Prof. Arkadiusz Wójs urodził się we Wrocławiu w 1971 r. W 1990 r. ukończył III Liceum Ogólnokształcące we Wrocławiu, a w 1995 studia magisterskie z fizyki na Wydziale Podstawowych Problemów Techniki PWr. Doktorat w dyscyplinie fizyka obronił w 1997 r. w Instytucie Fizyki PWr, w 2002 habilitował się na Wydziale Podstawowych Problemów Techniki PWr, a w 2009 uzyskał tytuł profesora nauk fizycznych. Od 2017 jest członkiem Academia Europaea, a od 2019 Polskiej Akademii Nauk.

Zawodowo z Politechniką Wrocławską jest związany od ukończenia studiów doktoranckich (adiunkt – od 1997, profesor nadzwyczajny – od 2008, profesor zwyczajny – od 2014). Gościnnie pracował także w National Research Council of Canada (staże magisterskie i doktorskie), na University of Tennessee (staż podoktorski 1997-2000, profesor wizytujący 2001-2007) i na University of Cambridge (stypendysta Marie Curie 2008-2010). Wykładał na uczelniach na całym świecie.

Kariera naukowa

Główne obszary badań prof. Arkadiusza Wójsa to fizyka teoretyczna i obliczeniowa ciała stałego. Jest współautorem sześciu książek (m.in. Quantum Dots, Springer-Verlag 1998 – ponad 1200 cytowań w bazie Scopus, Quantum Hall Systems, Oxford University Press 2003) i 180 artykułów indeksowanych w Scopus, cytowanych ponad 2200 razy przez innych autorów (indeks Hirscha 29). W swoim dorobku naukowym ma także 50 wykładów na międzynarodowych konferencjach naukowych. Jest promotorem pięciu zakończonych i sześciu wszczętych przewodów doktorskich.

Prof. Arkadiusz Wójs jest laureatem głównej Nagrody Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego za wybitne osiągnięcie naukowe w kategorii badań podstawowych (2011 r.), a także m.in. nagrody American Physical Society Outstanding Referee (2013 r.), subsydium profesorskiego Fundacji na rzecz Nauki Polskiej Mistrz (2012 r.), Nagrody Polskiego Towarzystwa Fizycznego im. Wojciecha Rubinowicza (2008 r.), stypendium UE Marie Curie (2008 r.), Nagrody Prezesa Rady Ministrów za habilitację (2003 r.), Nagrody Wydziału III PAN im. Stefana Pieńkowskiego (2002 r.) i Nagrody MEN za doktorat (1998 r.).

Ponadto prof. Arkadiusz Wójs to przewodniczący komitetów naukowych dużych konferencji (Zjazd Fizyków Polskich 2017 r., Jaszowiec 2019 r.), członek komitetów redakcyjnych czasopism (Condensed Matter, Postępy Fizyki), recenzent w konkursach o granty i nagrody (krajowe i zagraniczne), recenzent wiodących czasopism naukowych (m.in. Science, Nature).

Działalność organizacyjna

W latach 2015-2020 r. pełnił na Politechnice Wrocławskiej funkcję dziekana Wydziału Podstawowych Problemów Techniki. Był kierownikiem Katedry Fizyki Teoretycznej (od 2014), przewodniczącym Rady Dyscypliny i Komisji ds. Stopni Naukowych w dyscyplinie Nauki Fizyczne (od 2019). Ponadto, przewodniczył Interdyscyplinarnemu Seminarium Naukowemu i działa w Zarządzie Stowarzyszenia Absolwentów. Pełni też funkcje poza PWr: jest członkiem Rady Naukowej Instytutu Niskich Temperatur i Badań Strukturalnych PAN we Wrocławiu, członkiem International Union of Pure and Applied Physics oraz dyrektorem akademickim Wrocław Knowledge Hub of Academia Europaea.

