TWOJA PRZEGLĄDARKA JEST NIEAKTUALNA.
Wykryliśmy, że używasz nieaktualnej przeglądarki, przez co nasz serwis może dla Ciebie działać niepoprawnie. Zalecamy aktualizację lub przejście na inną przeglądarkę.
Aż trzynaście osób z Politechniki Wrocławskiej znalazło się w gronie 100 laureatów i laureatek kolejnej edycji konkursu Start Fundacji na rzecz Nauki Polskiej. To drugi wynik w skali kraju!
W 32. edycji konkursu wystartowało 641 kandydatów i kandydatek. Ostatecznie programem stypendialnym objęto – na podstawie jakości ich dotychczasowego dorobku naukowego – sto najlepszych osób. Największa liczba stypendystów pochodzi z Uniwersytetu Warszawskiego (16) oraz Politechniki Wrocławskiej (13).
Celem program Start Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej jest wspieranie wybitnych młodych uczonych i zachęcanie ich do dalszego rozwoju. Łączna suma przeznaczona na stypendia wyniosła w tym roku ponad 3 mln zł. Laureaci otrzymają roczne stypendium w wysokości 30 tys. zł. Mogą je przeznaczyć na dowolny cel.
Stypendyści i stypendystki programu Start 2024 z PWr
Dr inż. Sylwia Baluta
Studia doktoranckie ukończyła w 2021 roku na Wydziale Chemicznym PWr. Promotorką jej pracy „Wytwarzanie biosensorów warstwowych modyfikowanych strukturami o charakterze półprzewodnikowym” była prof. Joanna Cabaj. – Moje zainteresowania badawcze skupiają się na multidyscyplinarnej dziedzinie jaką jest biosensoryka – mówi dr inż. Sylwia Baluta. – Konstruuję w swojej pracy biosensory elektrochemiczne oraz optyczne, które pozwalają na oznaczanie poziomu istotnych biomarkerów.
W przyszłości planuje zmianę kierunku swoich badań i pogłębieniu umiejętności w konstruowaniu biosensorów o układy immunosensorowe, które pozwolą na wykrywanie patogenów w próbkach spożywczych bądź w hodowlach zwierzęcych.
– Cytując Andrzeja Sapkowskiego „Lepiej zaliczać się do niektórych, niż do wszystkich”, więc chciałabym wypełnić niszę w konstruowaniu układów detekcyjnych do wykrywania chorób zwierzęcych, a nie tylko skupiać na diagnostyce medycznej – dodaje laureatka z W3.
W wolnym czasie dr Sylwia Baluta lubi czytać książki, grać w tenisa oraz spacerować.
Mgr inż. Dominika Benkowska-Biernacka
Swój doktorat „Biologically relevant lipidic mesophases doped with fluorescent nanoparticles” pisze przy współpracy z prof. Katarzyną Matczyszyn (Wydział Chemiczny).
Jak tłumaczy laureatka, ważnym aspektem badań nad materią miękką jest opracowanie nowych koncepcji prowadzących do lepszego zrozumienia patologii zachodzących w strukturach biologicznych o właściwościach ciekłokrystalicznych. – Dlatego moje eksperymenty przeprowadzam na mezofazach lipidowych zbudowanych z koncentrycznie uporządkowanych dwuwarstw fosfolipidowych – mówi Dominika Benkowska-Biernacka. – Stanowią one uproszczony model otoczki mielinowej, która otacza akson i umożliwia efektywną propagację impulsów nerwowych.
W swojej pracy badawczej rozwija metody zastosowania biokompatybilnych nanokropek węglowych do obrazowania zmian w morfologii mezofaz lipidowych. – Do określenia właściwości materiałów hybrydowych wykorzystuję m.in. dwufotonową mikroskopię fluorescencyjną z kontrolą temperatury i polaryzacji – dodaje stypendystka z W3.
Poza pracą naukową Dominika Benkowska-Biernacka interesuje się sportem m.in. sędziuję zawody lekkoatletyczne. W czasie wolnym gra w strategiczno-ekonomiczne gry planszowe.
Mgr inż. Dąbrówka Biegańska
(Wydział Podstawowych Problemów Techniki)
Pracę doktorską „Własności kondensatów polarytonów ekscytonowych” przygotowuje pod kierunkiem dr. hab. inż. Marcina Syperka, prof. uczelni oraz promotora pomocniczego dr. inż. Macieja Pieczarki.
Dąbrówka Biegańska zajmuje się badaniem polarytonynów ekscytonowych – złożonych cząstek kwantowych. – Bywają one nazywane połączeniem światła i materii, ponieważ powstają w wyniku sprzężenia fotonów, czyli cząstek światła, oraz ekscytonów, czyli par elektron-dziura w materiale półprzewodnikowym – wyjaśnia Dąbrówka Biegańska.
