?Uroczystą sesją pracownicy Politechniki Wrocławskiej przypomną dokonania naukowe i postać profesora Mariana Suskiego. W 110. rocznicę urodzin naukowca spotkają się także na mszy świętej, złożą kwiaty na grobie profesora i zapalą znicze

Uroczystość upamiętniającą 110. rocznicę urodzin prof. Mariana Suskiego zaplanowano na środę. O godz. 9 w kościele św. Wawrzyńca przy ul. Bujwida zacznie się msza w intencji prof. Suskiego. Natomiast o godz. 11.15 rozpocznie się sesja w Centrum Kongresowym Politechniki Wrocławskiej, a po niej spotkanie towarzyskie połączone z poczęstunkiem.

Prof. Marian Suski wykształcenie zdobywał początkowo w Oficerskiej Szkole Inżynierii, a po jej ukończeniu na Politechnice Warszawskiej. Tam obronił pracę dyplomową na temat wytwarzania modulacji fal decymetrowych. W roku akademickim 1929/1930 odbył roczne studia w Wyższej Szkole Elektrotechnicznej w Paryżu. Do wybuchu II wojny światowej pracował jako wykładowca w Szkole Podchorążych oraz w biurze Badań Technicznych Wojsk Łączności w Warszawie. Był członkiem reprezentacji narodowej w szermierce na olimpiadach w Los Angeles (1932, brązowy medal) i w Berlinie (1936). We wrześniu 1939 r. został dowódcą łączności w Dowództwie Obrony Warszawy, za co został odznaczony Krzyżem Walecznych. W latach 1939-1945 był jeńcem oflagu w Niemczech. 

Z naszą uczelnią związał się w 1947 r., gdy objął stanowisko adiunkta w Katedrze Fizyki na połączonych w tym czasie PWr i UWr. W roku 1948 przeniósł się do Katedry Radiotechniki na Wydziale Mechaniczno-Elektrotechnicznym. W tym okresie organizowano Katedrę Teletechniki kierowaną przez prof. Zygmunta Szparkowskiego i prof. Zbigniewa Żyszkowskiego. Gdy w końcu 1951 r. powstał Wydział Łączności, prof. Suski został mianowany na stanowisko zastępcy profesora.

Następnie w 1954 r. objął kierowanie Katedrą Podstaw Telekomunikacji na Wydziale Łączności. Prowadził zajęcia z Podstaw telekomunikacji, które przekształciły się później w Teorię obwodów elektrycznych. Jego prace badawcze koncentrowały się na doskonaleniu spektrometru EPR. Zajmował się również teorią i praktyką obwodów mikrofalowych oraz nietelekomunikacyjnymi zastosowaniami mikrofal.

Na uczelni pełnił wiele funkcji (w ostatnim okresie przed emeryturą był kierownikiem Zakładu Teorii Techniki Mikrofalowej). Później nadal czynnie uczestniczył w życiu instytutu i w pracach naukowych. Prowadził szeroką działalność społeczną. Zmarł w 1993 r.

r.