O kościołach halowych na Dolnym Śląsku opowiadała w Klubie Seniora PWr prof. Hanna Kozaczewska-Golasz z Wydziału Architektury. Z emerytami Politechniki Wrocławskiej spotkała się 3 marca

Prof. Hanna Kozaczewska-Golasz, która  zajmuje się głównie średniowieczną architekturą i urbanistyką Śląska, tym razem opowiadała o kościołach halowych zlokalizowanych na terenie tylko Dolnego Śląska. Takich świątyń jest tutaj zaledwie osiemnaście.

Kościoły halowe powstawały w okresie gotyku jako świątynie parafialne lub zakonne. Ich cechą charakterystyczną jest to, że nawy boczne są tej samej wysokości, co nawa główna. Przykładami takich budowli we Wrocławiu są np. kościoły św. Elżbiety, św. Stanisława, Wacława i Doroty, Najświętszej Maryi Panny na Piasku czy kolegiata św. Krzyża.

Prelegentka zwróciła uwagę na to, że nawy tych kościołów są bardzo wysokie, wysmukłe (proporcje między szerokością głównej nawy a jej wysokością wahają się między 1:2 a 1:3), a okna – w przeciwieństwie do wcześniejszych – ogromne. Ważną rolę odgrywały też portale. Wejście do świątyni miało uzmysławiać wiernym przejście ze świata codziennego do rzeczywistości sacrum. Dlatego też otaczające je portale były bogato zdobione, a ich rozmiary bardzo duże w stosunku do całości budowli.
Profesor Kozaczewska-Golasz zwróciła też uwagę na różnorodność sklepień tych kościołów: mogą być krzyżowe (jak w kościele cysterskim w Kamieńcu Ząbkowickim), pięciopodporowe zwane piastowskimi (nawa główna kościoła NMP na Piasku), gwiaździste (kościół św. Stanisława, Wacława i Doroty we Wrocławiu) i inne.

Temat prelekcji wywołał duże zainteresowanie wśród słuchaczy. Wielu z nich od lat jeździ na wycieczki organizowane przez Koło Emerytów i Rencistów Politechniki Wrocławskiej, gdzie z profesjonalnymi przewodnikami zwiedzili już m.in. lokalną pętlę szlaku cysterskiego czy wiele rezydencji magnackich, arystokratycznych i szlacheckich zlokalizowanych na Dolnym Śląsku.

ml