Mateusz Michalak zaprojektował obiekt, który ożywiłby zdegradowaną część Nadodrza, przyciągając tam mieszkańców i turystów. Budynek usługowy z biurami i knajpkami stanąłby przy ul. Ołbińskiej, a nad terenami kolejowymi powstałaby kładka ze ścianą pełną zieleni. Dyplom absolwenta PWr został doceniony przez jury konkursu Wrocławska Magnolia.

Projekt „Aktywator społeczny przy ulicy Ołbińskiej we Wrocławiu” powstał jako praca magisterska Mateusza Michalaka. Jego promotorem był dr hab. inż. arch. Paweł Kirschke, prof. uczelni z Katedry Architektury Użyteczności Publicznej, Podstaw Projektowania i Kształtowania Środowiska.

Student architektury przyjrzał się „martwym” punktom na mapie Wrocławia, miejscom zaniedbanym i zapomnianym o niewykorzystanym potencjale. Dla jednego z nich – działek wzdłuż linii kolejowej pomiędzy wiaduktem nad ul. Trzebnicką a zajezdnią tramwajową Ołbin przy ul. Ołbińskiej – stworzył projekt obiektu usługowego, kładki nad torami i parku.

Dwie bryły budynku połączyłyby terenowe schody tworzące wolną przestrzeń i pozwalające na zachowanie osi widokowej. Forma obiektu nawiązywałaby do zróżnicowanej faktury i kształtu grudy węgla, elewacje natomiast powstałyby z drewna, stali i betonu jako nawiązanie do otoczenia.

Michalak dążył do zaprojektowania obiektu o zróżnicowanych funkcjach i maksymalnego wykorzystania terenu projektowanych działek. Jego projekt zakłada więc podziemny parking na 64 auta, strefę lokali gastronomicznych, klub muzyczny, strefę coworkingową, przestrzenie do organizacji spotkań, wykładów i warsztatów oraz biura z salami konferencyjnym.

Restauracje i knajpki funkcjonujące w budynku mogłyby przyciągać klientów przestrzenią rekreacyjną przylegającego do obiektu bulwaru i przekształconych terenów kolejowych. Powstałyby tam siłownia zewnętrzna, strefa wspinaczkowa (na ścianie stalowej konstrukcji kładki), zielona przestrzeń kina letniego oraz strefa ze stolikami i hamakami.

Sama kładka (o szerokości 10 m, ciągnąca się od dworca Nadodrze do mostu kolejowego nad kanałem miejskim) byłaby rodzajem promenady pieszo-rowerowej, która chroniłaby dzielnicę przed hałasem nadjeżdżających pociągów. Łączyłaby się z parkiem liniowym – czyli terenami zielonymi o wydłużonym kształcie, ciągnącymi się wzdłuż linii kolejowej. Kładka miałaby zieloną ścianę zbierającą wodę deszczową do zbiorników umieszczonych pod konstrukcją. Deszczówka służyłaby do regularnego nawadniania sporych terenów zielonych wokół budynku. Dzięki filtrującym roślinom ściana oczyszczałby też powietrze z pyłów i obniżała temperaturę otoczenia.

Projekt kładki zakłada usunięcie części torów i wprowadzenie korekty ich układu pod kątem nowego przebiegu ruchu pociągów. Część zachowanych torów mogłaby też posłużyć pod ekspozycję zabytkowego taboru kolejowego.

- Inspirowałem się m.in. nowojorskim High Line, jednym z najbardziej oryginalnych parków na świecie, znajdującym się właśnie na estakadzie kolejowej – opowiada Mateusz Michalak. – Kładka jest bardzo ważna w moim projekcie nie tylko ze względu na stworzenie miejsc rekreacji i zieleni, ale także ze względu na kwestie komunikacyjne, które mają istotne znaczenie w kontekście powstających w tej okolicy nowych inwestycji mieszkaniowych. Kładka otworzyłaby alternatywne pieszo-rowerowe połączenie między osiedlami. Tym samym dałaby nowe spojrzenie na tereny kolejowe i  być może zachęciła miasto do zagospodarowywania takich opuszczonych i zaniedbanych miejsc.

Dyplom naszego absolwenta zyskał wyróżnienie w tegorocznym konkursie Wrocławska Magnolia. Nagradzane są w nim prace magisterskie podejmujące tematykę poprawy jakości życia wrocławian: ochrony środowiska naturalnego, życia i zdrowia człowieka oraz zagospodarowania terenów zielonych w mieście.

Lucyna Róg