Prestiżowe wydawnictwo Wiley wydało książkę „Chiral Building Blocks in Asymmetric Synthesis. Synthesis and Application”. Publikacja powstała pod redakcją naukową dr hab. inż. Elżbiety Wojaczyńskiej, prof. uczelni z Wydziału Chemicznego PWr i dr. hab. Jacka Wojaczyńskiego z Wydziału Chemii Uniwersytetu Wrocławskiego.

Książkę, którą można znaleźć w tym miejscu, współtworzyli uznani specjaliści w dziedzinie syntezy asymetrycznej z Francji, Hiszpanii, Kanady, Portugalii, Słowacji, USA, Włoch i Polski. Autorem przedmowy jest prof. Bernard Feringa, laureat Nagrody Nobla z chemii z 2016 roku.

– Tytułowe chiralne bloki budulcowe to różnorodne związki chemiczne używane między innymi do otrzymywania leków i agrochemikaliów – wyjaśnia prof. Elżbieta Wojaczyńska.

Cząsteczki wielu związków chemicznych różnią się od swoich odbić lustrzanych, tak jak nasza lewa dłoń od prawej. Tę cechę, nazywaną chiralnością (od greckiego słowa oznaczającego dłoń), mają między innymi molekuły węglowodanów, a także aminokwasów – składników białek.

– Nasze organizmy zbudowane są zatem z chiralnych białek, z którymi oddziałują cząsteczki zażywanych przez nas leków – mówi prof. Wojaczyńska. - Często te cząsteczki też są chiralne i oddziaływanie jednej z form i jej odbicia lustrzanego z receptorami białkowymi jest różne (tak jak prawa rękawiczka lepiej pasuje do prawej, a gorzej – do lewej dłoni).

Projektując nowe leki, chemicy biorą to pod uwagę – i żeby otrzymać je w określonej postaci, często sięgają po prostsze, chiralne cząsteczki – bloki budulcowe. Publikacja napisana pod redakcją naszej badaczki poświęcona jest tematowi, nad którym od lat prof. Wojaczyńska pracuje razem ze swoim zespołem. Współtworzą go młodzi naukowcy – dr inż. Karolina Kamińska, Dominika Iwan i Franz Steppeler.

Do grupy regularnie dołączają studenci, którzy realizują projekty, prace inżynierskie i dyplomowe, a część z nich zostaje potem współautorami publikacji naukowych. Zespół ma stałe kontakty z uczelniami z Francji (Montpellier, Paryż – w ramach grantu Harmonia), Włoch (Perugia – wspólna praca magisterska, Florencja) i Rumunii (Cluj-Napoca), współpracuje także z krajowymi ośrodkami pod kątem zastosowania otrzymywanych związków w terapii antynowotworowej lub przeciwwirusowej.