Dzięki temu posiadają unikalne własności, wynikające z połączenia obydwu światów: są zarówno niezwykle lekkie i szybkie, ale też oddziałują ze sobą i można je kontrolować, a dodatkowo jako bozony, mogą tworzyć kwantowe fazy materii.
– W swojej pracy badam ich nowatorskie właściwości, korzystając z eksperymentów optycznych – mówi laureatka z W11. – Przyjrzałam się między innymi sile oddziaływań pomiędzy polarytonami, jak również zaobserwowałam ciekawą zależność ich dyspersji, nie obserwowaną wcześniej w takich układach.
Badania te mogą pozwolić symulować inne, trudniejsze układy, wytwarzać lepsze i bardziej energooszczędne źródła światła, prowadzić szybkie obliczenia czy też realizować sieci neuronowe,
Nasza stypendystka uwielbia aktywne spędzać swój wolny czas. – Uprawiam akroyogę i elementy akrobatyki, biegam, chodzę po górach, ćwiczę, czy jeżdżę na rowerze – wylicza laureatka. – Dodatkowo kocham podróże, zwłaszcza dalekie, odkrywanie innych kultur, słucham mnóstwo podcastów, interesuję się neuronauką, psychologią i szeroko pojętą nauką czy środowiskiem, a nawet tworzę rękodzieła.
Mgr inż. Sindu Daniarta
(Wydział Mechaniczno-Energetyczny)
Swój doktorat poświęcony teoretycznym i eksperymentalnym analizom procesów rozprężania niskowrzącego płynu roboczego w kilku konfiguracjach organicznego obiegu Rankine'a w elektrowniach cieplnych prowadzi w ramach umowy cotutelle na PWr oraz Uniwersytecie Technologiczno-Ekonomicznym w Budapeszcie (BME).
Promotorami są: prof. Piotr Kolasiński z Katedry Termodynamiki i Odnawialnych Źródeł Energii na Wydziale Mechaniczno-Energetycznym oraz prof. Attila R. Imre z BME.
Jego badania koncentrują się na opracowaniu innowacyjnego systemu, zintegrowanego ze sztuczną inteligencją, w celu zrewolucjonizowania magazynowania energii cieplnej i poprawy wydajności procesów rozprężania dwufazowego w zaawansowanych elektrowniach cieplnych. – Wykorzystując zarówno podejście teoretyczne, jak i eksperymentalne, chcę zaprojektować wydajne elektrownie cieplne, które mogą wykorzystywać przerywane i zmienne źródła ciepła – mówi Sindu Daniarta.
Naszego laureata ekscytuje współpraca z innymi osobami o podobnych zainteresowaniach w zakresie odnawialnych i zrównoważonych źródeł energii. W wolnych chwilach podróżuje, jeździ na rowerze, wędruje po górach i czyta książki.
Mgr inż. Ewelina Gacka
(Wydział Elektroniki, Fotoniki i Mikrosystemów)
Jej praca doktorska „Przyrządy mikro- i nanoelektromechaniczne osadzane zogniskowaną wiązką elektronów – wytwarzanie, metrologia i zastosowania” poruszała temat prototypowania i testowania nanoemiterów polowych integrowanych z systemami mikroelektromachanicznymi, pracującymi w roli czujnika ciśnienia/siły.
– Do wytwarzania nanourządzeń wykorzystuję skaningowy mikroskop elektronowy ze zogniskowaną wiązką jonów, a dzięki współpracy z HZDR w Dreźnie także helowy mikroskop jonowy – mówi Ewelina Gacka.
Badania te realizuje w ramach kierowania projektem Preludium. Promotorem pracy doktorskiej laureatki z Katedry Nanometrologii W12 jest prof. Teodor Gotszalk.
Dr inż. Paweł Holewa
(Wydział Podstawowych Problemów Techniki)
Dr inż. Paweł Holewa obronił pracę doktorską w grudniu 2023 r. na podstawie prac nad deterministycznym wytwarzaniem urządzeń nanofotonicznych bazujących na pojedynczych kropkach kwantowych, a najważniejsze wyniki jego pracy doktorskiej zostały ostatnio opublikowane w „Nature Communications”.
Promotorami jego pracy „InAs/InP quantum dots for telecom quantum photonics” byli: dr hab. inż. Marcin Syperek, prof. uczelni oraz dr Elizaveta Semenova (Duński Uniwersytet Techniczny).
