility of heat pumps in smart district heating”, wydanej w 2019 r. przez PAN oraz około 190 publikacji krajowych, zagranicznych i referatów na konferencjach międzynarodowych w różnych językach.

Aktualnie jest jednym z głównych pomysłodawców i wykonawców badań europejskiego grantu  w ramach programu Horyzont 2020 „iWAYS - Innovative WAter recoverY Solutions through recycling of heat, materials and water across multiple sectors" (01.12.2020-30.11.2024). Grant jest realizowany przez Konsorcjum w skład którego wchodzi 19 partnerów z różnych krajów europejskich.

Za swoją wyróżniającą działalność naukową, dydaktyczną i organizacyjną otrzymywał liczne nagrody od rektorów Politechniki Wrocławskiej i Uniwersytetu Aleppo. W uznaniu zasług twórczego uczestnictwa w środowisku i dziedzictwa Ormian polskich Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej uhonorował prof. Sayegha Srebrnym Krzyżem Zasługi nadanym w 2017 r.

Prof. Rafał Walczak (Wydział Elektroniki Mikrosystemów i Fotoniki)

Tytuł profesora nauk inżynieryjno-technicznych

W roku 2000 ukończył studia magisterskie na Wydziale Elektroniki PWr, doktorat obronił na Wydziale Elektroniki Mikrosystemów i Fotoniki PWr w roku 2004 (promotorem był prof. Jan Dziuban), stopień doktora habilitowanego z wyróżnieniem uzyskał w 2014 r. Od 2015 roku zatrudniony był na stanowisku profesora nadzwyczajnego (od 2018 r. profesora uczelni) w Wydziałowym Zakładzie Mikroinżynierii i Fotowoltaiki, a obecnie w Katedrze Mikrosystemów Wydziału Elektroniki Mikrosystemów i Fotoniki PWr.

Jego zainteresowania naukowe związane są z badaniami nad nowymi metodami wspomaganego mikrofalami trawienia monokrystalicznego krzemu na potrzeby mikroinżynierii, badaniami nad konstrukcją i technologią laboratoriów chipowych oraz miniaturowych instrumentów analitycznych wykorzystujących optyczne metody detekcji bazujące na najnowszych osiągnięciach techniczno-informatycznych oraz detekcji obrazowej, spektrofotometrycznej i fluorymetrycznej oraz w ostatnim  czasie badaniami nad technologią laboratoriów na chipie i mikrosystemów wykonanych techniką druku 3D.

Badania te prowadził zarówno w domenie inżynieryjno-technicznej jak również na pograniczu wielu pozatechnicznych dziedzin nauki – medycyny, weterynarii, biologii i chemii. Miały one charakter badań podstawowych, jak i interdyscyplinarnych ukierunkowanych w stronę sprecyzowanych zagadnień aplikacyjnych. Mieszczą się one w głównych nurtach rozwoju tzw. wysokich technologii związanych z dyscypliną automatyka, elektronika i elektrotechnika.

Kierował lub nadal kieruje projektami badawczymi uzyskanymi w ramach konkursów NCN (Sonata Bis, OPUS), NCBiR (na rzecz obronności i bezpieczeństwa), NAWA, 7. Programu Ramowego UE (LabOnFoil, ANGELAB) i H2020 (INTAKE).

W latach 2012-2016 pełnił funkcję prodziekana ds. studenckich, a od 2016 do chwili obecnej Dziekana Wydziału Elektroniki Mikrosystemów i Fotoniki. Jest członkiem zarządu Polskiego Towarzystwa Techniki Sensorowej, w latach 2015-2020 był członkiem zarządu fundacji MANCEF (Micro and Nanotechnology Commercialisation Education Foundation). Był organizatorem wielu konferencji naukowych krajowych i międzynarodowych oraz drugą kadencje jest członkiem komitetu sterującego międzynarodowej konferencji EUROSENSORS.

Prof. Zbigniew Wójcicki (Wydział Budownictwa Lądowego i Wodnego)

Tytuł profesora nauk inżynieryjno-technicznych

Z Politechniką Wrocławską związany jest od 1972 r. kiedy rozpoczął studiach na Wydziale Budownictwa Lądowego i Wodnego. Pracę naukową na PWr rozpoczął w 1977 r.

Zainteresowania naukowe profesora dotyczą zarówno aspektów teoretycznych jak i praktycznych związanych z dynamiką budowli. Zajmował się drganiami konstrukcji budowlanych i inżynierskich, ze szczególnym uwzględnieniem drgań parametrycznych i statecznością dynamiczną konstrukcji oraz wrażliwością drgań tego typu układów w aspekcie eliminacji redukcji ich drgań rezonansowych. Zajmuje się także problematyką eksperymentalnego pomiaru i analizy drgań rzeczywistych obiektów budowlanych i inżynierskich oraz ich modeli laboratoryjnych.

Badał m.in. drgania i cechy modalne takich znaczących obiektów jak: budynek Sky Tower we Wrocławiu, Most Rędziński we Wrocławiu, potężne hale metalurgiczne w Hucie Głogów, największa w Polsce hydroelektrownia we Włocławku na Wiśle, kościół Ojców Dominikanów w Krakowie, pomnik Chrystusa Króla w Świebodzinie, Hala Stulecia i piękna barokowa sala – Aula Leopoldyńska we Wrocławiu.

Dorobek profesora to ponad 140 prac naukowych, w tym ponad 40 artykułów, z których część opublikowana została w czasopismach indeksowanych w JCR. Na dorobek naukowy składają się ponadto dwie monografie i jeden patent. Profesor był promotorem w trzech przewodach doktorskich zakończonych nadaniem stopnia doktora. Uhonorowany jest dwoma medalami międzynarodowymi: Medalem Moskiewskiego Państwowego Uniwersytetu Budowlanego (MGSU) w Rosji oraz Medalem Uniwersytetu w Żylinie na Słowacji. Jest wieloletnim członkiem Gesellschaft für Angewandte Mathematik und Mechanik (GAMM).