Prof. Krzysztof Abramski z Wydziału Elektroniki, Fotoniki i Mikrosystemów został laureatem Wrocławskiej Nagrody Naukowej. Wyróżnienie odebrał w Auli Leopoldina podczas środowiskowej inauguracji nowego roku akademickiego.

O przyznaniu nagrody zdecydowała kapituła, w której zasiadają byli rektorzy wrocławskich uczelni. W tym roku wyróżniono trzech badaczy: prof. Krzysztofa Abramskiego z Politechniki Wrocławskiej, prof. Bogusława Fiedora z Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu oraz prof. Janusza Deglera z Uniwersytetu Wrocławskiego. Decyzję kapituły ogłosił dr Jacek Ossowski, sekretarz rady ds. szkolnictwa wyższego i nauki przy prezydencie Wrocławia, a nagrody wręczył prezydent Wrocławia Jacek Sutryk.

W wygłoszonej laudacji prof. Arkadiusz Wójs, rektor Politechniki Wrocławskiej, podkreślił, że prof. Abramski to wybitny naukowiec o międzynarodowej renomie. Jest światowej sławy autorytetem i twórcą wrocławskiej szkoły naukowej w obszarze technologii laserowych. Od lat promuje stolicę Dolnego Śląska jako znaczący ośrodek naukowy w Europie i na świecie.

– Szczególne znaczenie ma dla niego rozwój młodej kadry naukowej. To dzięki jego mentoringowi i inspiracji wrocławskie środowisko akademickie nieustannie zasila liczne grono młodych i utalentowanych badaczy, przyczyniając się do dynamicznego rozwoju naszego miasta. Prof. Abramski jest uznanym autorytetem w dziedzinie optoelektroniki, techniki laserowej i fotoniki, a jego dorobek naukowy obejmuje fundamentalne prace, które miały istotny wpływ na rozwój tych dyscyplin – podkreślił rektor.

W swoim przemówieniu laureat dziękował rodzinie, przyjaciołom, współpracownikom, byłym i obecnym studentom, a także rektorowi Politechniki Wrocławskiej za nominację oraz kapitule konkursu za przyznanie nagrody.

– Szczerze gratuluję też moim współlaureatom, z którymi – oprócz wieku emerytalnego – łączy mnie jeszcze jeden aspekt, a mianowicie częsta obecność na cotygodniowych spotkaniach w słynnym Salonie Profesora Dudka. Ten salon stał się dla Wrocławia tym, czym Kawiarnia Szkocka dla przedwojennego Lwowa – mówił prof. Abramski.

Podkreślił również, że Wrocław jest miastem o wielkich tradycjach naukowych, a jego marzeniem jest, by stał się wiodącym centrum naukowym, szczególnie w obszarze nauk ścisłych, technicznych i medycznych.

– Pielęgnujmy edukację i nie żałujmy na jej finansowanie na wszystkich szczeblach – od szkoły podstawowej po szkołę doktorską, bo, jak mawiał klasyk, najważniejsza jest dobrze ukończona szkoła podstawowa – zaznaczył naukowiec. – W szkołach średnich wciąż nie brakuje zdolnych, bystrych, młodych ludzi, zafascynowanych nauką, dlatego nie marnujmy tego potencjału. Jeśli chodzi o akademię, to szczególną uwagę chcę zwrócić na konieczność budowania silnych grup badawczych nastawionych na efektywną pracę zespołową, kierowanych przez autentycznych liderów, mocno związanych z dydaktyką i działających na rzecz polskiej gospodarki – dodał.

Zdaniem prof. Abramskiego do realizacji tej wizji potrzebne są harmonijne działania organizacyjne, popularyzatorskie oraz synergia społeczności akademickiej i samorządowej Wrocławia, a cały proces wymaga olbrzymiej determinacji i konsekwencji.

Wrocławską Nagrodę Naukową ustanowił w 2016 r. prezydent Wrocławia Rafał Dutkiewicz, „uznając badania interdyscyplinarne za takie, które w szczególny sposób mogą służyć za wzorzec wspólnej pracy środowisk akademickich i artystycznych na rzecz dobra wspólnego, jakim jest rozwój miasta”.

Pierwszymi jej laureatami byli w 2016 r. dwaj badacze z Politechniki Wrocławskiej – prof. Edward Chlebus z Wydziału Mechanicznego i prof. Marek Samoć z Wydziału Chemicznego. W kolejnych latach nagrodę otrzymali m.in. prof. Jerzy Jasieńko, prof. Jan Biliszczuk (obaj z Wydziału Budownictwa Lądowego i Wodnego) oraz prof. Aleksander Weron, dyrektor Centrum Metod Stochastycznych im. Hugona Steinhausa.