Prywatnie

Prof. Arkadiusz Wójs jest ojcem licealistki Natalii i właścicielem psa Bourbona. W wolnym czasie gra w tenisa, biega, pływa i czyta. Interesują go przede wszystkim subtelne powiązania między nauką, sztuką i ludzkim umysłem. Jego pasje to ludzie i muzyka, dlatego też jako posiadacz karty melomana Narodowego Forum Muzyki bywa na większości koncertów organizowanych przez wrocławską filharmonię.

Absolwent Wydziału Elektroniki i Elektrotechniki Politechniki Łódzkiej, którą ukończył w 2001 r., uzyskując z wyróżnieniem tytuł magistra inżyniera elektroniki i telekomunikacji. W tym samym roku rozpoczął studia doktoranckie na Wydziale Elektroniki PWr, które ukończył w 2006 r., broniąc z wyróżnieniem dysertację doktorską dotyczącą deterministycznego modelowania propagacji fal radiowych w przestrzeniach zamkniętych.

Po obronie zaczął pracę w Instytucie Telekomunikacji i Akustyki Politechniki Wrocławskiej, koncentrując zainteresowania badawcze na systemach radiofonii cyfrowej, krótkozasięgowych systemach bezprzewodowych oraz wewnątrzsystemowej kompatybilności elektromagnetycznej w bezprzewodowych sieciach sensorowych.

Za dokonania w ostatnim z wymienionych obszarów otrzymał stopień doktora habilitowanego w 2014 r. W okresie poprzedzającym nadanie tytułu profesora zajmował się zagadnieniami Internetu Rzeczy (IoT) w kontekście cyberbezpieczeństwa elektromagnetycznego w systemach IoT, których zwieńczeniem była publikacja autorskiej książki „Radio Interfaces in the Internet of Things Systems. Performance studies” (Springer, 2020). W 2022 r. otrzymał nominację profesorską.

Aktywnie współpracuje ze środowiskiem przemysłowym na polu dydaktycznym, badawczym i inżynierskim, czego efektem są np. poświadczone wdrożenia w firmach, takich jak Nokia, Toyota czy rozgłośnie radiowe. Nadzoruje także sieć „LokalDAB” trzech nadajników radiofonii cyfrowej, działającą w standardzie DAB+ na terenie gminy Wrocław (największy krajowy multipleks pod względem liczby obsługiwanych rozgłośni, tj. obecnie 15), zaprojektowaną i uruchomioną w rezultacie kierowanego przez niego projektu Narodowego Centrum Badań i Rozwoju.

Jest zastępcą kierownika Katedry Telekomunikacji i Teleinformatyki oraz kierownikiem dyscypliny kształcenia Informatyka techniczna i telekomunikacja w Szkole Doktorskiej PWr (od 2019 r. do objęcia funkcji prorektora). Pełni także rolę opiekuna kierunku kształcenia „telekomunikacja”.

Centrum życia prywatnego profesora są małżonka Anna - ekonomistka, córki Oliwia (14) i Jagoda (11) oraz pies Nutka (rasa: gończy grecki). Jest absolwentem szkoły muzycznej I stopnia w klasie fortepianu, hobbystycznie zajmuje się tłumaczeniami symultanicznymi na język angielski i kolarstwem szosowym. Odpoczywa, czytając m.in.: Ci Xin Liu, Umberto Eco, Stanisława Lema, Olgę Tokarczuk oraz Ildefonso Falconesa.

Prof. Andrzej Ożyhar od początku kariery naukowej jest związany z Wydziałem Chemicznym Politechniki Wrocławskiej, gdzie pełnił funkcję dziekana. Obecnie jest kierownikiem Katedry Biochemii, Biologii Molekularnej i Biotechnologii. Wcześniej był też m.in. kierownikiem studiów doktoranckich i prodziekanem ds. nauki.

Już podczas studiów zafascynowała go biochemia i tej pasji pozostaje wierny do dzisiaj. Wspólnie ze swoimi współpracownikami z katedry bada zależności pomiędzy strukturą a funkcją białek na poziomie molekularnym.

