Dr hab. inż. arch. Magdalena Baborska-Narożny, prof. uczelni objęła funkcję dziekana Wydziału Architektury. Nominację otrzymała 20 października z rąk rektora prof. Arkadiusza Wójsa. W swojej pracy chce postawić na systemowe wspieranie rozwoju kadry oraz przygotowanie wydziału na niż demograficzny.

Bartosz Solarewicz: Z jaką wizją obejmuje Pani funkcję dziekana W1?

Prof. Magdalena Baborska-Narożny, dziekan Wydziału Architektury:  Moją ambicją jest przyjęcie przez społeczność wydziału wartości wskazanych w Strategii Politechniki Wrocławskiej, czyli doskonałości, współdziałania i otwartości, jako podstawy funkcjonowania i rozwoju. Rozumienie tych wartości doskonale odzwierciedla moje postrzeganie relacji na wydziale, a za dobrymi relacjami pomiędzy twórczymi ludźmi i zespołami przyjdą dobre efekty.

Które kwestie na dziś wydają się Pani najważniejsze w obszarze zarządzania wydziałem?

To przede wszystkim przygotowanie wydziału na niż demograficzny oraz wypracowanie systemu wsparcia dla rozwoju kompetencji kadry na każdym etapie kariery.

A jakie są Pani plany w dłuższej perspektywie?

Pomysłów jest dużo. Po pierwsze, chciałabym wypracować – przy zaangażowaniu wszystkich chętnych pracowników, doktorantów i studentów – Plan Rozwoju Wydziału w zakresie kształcenia, badań i współpracy z otoczeniem społeczno-gospodarczym w okresie krótko- i długoterminowym, nawiązujący do strategii naszej uczelni.

W kwestii kształcenia punktem wyjściowym dla planu powinno być zwiększenie atrakcyjności i różnorodności naszej oferty edukacyjnej dla wszystkich trzech poziomów nauczania. Będziemy dyskutować o tym, jak w ramach obowiązujących standardów można modyfikować obecny program, wspierać rozwój nowych kierunków, np. architektury wnętrz, powiązać badania i kształcenie, ale też rozważyć rolę aktywnych zawodowo architektów w tym procesie. Zakres oferowanych kursów czy kierunków powinien pozwolić studentom i doktorantom rozpoznać oraz doskonalić się w tym, co ich najbardziej interesuje. 

Potrzebne jest też zrozumienia wyzwań „zielonej transformacji” czy też poznanie narzędzi modelowania. Uważam za celowe wsparcie dążeń do utworzenia dyscypliny gospodarka przestrzenna, której początki w skali kraju powstały właśnie na naszym wydziale. Umiędzynarodowienie to kolejny punkt planowanej dyskusji. 

Chcę też ułatwiać współpracę badawczą w ramach zespołów o synergicznych kompetencjach. Różnorodność na naszym wydziale jest z zewnątrz nieoczywista, jako że większość z nas publikuje w ramach jednej dyscypliny. Jednak są wśród nas archeolodzy, architekci, w tym zajmujący się planowaniem krajobrazu czy konserwacją architektury, artyści, geografowie, informatycy, konstruktorzy i planiści. To ogromny potencjał.

Co uważa Pani za największe wyzwanie w realizacji tych pomysłów?

Praca z ludźmi, odwołująca się do podstaw relacji i celów współpracy, jest sama w sobie wyzwaniem.

Dzisiejsze i przyszłe funkcjonowanie uczelni definiowane jest  – według raportu czasopisma „Nature” – przez bardzo trudny kontekst wyzwań globalnych klimatycznych, technicznych i społecznych. Pozytywną stroną jest to, że w ramach architektury i gospodarki przestrzennej możemy przyczyniać się do dyskusji, jak minimalizować ryzyka i niekorzystne zmiany. I to jest nasza odpowiedzialność, ale też motywacja do działania.

Dr hab. inż. arch. Magdalena Baborska-Narożny, prof. uczelni, jest absolwentką Wydziału Architektury PWr. Uznana architektka, laureatka wielu nagród zespołówych w konkursach ogólnopolskich. Kierowniczka Katedry Architektury i Sztuk Wizualnych na W1.

W latach 2013-2015 Marie Curie-IEF Fellowship umożliwiło jej prowadzenie badań w Sheffield School of Architecture na Sheffield University (UK). Kierowała interdyscyplinarnymi projektami badawczymi, finansowanymi z różnych źródeł (m.in. NCN, Fundusze Norweskie i EOG, Gmina Wrocław), co pozwoliło jej na współpracę z naukowcami z różnych wydziałów i uczelni. W 2024 roku na Arizona State University (USA) w ramach Fulbright STEM Impact Award prowadziła badania poświęcone ryzykom związanym z pełnym uzależnieniem od klimatyzacji zasobu mieszkaniowego Phoenix (Arizona). 

Jej badania koncentrują się na architekturze mieszkaniowej i wyzwaniach związanych z katastrofą klimatyczną i ubóstwem energetycznym. Interesuje ją jakość środowiska mieszkalnego jako wypadkowa interakcji użytkownika z danym kontekstem. Łączy zużycie energii ze sposobem zamieszkiwania budynków o różnej lokalizacji, typologii i standardzie energetycznym. Wyniki jej badań są podstawą dla kształtowania społecznie akceptowalnej polityki w ramach transformacji energetycznej. 

Swoją pasją do pracochłonnych badań terenowych na styku dyscyplin, stara się zarażać doktorantki i doktorantów.

Należała do zespołu Liderów Zmian, współtworzącego Strategię PWr. W ramach Academii Professorum Iuniorum rozwija zespół zajmujący się badaniem mikroklimatu i zróżnicowania potencjału chłodzenia nocnego w różnych kontekstach urbanistycznych.