Uroczystość w Auli Leopoldina uświetnił Akademicki Chór Politechniki Wrocławskiej pod dyrekcją Małgorzaty Sapiechy-Muzioł.

Sylwetka prof. Krzysztofa Abramskiego

Przez lata swojej wybitnej kariery prof. Krzysztof Abramski, absolwent Wydziału Elektroniki Politechniki Wrocławskiej (1971), konsekwentnie dążył do doskonałości naukowej. Jego zaangażowanie i determinacja znalazły odzwierciedlenie w uzyskaniu stopnia doktora nauk technicznych w 1979 roku, habilitacji w 1993 roku, a ostatecznie tytułu profesora w roku 2002.

W latach 2002-2007 prof. Krzysztof Abramski kierował Zakładem Teorii Pola i Elektroniki Kwantowej, a następnie (w latach 2007-2018) Katedrą Teorii Pola, Układów Elektronicznych i Optoelektroniki na Politechnice Wrocławskiej. Wykazywał się przy tym nie tylko wybitnym talentem naukowym, ale również zdolnościami organizacyjnymi i przywódczymi.

Prof. Abramski przebywał również na stażach i stypendiach zagranicznych w kluczowych dla rozwoju technologii laserowych ośrodkach europejskich. Spędził rok na Twente University of Technology, Faculty of Applied Physics (Holandia), 11 miesięcy na Hull University, Faculty of Applied Physics (Anglia) oraz 5 lat na Heriot-Watt University, Department of Physics (Szkocja). Na tej ostatniej uczelni, w dowód uznania jego osiągnięć, przyznano mu w 2007 roku tytuł Profesora Honorowego.

Do najważniejszych sukcesów profesora należą Opracowanie ultrastabilnego wzorca częstotliwości na laserze He-Ne/CH4 operującego na długości fali 3,39 μm, opracowanie koncepcji i budowa pierwszego na świecie falowodowo-planarnego lasera CO2 wzbudzanego w.cz. o ekstremalnej mocy wyjściowej z powierzchni aktywnej - 21 kW/m² oraz inspiracja i kierowanie badaniami w zakresie generacji i wzmacniania ultrakrótkich (femtosekundowych) impulsów laserowych w laserach światłowodowych.

Prof. Abramski jest laureatem wielu nagród i wyróżnień. Za swoje wybitne osiągnięcia otrzymał m.in: Nagrodę Ministra za opracowanie technologii przesuwników piezoelektrycznych na potrzeby techniki laserowej (1974), Nagrodę Ministra za pracę doktorską (1980), Subsydium profesorskie Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej „Mistrz” (2001), Nagrodę im. Profesora Suskiego (2007), Medal im. Profesora Janusza Groszkowskiego (SEP) (2003), Medal Komisji Edukacji Narodowej (2009), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2011), główną nagrodą zespołową MNISW „Za Wybitne Osiągnięcia W Kategorii Badań Podstawowych” (za tzw. laserowe grzebienie optyczne, 2014).

Jego współpraca z licznymi ośrodkami naukowymi na całym świecie, w tym z Princeton University (USA), Shanghai Institute of Optics and Fine Mechanics (Chiny), Rice University (Houston, USA) i innymi świadczy o jego uznaniu w międzynarodowym środowisku naukowym.

Był recenzentem: 31 prac doktorskich, 20 habilitacji i 10 postępowań profesorskich. Jest również autorem wielu recenzji artykułów dla czasopism od poziomu specjalistycznego (np. Optics Express, IEEE Journal of Lightwave Technology) po interdyscyplinarne o wysokim wpływie (Nature).

Dorobek publikacyjny prof. Abramskiego obejmuje ponad 150 artykułów naukowych opublikowanych w prestiżowych czasopismach, które były cytowane ponad 7500 razy (indeks H-46), co potwierdza znaczący wpływ jego prac na rozwój nauki.

Laureat aktywnie angażuje się w działania o charakterze interdyscyplinarnym, które łączą naukę z kulturą i sztuką, promując naukę w społeczeństwie i wspierając rozwój młodych talentów. To on stał za organizacją przyjazdów do Wrocławia wielu wybitnych uczonych, w tym noblistów prof. Roberta Curla (chemia, 1996), prof. Gerarda Mourou (fizyka, 2018) i prof. Ferenca Krausza (fizyka, 2022).

Prof. Abramski od wielu lat aktywnie działa na rzecz integracji środowiska akademickiego Wrocławia. To za jego sprawą zainicjowano Program Stypendialny Maxa Borna dla wybitnych doktorantów w dziedzinie fizyki i optoelektroniki. Dzięki niemu odsłonięta została we Wrocławiu tablica poświęcona Maxowi Bornowi, wybitnemu wrocławskiemu nobliście.

mic