Politechnika Wrocławska ma dwóch nowych profesorów tytularnych. Nominacje otrzymali prof. Tomasz Grzebyk (Wydział Elektroniki, Fotoniki i Mikrosystemów) oraz prof. Bartosz Zajączkowski (Wydział Mechaniczno-Energetyczny).

prof. Tomasz Grzebyk (Wydział Elektroniki, Fotoniki i Mikrosystemów)

Absolwent Wydziału Elektroniki Mikrosystemów i Fotoniki Politechniki Wrocławskiej (2009) oraz Wydziału Fizyki i Astronomii Uniwersytetu Wrocławskiego (2011). Od początku pracy naukowej związany z PWr, gdzie na macierzystym wydziale obronił w 2014 roku doktorat, a w 2019 roku uzyskał habilitację. Obecnie pełni funkcję zastępcy kierownika Katedry Mikrosystemów.

W ramach prac naukowych prof. Grzebyk realizował badania związane z technologią mikrosystemów MEMS (systemy mikro-elektro-mechaniczne), emisją polową, nanoelektroniką próżniową, oraz wytwarzaniem i pomiarem próżni w mikrourządzeniach. Opracował pierwsze na świecie miniaturowe, krzemowo-szklane pompy jonowo-sorpcyjne, które umożliwiają wytwarzanie wysokiej próżni w mikroobjętości. Osiągnięcie to otworzyło drogę do rozwoju nowej dyscypliny naukowej tzw. „Mikrosystemów wysokopróżniowych” (High vacuum MEMS).

Wraz z zespołem pracuje obecnie nad wykonaniem innowacyjnych miniaturowych instrumentów analitycznych, takich jak: mikroskop elektronowy MEMS, spektrometr mas MEMS, źródło promieniowania rentgenowskiego MEMS, czy zegar atomowy MEMS. Każde z tych urządzeń wykonywane jest z krzemu i szkła, technikami mikroinżynieryjnymi, a ich rozmiar nie przekracza wielkości pudełka od zapałek – co czyni je często dziesiątki, a nawet setki razy mniejszymi od swoich klasycznych odpowiedników. Może się to przyczynić do ich upowszechnienia, obniżenia kosztów produkcji, czy choćby zastosowania w aplikacjach kosmicznych.

Badania prowadzono w ramach licznych projektów finansowanych przez: Europejską Agencję Kosmiczną, Narodowe Centrum Badań i Rozwoju oraz Narodowe Centrum Nauki, w których prof. Grzebyk pełnił funkcję kierownika lub głównego wykonawcy. Ich wyniki były publikowane w wiodących czasopismach z dziedziny mikrosystemów i elektroniki (ponad 100 artykułów naukowych i prac pokonferencyjnych; cytowane 569 razy) oraz prezentowane i nagradzane na liczących się konferencjach krajowych i międzynarodowych (IVNC, PowerMEMS, ELTE, COE).

Wzbudziły także duże zainteresowanie i zaowocowały nawiązaniem współpracy z wiodącymi ośrodkami naukowymi: NASA Jet Propulsion Laboratory, Massachusetts Institute of Technology, National Institute of Standards and Technology, National University of Singapore, University of Illinois at Chicago, Pekin University, Kyung Hee University, Technical University in Regensburg. Stały się także podstawą do przyznania Stypendium Ministra dla Wybitnych Młodych Naukowców.

Naukowiec jest również autorem 16 patentów. Opracowywane rozwiązania zostały kilkukrotnie docenione na wydarzeniach okołoprzemysłowych, m.in. na targach Innotarg, w konkursie „Zmierz wodór dla PGNiG”, czy „Student-wynalazca”. Potencjalnym wdrożeniem zainteresowały się takie firmy, jak Ketek lub Edwards Vacuum. 

Jest aktywny również na polu dydaktyki. Dotychczas był promotorem w sześciu przewodach doktorskich, w dwóch jako promotor pomocniczy, wypromował przeszło 40 magistrantów i inżynierów (prace wielokrotnie nagradzane). Prowadził wszystkie formy dydaktyczne: wykłady, projekty, laboratoria i ćwiczenia, głównie z zakresu mikrosystemów oraz techniki sensorowej. 

Poza tym czynnie, przez wiele lat reprezentował uczelnię w zawodach badmintonowych, zdobywając m.in. brązowy medal na Akademickich Mistrzostwach Polski.

prof. Bartosz Zajączkowski (Wydział Mechaniczno-Energetyczny)

Absolwent Wydziału Mechaniczno-Energetycznego Politechniki Wrocławskiej (2003, kierunek mechanika i budowa maszyn, specjalność aparatura procesowa). Stopień doktora w dziedzinie nauk technicznych w dyscyplinie mechanika uzyskał w 2009 roku. W 2018 roku otrzymał stopień doktora habilitowanego w dziedzinie nauk technicznych, w dyscyplinie budowa i eksploatacja maszyn, za cykl prac dotyczących problematyki wymiany ciepła i masy w systemach sorpcyjnych.