Poza Politechniką, praktycznie co tydzień, można go spotkać w Narodowym Forum Muzyki.

Prof. Tomasz Nowakowski jest przewodniczącym Rady Dyscypliny Inżynieria Mechaniczna, kierownikiem Katedry Eksploatacji Systemów Technicznych i członkiem Komitetu Transportu PAN. Był też m.in. dziekanem Wydziału Mechanicznego i dyrektorem Instytutu Konstrukcji i Eksploatacji Maszyn.

Naukowe zainteresowania profesora dotyczą oceny i modelowania niezawodności obiektów mechanicznych, zagadnień inżynierii eksploatacji złożonych systemów technicznych oraz odporności na zakłócenia systemów logistycznych i transportowych.

Dorobek naukowy prof. Nowakowskiego obejmuje ponad 340 prac, w tym 270 publikacji naukowych i 70 prac o charakterze raportów i sprawozdań. Zaprojektował i koordynował na Wydziale Mechanicznym prace związane z uruchomieniem w 2002 r. kierunku Transport. Wypromował ponad 150 inżynierów i magistrów inżynierów na trzech kierunkach kształcenia. Jest promotorem 15 obronionych rozpraw doktorskich.

Prywatnie od zawsze jeździ na nartach, a od niedawna – konno. Najbardziej lubi słuchać portugalskiej muzyki fado. Lubi czytać pamiętniki i kryminały. Hoduje kaktusy.

Prof. Dariusz Łydżba na Politechnice Wrocławskiej pełnił m.in. funkcję dziekana Wydziału Budownictwa Lądowego i Wodnego, dyrektora Instytutu Geotechniki i Hydrotechniki, kierownika Katedry Geotechniki, Hydrotechniki, Budownictwa Podziemnego i Wodnego.

Zainteresowania naukowe i prowadzone przez profesora badania są związane z wieloskalowym modelowaniem matematycznym procesów fizycznych w ośrodkach gruntowych i skalnych, identyfikacją miar mikrostruktury i ich związków z parametrami efektywnymi kompozytów, zagadnieniami odwrotnymi teorii homogenizacji i problemami matematycznego modelowania wielkoobszarowych zagadnień geotechniki w ujęciu teorii pól losowych oraz racjonalnego projektowania konstrukcji ziemnych i podziemnych.

Jest autorem lub współautorem 120 opublikowanych prac naukowych i ponad 100 sprawozdań (raporty SPR) oraz ekspertyz z badań wykonanych na rzecz gospodarki. Za monografię „Zastosowania metody asymptotycznej homogenizacji w mechanice gruntów i skał” dostał w 2003 r. nagrodę naukową Wydziału IV Nauk Technicznych PAN.

Profesor jest szczęśliwym mężem oraz ojcem dorosłej córki. Od lat zbiera pióra – jego kolekcja przekroczyła już 100 egzemplarzy.

Dr inż. Piotr Górski pracuje na Wydziale Mechanicznym, gdzie pełnił funkcję prodziekana ds. studenckich Był też pełnomocnikiem rektora ds. aktywności społeczno-kulturalnej i sportowej studentów i doktorantów, pełnomocnikiem rektora ds. aktywności i przedsiębiorczości studenckiej oraz pełnomocnikiem dziekana ds. promocji Wydziału Mechanicznego.

Zainteresowania naukowe dr. Piotra Górskiego obejmują modelowanie i symulacje mechanizmów przestrzennych metodą układów wieloczłonowych oraz programowanie sterowników PLC.

Realizował wiele projektów badawczo-rozwojowych, m.in. budowy maszyny do reimplantacji włosów metodą FUE oraz opracowanie i wdrożenie nowej technologii wytwarzania personalizowanych kierownic do samochodów osobowych. Przygotowywał także projekty szkoleniowe dla uczniów technicznych szkół średnich z Dolnego Śląska.

Prywatnie Piotr Górski znajduje czas na narciarstwo zjazdowe, taniec towarzyski, turystykę rowerową i górską oraz nowe technologie.