Nasza uczelnia ma dwoje nowych profesorów tytularnych. Nominacje otrzymali: prof. Bartosz Kaźmierczak (Wydział Inżynierii Środowiska) oraz prof. Marta Kopaczyńska (Wydział Podstawowych Problemów Techniki). 

PROF. BARTOSZ KAŹMIERCZAK
(WYDZIAŁ INŻYNIERII ŚRODOWISKA)

Jest absolwentem Wydziału Matematyki i Informatyki Uniwersytetu Wrocławskiego (2001–2005) oraz Wydziału Inżynierii Środowiska Politechniki Wrocławskiej (2002–2007). Stopień doktora nauk technicznych uzyskał w 2011 r., a doktora habilitowanego w 2019 r. (oba na Politechnice Wrocławskiej).

W pracy naukowej skupia się przede wszystkim na badaniach niezawodności działania kanalizacji deszczowej, modelowaniu matematycznym opadów deszczowych, analizie statystycznej zmian klimatu w badaniach efektywności odnawialnych źródeł energii, a także alternatywnych źródłach i metodach pozyskiwania wody.

Prof. Bartosz Kaźmierczak jest współautorem ponad 150 publikacji naukowych (w tym pięciu monografii) oraz kilkudziesięciu ekspertyz technicznych w zakresie zagospodarowania wód opadowych. Od 2012 r. jest członkiem Sekcji Inżynierii Sanitarnej Komitetu Inżynierii Lądowej i Wodnej Polskiej Akademii Nauk.

Pełnił funkcje zastępcy dyrektora Instytutu Inżynierii Ochrony Środowiska Politechniki Wrocławskiej ds. badań naukowych i współpracy z przemysłem (2012–2014), prodziekana ds. studenckich i organizacyjnych Wydziału Inżynierii Środowiska Politechniki Wrocławskiej (2016–2020), a także eksperta w Centrum Badań i Rozwoju Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej – Państwowego Instytutu Badawczego (2020–2022).

W kadencji 2020–2024 pełni funkcję dziekana Wydziału Inżynierii Środowiska.

PROF. MARTA KOPACZYŃSKA
(WYDZIAŁ PODSTAWOWYCH PROBLEMÓW TECHNIKI)

Pracuje w Katedrze Inżynierii Biomedycznej na Wydziale Podstawowych Problemów Techniki. Karierę naukową rozpoczęła na Uniwersytecie Wrocławskim. W 2003 r. otrzymała tytuł doktora w dziedzinie chemia koordynacyjna na Wydziale Chemii Uniwersytetu Wrocławskiego w zespole prof. Józefa Ziółkowskiego. W tym samym roku otrzymała europejskie stypendium CARBONA „Carbohydrate based ligands for nucleic acids recognition” i odbyła trzyletni staż naukowy w Niemczech na Freie Universität w Berlinie w zespole prof. J. H. Fuhrhopa.

W czasie pobytu w Berlinie, rozpoczęła współpracę z Grupą Bio-Optyki pod kierunkiem prof. Haliny Podbielskiej z Politechniki Wrocławskiej, którą do dziś kontynuuje, już jako członek grupy.

W 2006 roku otrzymała kolejne prestiżowe stypendium na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley, w grupie naukowej prof. Carlosa Bustamante. Podczas stażu w latach 2006-2009 w Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley z jej udziałem realizowanych było osiem projektów badawczych. W ramach tych projektów realizowane były też dwa granty amerykańskie DARPA (Defense Advanced Project Agency).

W 2009 r., na zaproszenie Uniwersytetu Cayetano Heredia w Limie, uczestniczyła w programie charytatywnym, w ramach którego zbudowała mikroskop sił atomowych oraz zorganizowała pierwsze w Limie laboratorium mikroskopii sił atomowych.

Po pięcioletnim pobycie na stażach naukowych zagranicą w czerwcu 2009 r. została zatrudniona na Politechnice Wrocławskiej. W 2009 roku Rada Naukowa Instytutu Biocybernetyki i Inżynierii Biomedycznej PAN w Warszawie nadała jej stopień doktora habilitowanego nauk technicznych w dyscyplinie biocybernetyka i inżynieria biomedyczna.

W 2009 r. prof. Marta Kopaczyńska przystąpiła do prac badawczych w ramach grantu w 7PR „BioElectricSurface”, gdzie wraz z interdyscyplinarnym zespołem opracowała nowatorskie fotoaktywne powłoki z nanodomenami do powlekania wszczepialnych urządzeń medycznych, takich jak stenty i implanty, dla kardiologii inwazyjnej. Zaprojektowała stent kardiowaskularny z innowacyjną fotoaktywną powłoką, zapobiegającą procesowi restenozy. Autorski stent do naczyń wieńcowych został wyprodukowany w serii prototypowej, przetestowany w warunkach in vitro, jak i in vivo, a w 2016 r. wraz z zespołem wdrożeniowym uzyskała patent.

W latach 2016-2020 została współautorką innowacyjnych grantów związanych z kardiologią interwencyjną oraz szybkim testem chemoopornośći komórek rakowych.

Od 2011 r. kieruje Laboratorium Biopomiarów w Nanoskali w Katedrze Inżynierii Biomedycznej. W laboratorium, m.in. dzięki jej wysiłkom, znajdują się: mikroskopy fluorescencyjne, mikroskopia konfokalna, mikroskopia sił atomowych (AFM, Nanoscope), mikroskopia konfokalna oraz unikatowa aparatura do badania dynamiki procesów monocząsteczkowych – szczypce optyczne (optical tweezers).

Oprócz badań naukowych prowadzi aktywną działalność dydaktyczną, prowadząc autorskie wykłady i projekty. Jest laureatką dwóch nagród dydaktycznych dla najlepszego dydaktyka Wydziału Podstawowych Problemów Techniki (2017 i 2021). Prowadzi również działalność na rzecz uczelni, w ramach Komisji Programowych, Komisji Etyki, Komisji Mediacyjnej oraz Komisji Dyscyplinarnej do spraw nauczycieli akademickich.

Jest współautorką ogółem 70 publikacji naukowych oraz patentów, indeks Hirscha wg bazy WoS wynosi 14, a wg bazy Scopus 15. 

Wypromowała sześciu doktorantów, a w tej chwili jest promotorem jednego otwartego przewodu doktorskiego.