TWOJA PRZEGLĄDARKA JEST NIEAKTUALNA.
Wykryliśmy, że używasz nieaktualnej przeglądarki, przez co nasz serwis może dla Ciebie działać niepoprawnie. Zalecamy aktualizację lub przejście na inną przeglądarkę.
Ograniczenie ilości wody zużywanej podczas płukania filtrów i ustalenie warunków ponownego wykorzystania popłuczyn to główny cel badań prowadzonych przez Halinę Urbańską-Kozłowską w ramach doktoratu wdrożeniowego. Prace są realizowane na PWr i w MPWiK
Efektem badań prowadzonych pod opieką dr hab. inż. Małgorzaty Wolskiej z Wydziału Inżynierii Środowiska PWr ma być m.in. zmniejszenie strat wody w procesie produkcyjnym, a co za tym idzie, ochrona zasobów wodnych, mniejsze koszty produkcji, a także – być może – obniżenie opłat za wodę w mieszkaniach.
Dotychczas wielokrotne wykorzystanie wody technologicznej czy obiegowej było wykorzystywane jedynie w zakładach przemysłowych, natomiast przedsiębiorstwa wodociągowe traktują wodę zużytą do płukania filtrów jako ściek, który wymaga zagospodarowania. Badania prowadzone przez Halinę Urbańską-Kozłowską mogą być więc kluczowe w ograniczaniu strat wody na etapie jej oczyszczania właśnie poprzez jej ponowne wykorzystanie lub zawrócenie do całego układu oczyszczania.
Kwestia możliwości zagospodarowania popłuczyn była w naszym kraju kilkakrotnie analizowana, jednak dotąd nie ma w literaturze jednoznacznych informacji dotyczących np. ich składu. Jeśli wdrożenie przyniesie skutek, nie ograniczy się ono jedynie do zakładów produkcji wody we Wrocławiu, ale przysłuży się także do sformułowania uogólnień dla innych przedsiębiorstw.
– Zasoby wody w Polsce są bardzo ograniczone. Okresowo w lecie pojawiają się problemy z ilością wody dostępnej do oczyszczenia. Choć ten problem nie dotyczy w dużej skali Wrocławia, każda ilość wody, którą możemy oszczędzić, jest znacząca. Dla wielu wodociągów w Polsce problem ten jest lub w niedługim czasie będzie istotny – mówi Halina Urbańska-Kozłowska, która wcześniej studiowała na Wydziale Inżynierii Środowiska Politechniki Wrocławskiej.
O podjęciu studiów doktoranckich po raz pierwszy pomyślała na V roku studiów, jednak wówczas zdecydowała się podjąć pracę zawodową. Obecnie pracuje w MPWiK we Wrocławiu jako główny technolog, nadzorując przebieg oczyszczania wody w Zakładzie Produkcji Wody Mokry Dwór i w Zakładzie Produkcji Wody Na Grobli.
– Ciągle jednak wracałam myślami do doktoratu. Dlatego też, kiedy pojawił się program „Doktorat wdrożeniowy”, który pozwolił mi na połączenie pracy zawodowej z rozwojem naukowym, nie zastanawiałam się długo i wzięłam udział w konkursie – dodaje Halina Urbańska-Kozłowska.
Jedną z korzyści związanych z programem „Doktorat wdrożeniowy” jest podwójne wynagrodzenie, które co miesiąc otrzymuje doktorant. Pierwsze za pracę w przedsiębiorstwie, a drugie w ramach stypendium z Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego.
– Stypendium miało wpływ na wybór tej formy doktoratu. W przeciwnym razie z pewnością wybrałabym niestacjonarne studia doktoranckie, które nie wymagałyby udziału w zajęciach obowiązkowych i prowadzenia zajęć dydaktycznych – przyznaje Halina Urbańska-Kozłowska.
Do pierwszej edycji programu przystąpiło w sumie 239 firm. Jest on skierowany do osób rozpoczynających studia doktoranckie w danym roku akademickim. Wnioskodawcami zostają uczelnie bądź instytuty badawcze posiadające kategorię naukową A+ lub A, które zgłaszają do udziału w programie osobę z tytułem zawodowym magistra lub równorzędnym, przyjętą na rozpoczynające się stacjonarne studia doktoranckie. Dodatkowo osoba ta musi być zatrudniona w pełnym wymiarze czasu pracy przez przedsiębiorcę.