TWOJA PRZEGLĄDARKA JEST NIEAKTUALNA.
Wykryliśmy, że używasz nieaktualnej przeglądarki, przez co nasz serwis może dla Ciebie działać niepoprawnie. Zalecamy aktualizację lub przejście na inną przeglądarkę.
Data: 21.08.2020 Kategoria: aktualności ogólne, historia, życie uczelni
Aula Politechniki Wrocławskiej kryje w sobie wiele tajemnic. To miejsce, gdzie organizowano nie tylko uczelniane uroczystości, ale także wydarzenia polityczne czy kulturalne. A w przeszłości studenci uczyli się tu… muzyki.
Tak wyglądała inauguracja roku akademickiego 1959/60 na Politechnice Wrocławskiej. Uroczystość odbywała się w uczelnianej auli. Fotografię zrobił 1 października 1959 roku Tadeusz Drankowski.
Promienie słoneczne przebijające się przez wysokie okna to nie jedyny niezwykły element tego zdjęcia. Uwagę zwracają majestatyczne organy znajdujące się na balkonie. Skąd się tam wzięły i co się z nimi stało później?
Instrument znajdował się w auli od 1929 roku i był wyrazem dbałości władz Technische Hochschule Breslau o poziom kultury muzycznej jej studentów. Był wykorzystywany m.in. w ramach lektoratu z muzyki, przekształconego później Instytut Technologii Muzycznej (Institut für musikalische Technologie). Organy zostały wykonane przez firmę Gebrüder Rieger Orgel-Fabrik.
W drugiej połowie lat czterdziestych i w latach pięćdziesiątych XX wieku, w polskim już Wrocławiu, aula Politechniki pełniła rolę reprezentacyjnej sali koncertowej miasta. Instrument był używany także podczas akademickich uroczystości.
W marcu 1970 roku senat Politechniki zdecydował o przekazaniu organów Państwowej Filharmonii Wrocławskiej. Uznano, że po pierwsze instrument jest przez uczelnię wykorzystywany w minimalnym stopniu, a po drugie „nie pasował” do planów przebudowy auli - projekt zakładał likwidację balkonu. Jak się okazało, modernizacji nie przeprowadzono w takim stopniu, a balkon w reprezentacyjnej sali PWr istnieje do dziś.
Organy w 1970 lub w 1971 r. zostały umieszczone w kościele pw. św. Marii Magdaleny i grano na nich podczas koncertów festiwalu „Wratislavia Cantans”. Obecnie nie są już używane, nadal jednak znajdują na chórze kościoła św. Marii Magdaleny.
Wymiary instrumentu to: wysokość ok. 6 m (od podstawy do szczytu najwyższej piszczałki), szerokość ok. 7 m, głębokość ok. 6 m (elementy konstrukcji schowane za linią piszczałek).
Więcej ciekawostek z 75-letniej przeszłości Politechniki Wrocławskiej na stronie internetowej uczelni, w zakładce o Politechnice.
Fotografia znajduje się w zbiorach Archiwum PWr.
Nasze strony internetowe i oparte na nich usługi używają informacji zapisanych w plikach cookies. Korzystając z serwisu wyrażasz zgodę na używanie plików cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki, które możesz zmienić w dowolnej chwili. Ochrona danych osobowych »