TWOJA PRZEGLĄDARKA JEST NIEAKTUALNA.

Wykryliśmy, że używasz nieaktualnej przeglądarki, przez co nasz serwis może dla Ciebie działać niepoprawnie. Zalecamy aktualizację lub przejście na inną przeglądarkę.

 

Najlepsze dyplomy na Wydziale Architektury nagrodzone

Data: 10.02.2017 Kategoria: aktywność studencka, konkursy/stypendia

Wpis może zawierać nieaktualne dane.

Martyna Komorowska i Anna Nawrocka są autorkami najlepszych prac magisterskich obronionych na Wydziale Architektury PWr w ubiegłym roku akademickim. Ich prace, a także dyplomy siedmiu innych absolwentów W1, zostały zgłoszone do ogólnopolskiego finału konkursu SARP na dyplom roku

Konkurs o Doroczną Nagrodę im. Zbyszka Zawistowskiego „Dyplom Roku” organizuje Stowarzyszenie Architektów Polskich. Jest podzielony na trzy etapy. W pierwszym komisje kwalifikacyjne powołane w oddziałach SARP sporządzają listy nominowanych, czyli autorów wyróżniających się prac magisterskich, obronionych w poprzednim roku na wydziałach architektury polskich uczelni. Drugi etap jest prezentacją wybranych prac przed członkami komisji i publicznością. Po nim komisja wskazuje prace, które rekomenduje do ogólnopolskiego finału konkursu.

W tym roku do drugiego etapu zakwalifikowano prace dziewięciu absolwentów Wydziału Architektury Politechniki Wrocławskiej. Za najlepsze – nagrodzone równorzędnymi nagrodami pierwszego stopnia – komisja uznała dyplomy Martyny Komorowskiej i Anny Nawrockiej.

Wrocławskie śródmieście i portugalska miejscowość

1_praca_m_komorowskiej5.jpgMartyna Komorowska obroniła się, przygotowując projekt „Między przestrzenią jednorodną a podzieloną. Centrum aktywności twórczej z funkcją mieszkaniową we wrocławskim Śródmieściu”. Jej promotorem był dr Roman Rutkowski. 

Komorowska zaprojektowała zabudowania we wnętrzu podwórza na wrocławskim Śródmieściu – między ulicami Nowowiejską i Sienkiewicza. Ich zadaniem było dogęszczenie struktury miasta, a jednocześnie spełnienie funkcji kulturalnej – miejsca spotkań i realizowania pasji. Autorka postawiła na elastyczność zastosowanych rozwiązań, przezierność i przenikanie się różnych przestrzeni. W ten sposób stworzyła bryłę niehierarchiczną, do której wnętrza można dostać się z każdej strony budynku. 

Jego parter miałby być przestrzenią publiczną o dużej swobodzie konfiguracji, a na piętrze powstałoby 18 mieszkań o różnym metrażu z dostępem do wspólnego tarasu. Mieszkańcy mogliby tam korzystać także z dużego salonu, świetlicy i pralni. Autorka zaproponowała również postawienie tam przedszkola. Zabudowania w tym projekcie miałyby mieć dwie kondygnacje naziemne i dwie podziemne, a przenikanie się różnych przestrzeni na poszczególnych piętrach byłoby możliwe dzięki oddzielającym je szklanym taflom, które obracałyby się wokół swoich osi. 

2_praca_a_nawrockiej5.jpgZ kolei praca dyplomowa Anny Nawrockiej była jednocześnie projektem, dzięki któremu zwyciężyła ona w międzynarodowym konkursie architektonicznym organizowanym w Portugalii. Jego uczestnicy mieli zaprojektować Galerię Sztuki Współczesnej w miejscowości Mertola. 

Nawrocka zaproponowała wybudowanie wydłużonego budynku, który bardzo harmonijnie wpisuje się otoczenie. Miałby on stanąć w zagłębieniu, tak by jego dach służył jako duży taras, idealny do organizowania wydarzeń plenerowych lub po prostu podziwiania rzecznego nabrzeża. Konstrukcja zaprojektowanego budynku opiera się o dwie rozcięte ściany, wzdłuż których zaplanowana jest trasa zwiedzania galerii. Cały budynek miałby być przeszklony, a jego mocnym akcentem byłby jednie biały dach, odcinający się od otoczenia. Jury oceniające pracę absolwentki PWr podkreślało, że projekt nie zmienia panoramy Metroli, został przygotowany z dużym szacunkiem dla kontekstu tego miejsca, jest delikatny w swojej formie i koresponduje z wodą i skałami, które otaczają planowaną galerię. Promotorem pracy magisterskiej Anny Nawrockiej był dr Marek Lamber.