Badacz z W11 przebywa obecnie na stażu podoktorskim w Duńskim Uniwersytecie Technicznym. – Zajmuję się tam wytwarzaniem półprzewodnikowych urządzeń nanofotonicznych: zasilanych elektrycznie mikroskopowych laserów oraz źródeł pojedynczych fotonów – mówi dr inż Paweł Holewa. – Robię to w ultra-czystym pomieszczeniu, z użyciem m.in. wzrostu epitaksjalnego materiałów III-V, czy foto- i elektronolitografii.
Ostatnio rozpoczął także prace nad heterogeniczną integracją materiału aktywnego wzmocnienia optycznego z pasywnymi układami fotonicznymi w nowatorskiej technice druku mikrotransferowego (micro-transfer printing).
Dr inż. arch. Agata Jasiołek
W ramach pracy doktorskiej „Paper-based building envelopes - design proposals and environmental assessment” zajmowała się zastosowaniem papieru jako materiału budowlanego do tworzenia obudowy (ścian zewnętrznych) budynku, ze szczególnym uwzględnieniem ich wpływu na środowisko naturalne. – Lekka obudowa budynku jest popularnym rozwiązaniem w architekturze, jednak zastosowane w niej materiały zwykle nie należą do ekologicznych, a użycie papieru stanowi alternatywę wpisującą się w zasady zrównoważonego rozwoju – mówi dr inż. arch. Agata Jasiołek.
Promotorami jej pracy byli: dr hab. inż. arch. Marcin Brzezicki, prof. uczelni i dr inż. arch. Jerzy Łątka z Wydziału Architektury.
– Obecnie zajmuję się również oceną wpływu materiałów budowlanych na środowisko naturalne poprzez analizę LCA (Life Cycle Assessment – Środowiskowa Ocean Cyklu Życia). W przyszłości planuję badać wpływ metod badawczych na wyniki LCA różnych grup materiałowych – dodaje laureatka z W1.
Dr inż. Bartłomiej Kryszak
Obiektem jego zainteresowań naukowych są termoplastyczne oraz elastomerowe materiały polimerowe o potencjale w zastosowaniach biomedycznych. – Prowadzone przeze mnie badania dotyczą wykorzystania technik laserowych w procesach modyfikacji powierzchni biomateriałów na bazie poliestrów alifatycznych, wytwarzania i charakterystyki kompozytowych filamentów do druku 3D oraz opracowania nowych podejść w odniesieniu do przetwórstwa poliestrów gliceryny – wyjaśnia dr Bartłomiej Kryszak.
Swoją interdyscyplinarną pracę doktorską „Zastosowanie promieniowania laserowego do modyfikacji warstwy wierzchniej materiałów na bazie poli(L-laktydu)” przygotował pod opieką dwóch promotorów: dr. hab. inż. Konrada Szustakiewicza, prof. uczelni (Wydział Chemiczny) oraz dr. hab. inż. Arkadiusza Antończaka, prof. uczelni (Wydział Elektroniki, Fotoniki i Mikrosystemów). Praca poświęcona była tematyce opracowania nowych metod/podejść do modyfikacji warstwy wierzchniej biomateriałów, przy wykorzystaniu technik laserowych.
Mgr inż. Kamil Krzywiński
(Wydział Budownictwa Lądowego i Wodnego)
Swój doktorat „Wieloskalowa ocena wpływu szoku termicznego na właściwości przyjaznych dla środowiska kompozytów polimerowo-cementowych modyfikowanych recyklingowym kruszywem drobnym” przygotowuje pod opieką promotora prof. Łukasza Sadowskiego (Wydział Budownictwa Lądowego i Wodnego) oraz dr. inż. Konrada Józefa Krakowiaka (University of Houston).
Zainteresowania naukowe Kamila Krzywińskiego skupiają się na analizie wpływu obciążeń termicznych na kompozyty polimerowo-cementowe. – Do oceny trwałości badanych przeze mnie materiałów biorę pod uwagę obciążenia krótko oraz długotrwałe – wyjaśnia Kamil Krzywiński, który zwraca szczególną uwagę na zmianę sposobu wytwarzania materiałów budowlanych poprzez wykorzystanie materiałów odpadowych pochodzących z rozbiórki obiektów budowlanych.
– Stosując recyklingowe kruszywo drobne w posadzkach przemysłowych możliwa jest redukcja zużycia podstawowych materiałów chemicznych do ich produkcji – mówi Kamil Krzywiński. – Dodatkowo zmiana parametrów termicznych otrzymanego kompozytu pozwala na zwiększenie odporność na szok termiczny.
W wolnych chwilach trenuje grę w tenisa. – A jeśli czas pozwala jeżdżę też na rowerze bmx, a raczej skaczę na tzw. trails’ach (skoczniach ziemnych). Podczas lotu mam szansę skupić się na tym, co jest tu i teraz - dodaje laureat z W2.
