Siedmioro naszych młodych naukowców laureatami tegorocznej edycji Diamentowych Grantów.  W konkursie Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego wyróżniani są wybitnie uzdolnieni studenci z całego kraju.

W tegorocznej edycji konkursu wystartowały 173 osoby, ostatecznie wyróżniono 69, w tym aż siedem z Politechniki Wrocławskiej. Laureaci otrzymają  dofinansowanie w wysokości do 220 tys. zł na realizację swoich pierwszych samodzielnych projektów badawczych. W okresie trwania badań będą otrzymywać wynagrodzenie w wysokości do 2,5 tys. zł miesięcznie.

Spośród nagrodzonej siódemki jedna osoba – Błażej Doroszuk – jest już doktorantem Szkoły Doktorskiej PWr, a pozostała szóstka planuje rozpocząć kształcenie w szkole w nadchodzącym roku akademickim.

Żywica, mielenie urobku i stężenie gazu

Dwóch laureatów z Politechniki Wrocławskiej otrzymało na swoje projekty maksymalne możliwe dofinansowanie w kwocie 220 tys. zł. Jednym z nich jest Kamil Krzywiński, absolwent Wydziału Budownictwa Lądowego i Wodnego, gdzie – jak sam zauważa – miał możliwość łączenia nauki z praktyką. Jego zainteresowania naukowe skupiają się na wykorzystaniu żywicy epoksydowej do wykonywania posadzek oraz utylizacji materiałów odpadowych w budownictwie. Obecnie przygotowuje się do napisania rozprawy doktorskiej w Katedrze Budownictwa Ogólnego pod opieką dr. hab. Łukasza Sadowskiego.

Dzięki grantowi z Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego będzie mógł pracować nad projektem „Wieloskalowej identyfikacji wpływu modyfikacji żywic epoksydowych tlenkiem tytanu (IV) w formie rutylowej o strukturze krystalicznej na właściwości adhezyjne i termiczne elementów betonowych wzmacnianych za pomocą kompozytów polimerowych zbrojonych włóknem węglowym (WINGS)”.

Mimo wielu zalet żywice epoksydowe pogarszają swoje parametry w wyniku oddziaływania wysokich temperatur i tym samym mniejsza jest ich przydatność do wzmacniania elementów betonowych. – Mój projekt skupia się na poszukiwaniu takiej modyfikacji żywic epoksydowych z tlenkiem tytanu, aby było możliwe jej zastosowanie w praktyce, z jednoczesną poprawą właściwości adhezyjnych i termicznych wzmacnianych elementów betonowych – wyjaśnia Kamil Krzywiński.

Natomiast Błażej Doroszuk jest doktorantem pierwszego roku Szkoły Doktorskiej PWr, a wcześniej studiował na Wydziale Geoinzynierii, Górnictwa i Geologii. Interesuje się odwzorowywaniem zachowań materiałów sypkich przy pomocy symulacji numerycznych.

W swoim projekcie pt. „Modelowanie, badania numeryczne i eksperymentalne zjawisk kontaktowych zachodzących w procesie mielenia w młynach kulowych” zajmuje się wykorzystaniem zaawansowanych metod symulacyjnych do określenia tego, co się dzieje podczas procesu mielenia urobku pochodzącego z kopalni. Na te badania otrzymał grant w maksymalnej kwocie 220 tys. zł.

– Bezpośredni wgląd w proces jest trudny z powodu jego dynamiki i skali, które generują ogromne koszty, gdyby chcieć badać rzeczywisty proces – opowiada Błażej Doroszuk. – Dlatego wykorzystanie symulacji, które odwzorowują te same zjawiska, może dać nam wiele informacji, pozwalających w przyszłości optymalizować mielenie urobku. 

W najbliższym czasie Błażej Doroszuk planuje obronić doktorat, który pisze pod opieką dr hab. Roberta Króla, prof. uczelni oraz wykorzystywać techniki numeryczne do rozwiązywania realnych problemów przemysłu.

Niewiele mniejsze dofinansowanie otrzymał od MNiSW Grzegorz Gomółka z Wydziału Podstawowych Problemów Techniki.  Na projekt „Światłowody hollow-core w czujnikach absorpcyjnych gazów i cieczy” uzyskał kwotę 213 tys. zł. Na co dzień interesuje się laserową spektroskopią gazów. – Zajmuję się ich wykrywaniem oraz oceną stężenia gazów przy pomocy promieniowania podczerwonego – wyjaśnia Grzegorz Gomółka.

Projekt naukowy, który będzie realizował w ramach Diamentowego Grantu, dotyczy zastosowania specjalnych światłowodów z pustym, powietrznym rdzeniem do detekcji gazów oraz cieczy. – Pusty rdzeń takich światłowodów napełniony substancją chemiczną pełni podwójną funkcję – tłumaczy Grzegorz Gomółka. – Po pierwsze zapewnia prowadzenie światła, a po drugie stwarza przestrzeń do oddziaływania światła z daną substancją, na podstawie którego jesteśmy w stanie stwierdzić co to za związek i ile go tam jest.

Podejście to jest bardzo niszowe ze względu na liczne problemy techniczne. – I to jest mój cel na najbliższe 36 miesięcy, by się z nimi zmierzyć – podkreśla laureat.