Prof. Jan Kmita – były rektor Politechniki Wrocławskiej, wybitny autorytet w dziedzinie inżynierii mostowej i projektant m.in. wrocławskiego mostu Pokoju – został patronem budynku H-3 znajdującego się przy wyb. Wyspiańskiego 41. W trakcie uroczystości odsłonięto tablicę pamiątkową poświęcono profesorowi

Budynek H-3, w którym znajduje się m.in. Katedra Mostów i Kolei oraz Katedra Mechaniki Budowli i Inżynierii Miejskiej Politechniki Wrocławskiej, pierwotnie miał być przeznaczony na zaplecze dla zawodników AZS, ale dzięki staraniom prof. Kmity został przekształcony w budynek dydaktyczno-naukowy i tę funkcję pełni do dziś.

– Większość z nas doskonale pamięta prof. Kmitę, a dla mnie był prawdziwym przyjacielem – mówił prof. Tadeusz Więckowski, rektor PWr. - Pełniąc funkcję rektora przeprowadził naszą uczelnię przez trudne czasu w sposób akademicki i prawdziwie godny. Pamiętam, że kiedyś uczestniczyliśmy w rozdaniu dyplomów absolwentom budownictwa i wtedy prof. Kmita powiedział, że „oto Politechnika Wrocławska wypuszcza swoje dzieci”. W tym jednym zdaniu zdefiniował całą misję uczelni wyższej. 

Prof. Kmita studia rozpoczął w roku akademickim 1945/46 na Wydziale Prawa Uniwersytetu Łódzkiego, a potem kontynuował na Politechnice Wrocławskiej, na której w 1950 r. uzyskał tytuł mgr. inż. budownictwa lądowego. Pracę naukowo-dydaktyczną rozpoczął w 1955 r. uzyskując kolejno tytuł adiunkta PWr (1958 r.), stopień doktora nauk technicznych (1960), stopień docenta na Politechnice Warszawskiej (1962), tytuł profesora nadzwyczajnego (1969) i tytuł profesora zwyczajnego (1977). W budynku H-3 urzędował najpierw w pokoju nr 103, a następnie w pokoju 2.19.

Na Politechnice Wrocławskiej pełnił funkcję m.in. prodziekana ds. dydaktyki w latach 1963-64, prodziekana ds. nauki w latach 1968-71 i dziekana Wydziału Budownictwa Lądowego (1968-71). W latach 1971-81 był dyrektorem Instytutu Inżynierii Lądowej, a w latach 1984-90 sprawował funkcję rektora Politechniki Wrocławskiej. W latach 1989-90 był przewodniczącym autonomicznej Konfederacji Rektorów Wyższych Szkół Technicznych w Polsce.

– Chyba nikt nie ma wątpliwości, żeby prof. Kmita był jedną z osób, która włożyła najwięcej wysiłku w rozwój Politechniki Wrocławskiej i to jemu zawdzięczamy jej obecna pozycje. To właśnie prof. Kmita przyjmował mnie na studia, a poznaliśmy się lepiej kilkanaście lat temu, gdy zostałem dyrektorem dawnego Instytutu Inżynierii Lądowej. Spędziliśmy dziesiątki godzin na dyskusjach o studiach, nauce i uczelni. Bardzo dużo się od niego nauczyłem i do dzisiaj stosuję zasady, które mi wpoił – dodał prof. Cezary Madryas, prorektor ds. rozwoju PWr.

W trakcie swojej kariery zawodowej prof. Kmita należał m.in. do Komitetu Inżynierii Lądowej i Wodnej PAN, Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego, Komitetu Nagród Państwowych, Centralnej Komisji ds. Tytułu Naukowego i Stopni Naukowych.
Opublikował m.in. 120 prac naukowych i trzy podręczniki naukowe, które do tej pory są źródłem ważnych informacji dla polskich projektantów mostów. Rezultatem jego badań jest także sześć patentów.

Prof. Kmita wypromował jedenastu doktorów, z których kilku zostało na uczelni. Wśród nich są m.in. prof. Jan Biliszczuk, prof. Czesław Machelski i prof. Jan Bień, obecny kierownik Katedry Mostów i Kolei.
Za wybitne osiągniecia naukowe profesor Kmita otrzymał m.in. tytuły doktora honoris causa Politechniki Poznańskiej (1993), Politechniki Krakowskiej (2000), Politechniki Wrocławskiej (2000) oraz Papieskiego Fakultetu Wydziału Teologicznego we Wrocławiu (2004), a także Medal im. Profesora Stefana Kaufmana (2001) oraz Medal ZMRP za wybitne osiągnięcia w mostownictwie (1998).

– Bardzo zależało nam na tym, żeby zachować pamięć o profesorze dla przyszłych pokoleń pracowników i studentów. Myślę, że nadanie jego imienia budynkowi H-3 i odsłonięcie pamiątkowej tablicy to właściwa forma – zakończył prof. Jerzy Hoła, dziekan Wydziału Budownictwa Lądowego i Wodnego PWr.

Prof. Jan Kmita zmarł 10 grudnia 2015 r. w wieku 93 lat.
Michał Ciepielski