Kwintesencja Nadodrza i futurystyczny budynek na Placu Wolności

Komisja kwalifikacyjna przyznała także dwie równorzędne nagrody drugiego stopnia. Wyróżniono nimi Marię Wawer i Wojciecha Nowaka.

3_paraca_m_wawwer8.jpgMaria Wawer zaprojektowała „Centrum kreacji zda(e)rzeń Wrocław Nadodrze” na Placu Staszica. Jej promotorką była dr Ada Kwiatkowska. Autorka pracy zajęła się miejscem, w którym obecnie znajduje się sklep sieci Społem, ale przed wojną stał tam kościół ewangelicki. Postanowiła więc przywrócić utraconą dominantę otoczenia, projektując okrągłą przeszkloną wieżę o wysokości 52 m. Budynek miałby dwie kondygnacje podziemne. Jego parter pełniłby funkcje usługowe i byłby otoczony pasażem handlowym, dzięki któremu wokół budynku tętniłoby życie. Miałoby to być miejsce spędzania wolnego czasu i załatwiania codziennych sprawunków. Na pierwszym piętrze obiektu funkcjonowałby nadal sklep Społem, a kolejne zajęłyby mieszkania, centrum aktywności lokalnej, warsztaty rzemieślników, biura typu open space i mniejsze lokale, a także hostel. Wieża miałaby również taras widokowy z kawiarnią. Projektantka podkreślała, że jej budynek mógłby stać się kwintesencją Nadodrza, będącego dzielnicą kontrastów funkcjonujących ze sobą w symbiozie.

4_praca_w_nowaka5.jpgNatomiast Wojciech Nowak postanowił stworzyć futurystyczny obiekt, jaki mógłby stanąć we Wrocławiu za kilkadziesiąt lat. W wizji absolwenta PWr rozmowy „twarzą w twarz” zanikają w przyszłości, a ludzie komunikują się jedynie przez internet i telefony komórkowe. Dlatego na placu Wolności powstaje „Instytut Rozmów Niecodziennych”. W jego wnętrzach działanie urządzeń elektronicznych jest zakłócane. Wchodzący do takiego budynku mogą wygodnie przemieszczać się między różnymi pomieszczeniami przeznaczonymi do rozmów, przyglądając się im, a jednocześnie nie przeszkadzając. 

Budynek – w projekcie architekta – ma pokoje zarówno do niewielkich spotkań, jak i do organizowania większych dyskusji grupowych. Jest też podzielony na strefę białą – jawną i strefę czarną – ukrytą, w której naukowcy przyglądają się rozmawiającym i analizują ich spotkania. Autor projektu zastrzegał jednak, że żadna z rozmów nie jest nagrywana czy rejestrowana w inny sposób. W jego wizji taki obiekt mógłby także funkcjonować jako aktywne muzeum, w którym „eksponatami byłyby rozmowy odtwarzane przez zwiedzających”. 

Inne projekty także walczą o nagrody

Do kolejnego etapu konkursu komisja rekomendowała także pięć innych projektów. Na nagrodę mają więc również szanse prace:

plansza_tbroma1.jpg

  • „Projekt kwartału zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej przy ul. Traugutta we Wrocławiu. Wpływ regulacji prawnych na jakość osiedli mieszkaniowych w Polsce” Aleksandry Daniłoś (promotor: Roman Rutkowski),

5_praca_a_danilos4.jpg

  • „Projekt zaniku architektury - ermitaż w Pogorzelicy” Martyny Dryś (promotor: dr Tomasz Głowacki),

7_praca_m_drys9.jpg

  • „Ośrodek edukacji behawioralnej dzieci i młodzieży wraz z mostem pięćdziesięciu doświadczeń w Warszawie” Martyny Matyni (promotor: dr Roman Rutkowski),

8_praca_m_matyni1.jpg

  • „Adaptacja doku pływającego PRC-1 na siedzibę teatru eksperymentalnego w Szczecinie” Bartosza Wójcika (promotor: dr Tomasz Głowacki).

9_praca_b_wojcika4.jpgZwycięzców ogólnopolskiego etapu konkursu poznamy pod koniec marca. Gala finałowa w tym roku odbędzie się we Wrocławiu. 

Komisja zdecydowała także o nominowaniu Martyny Komorowskiej i Marii Wawer do Dorocznej Polsko-Niemieckiej Nagrody Integracyjnej BDA – SARP. Konkurs ten organizują wspólnie Bund Deutscher Architekten i Stowarzyszenie Architektów Polskich. 

Lucyna Róg

Galeria zdjęć

Politechnika Wrocławska © 2024

Nasze strony internetowe i oparte na nich usługi używają informacji zapisanych w plikach cookies. Korzystając z serwisu wyrażasz zgodę na używanie plików cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki, które możesz zmienić w dowolnej chwili. Ochrona danych osobowych »

Akceptuję