Od początku kariery zawodowej związany jest z Politechniką Wrocławską. Doświadczenie międzynarodowe zdobywał podczas pobytów naukowych w SINTEF w Oslo (2004), RICOH w Jokohamie (2005), San Diego State University w USA (2009) oraz Stirling Cryogenics w Holandii w ramach programu Marie Curie (2009–2010). W 2012 roku uczestniczył w programie Top 500 Innovators: Science – Management – Commercialization na Stanford University. Prowadzi aktywną współpracę międzynarodową z ośrodkami we Francji (INSA Lyon, Université de Rennes 1, CNAM Paryż), Niemczech (ILK Dresden), Hiszpanii (Universitat Jaume I Castellón), Włoszech (CNR Messyna) oraz Norwegii (HVL Bergen).

Praca naukowa prof. Zajączkowskiego koncentruje się na nowoczesnych technologiach wymiany ciepła, w których klasyczne procesy inżynierii cieplnej łączy z nanotechnologią i badaniami nad strukturyzowanymi powierzchniami grzewczymi. Prowadzi badania eksperymentalne nad przemianami fazowymi i przepływami wielofazowymi ciecz–gaz oraz ciecz–ciało stałe, ze szczególnym uwzględnieniem wrzenia i kondensacji, a także ich zastosowań w systemach chłodniczych, trigeneracyjnych i instalacjach odzyskujących ciepło odpadowe.

W obszarze jego zainteresowań znajdują się również nanociecze i ferronanociecze, których szczególne własności wykorzystuje do sterowania procesami cieplnymi oraz do kontrolowanej depozycji nanomateriału na powierzchniach wymiany ciepła. Równolegle rozwija badania nad materiałami zmiennofazowymi (PCM) stosowanymi do akumulacji i magazynowania ciepła. Nowym kierunkiem jego prac jest zastosowanie metod uczenia maszynowego do predykcji i optymalizacji procesów cieplnych oraz projektowania adaptacyjnych, wysokoefektywnych urządzeń energetycznych.

Był promotorem dwóch zakończonych przewodów doktorskich oraz promotorem pomocniczym w dwóch kolejnych. Obecnie prowadzi cztery dalsze doktoraty. Troje jego doktorantów uzyskało finansowanie badań w ramach grantów NCN Preludium, a w 2024 roku dwoje znalazło się w gronie najlepszych doktorantów wyróżnionych nagrodą Rektora Politechniki Wrocławskiej.

Kierował projektami badawczymi finansowanymi przez Narodowe Centrum Nauki (Opus i Preludium Bis), a także projektami komercyjnymi, których efektem było opracowanie i wdrożenie instalacji adsorpcyjnych i absorpcyjnych zasilanych ciepłem sieciowym. Aktywnie działa w europejskich sieciach badawczych: był członkiem komitetów zarządzających COST Action CA15119 NANOUPTAKE, COST Action CA16144 RESTORE, a także COST Innovators Grant CIG-15119.

Dorobek naukowy prof. Zajączkowskiego obejmuje ponad 130 publikacji, w tym 42 w czasopismach z listy JCR. Jest również autorem patentu krajowego dotyczącego nośników czynnika aktywnego.

Od 2021 roku kieruje Katedrą Techniki Cieplnej. W latach 2020–2024 pełnił funkcję prodziekana ds. ogólnych, a od 2024 roku jest prodziekanem ds. współpracy i nauki na Wydziale Mechaniczno-Energetycznym. Aktywnie działa w gremiach międzynarodowych i krajowych: jest wiceprzewodniczącym Commission B2 International Institute of Refrigeration, członkiem Commission B1 i D1, przez osiem lat przewodniczącym Komitetu Technicznego nr 5 ds. chłodnictwa przy Polskim Komitecie Normalizacyjnym, a także członkiem Academia Professorum Iuniorum (2025–2026). Pełni funkcje recenzenta w agencjach grantowych oraz w międzynarodowych czasopismach naukowych.

Prof. Zajączkowski prowadzi zajęcia dydaktyczne i prace dyplomowe z zakresu chłodnictwa i inżynierii cieplnej. Jest również wykładowcą w Szkole Doktorskiej, gdzie prowadzi kurs poświęcony przygotowywaniu i pisaniu wniosków grantowych.

Prywatnie pasjonat biegania długodystansowego, ukończył kilkanaście maratonów, m.in. w Nowym Jorku, Chicago i Berlinie.