Dr inż arch. Szymon Popławski
Fot. Kamila Braulińska
Aktualnie przebywa w Austrii, gdzie jest zatrudniony w Instytucie Historii Sztuki, Archeologii Budowli i Konserwacji na Politechnice Wiedeńskiej i realizuje staż podoktorski w projekcie Austriackiej Akademii Nauk „Pałace Avaris i ich semiotyka przestrzeni”.
Swój doktorat „Antyczne techniki budowlane z rejonu el-Alamein”, przygotował pod opieką prof. Rafała Czernera w Katedrze Historii Architektury, Sztuki i Techniki na Wydziale Architektury PWr.
– Moje zainteresowania badawcze początkowo związane z architekturą grecko-rzymskiego Egiptu rozszerzają się dzisiaj zarówno poza epokę, region, jak i samą dziedzinę architektury – mówi dr inż. arch. Szymon Popławski. – W pracy naukowej eksploruję wykorzystanie nowych technologii w dokumentacji i przetwarzaniu danych.
Naukowiec współpracuje obecnie z projektami terenowymi na Cyprze (Latsithka) oraz w Egipcie (Koptos, Berenike i Marina el-Alamein – El Darazya). To właśnie uczestnictwo w kierowanej przez prof. Rafała Czernera Polsko-Egipskiej Misji Konserwatorskiej w El Darazya oraz poprzedzającym ją projekcie w Marinie el-Alamein skłoniło mnie do zajęcia się nauką oraz nauczyło by wybierając miejsce pracy mieć na uwadze bliskość morza – wyjaśnia stypendysta z W1.
W chwilach wolnych próbuje swoich sił w tańcu, chodząc na zajęcia West Coast Swingu.
Dr inż. Marcelina Sobczak
(Wydział Podstawowych Problemów Techniki)
Zainteresowania naukowe laureatki oscylują wokół tematyki tajemnic ludzkiego oka. – W swoim doktoracie skupiłam się na badaniu właściwości anizotropowych rogówek, zarówno ludzkich, jak i zwierzęcych, które bezpośrednio odpowiadają rozkładom włókien kolagenowych jednej z warstw rogówki – wyjaśnia dr Marcelina Sobczak.
Obecnie zajmuje się budowaniem układów optycznych wykorzystujących optykę adaptatywną do obrazowania przepływu krwi na siatkówce ludzkiego oka. Pracę doktorską „Właściwości dwójłomne rogówki oka ludzkiego” przygotowała pod kierunkiem promotorki dr hab. inż. Magdaleny Asejczyk, prof. uczelni (Wydział Podstawowych Problemów Techniki).
Dr inż. Bartosz Uniejewski
Na co dzień zajmuje się prognozowaniem cen na rynku energii elektrycznej na potrzeby wspomagania procesu podejmowania decyzji. Obecnie kieruje grantem w ramach programu Preludium Narodowego Centrum Nauki. – W prowadzonych przeze mnie badaniach wykorzystuję prognozy probabilistyczne zmiennych fundamentalnych w celu uzyskania jeszcze dokładniejszych prognoz cen energii elektrycznej – mówi dr Bartosz Uniejewski.
Swój doktorat „Forecasting wholesale electricity prices to support decision-making in power companies: Use of regularization and forecast combinations (Prognozowanie hurtowych cen energii elektrycznej w celu wspierania procesów decyzyjnych w firmach energetycznych: Wykorzystanie regularyzacji i uśredniania prognoz)” napisał pod kierunkiem prof. Rafała Werona i dr Katarzyny Maciejowskiej (oboje Wydział Zarządzania).
Stypendysta z W8 lubi sport, ciepłe lato i dobre włoskie jedzenie.
Dr inż. Ewelina Zdanowicz
(Wydział Podstawowych Problemów Techniki)
Laureatka zajmuje się optyczną spektroskopią materiałów półprzewodnikowych, w szczególności perowskitów. Dodatkowo kieruje projektem Preludium Narodowego Centrum Nauki. – Zajmuję się pracą nad metodami spektroskopii modulacyjnej – mówi dr Ewelina Zdanowicz. – Ponadto badam też właściwości elektronowe złącz azotku galu z bezołowiowymi perowskitami.
Doktorat „Electronic phenomena at GaN-based interfaces studied by electromodulation spectroscopy” przygotowała pod kierunkiem promotorów: prof. Roberta Kudrawca i dr. inż. Artura Hermana (Wydział Podstawowych Problemów Techniki). – Moja praca poświęcona była zbadaniu właściwości elektronowych powierzchni GaN oraz jego złącz z nowoczesnymi materiałami półprzewodnikowymi – dodaje stypendystka z W11.
