9 lutego 2017 roku zmarł w wieku 86 lat doc. dr inż. Ireneusz Wilk, wieloletni pracownik Wydziału Podstawowych Problemów Techniki Politechniki Wrocławskiej Na naszej uczelni pracował 50 lat. „Był dla nas kimś znacznie więcej niż po prostu nauczycielem” - wspominają jego wychowankowie i doktoranci    

Doc. Ireneusz Wilk ukończył studia I stopnia w zakresie fizyki na Uniwersytecie Wrocławskim (1953) oraz studia magisterskie w zakresie optyki instrumentalnej na Wydziale Mechanicznym PWr (1956). Wniósł ogromne zasługi dla rozwoju optyki na Wydziale Podstawowych Problemów Techniki. Przez lata kierował zespołem Optyki Falowej, w latach 1981-87 pełnił obowiązki  dyrektora Instytutu Fizyki PWr. Został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Uniwersytetu Palackiego w Ołomuńcu oraz Złotą Odznaką Politechniki Wrocławskiej. 

„Jako grupa jego uczniów i doktorantów mamy wobec doc. Ireneusza Wilka ogromy dług wdzięczności” – wspomina prof. Henryk Kasprzak. – „Był dla nas kimś znacznie więcej niż po prostu nauczycielem. Niezwykle inteligentny i energiczny, po powrocie na początku lat 70-tych z Institute of Optics, University of Rochester, jednego z wiodących optycznych ośrodków naukowych w USA, podjął się stworzenia podobnego ośrodka w Politechnice Wrocławskiej, przenosząc na grunt polski nowe spojrzenie na teorię układów optycznych. Rozumiał przy tym złożony, wielowymiarowy charakter takiego przedsięwzięcia”. 

W ciągu kilku lat doc. Ireneusz Wilki zrealizował, bądź walnie przyczynił się do realizacji kilku dużych projektów, w tym przede wszystkim: 

• budowy nowoczesnych laboratoriów optyki laserowej w tym Centralnego Laboratorium Holograficznego Politechniki Wrocławskiej, otwartego w roku 1977; 
• wypromowania ośmiu doktorów, z których trzech zostało profesorami;  
• udział w powstaniu istniejącego do chwili obecnej, recenzowanego czasopisma o zasięgu międzynarodowym Optica Applicata oraz wieloletnie kierowanie tym czasopismem; 
• zainicjowanie współpracy naukowo-dydaktycznej z Uniwersytetami w Ołomuńcu oraz Dreźnie. Współpraca z Uniwersytetem w Ołomuńcu owocowała przez szereg lat wymianą studentów oraz organizacją cyklu optycznych konferencji Polsko-Czesko-Słowackich organizowanych do dziś (w roku 2016 odbyła się 20 konferencja z tego cyklu);
• stworzenia angielsko-polskiego i czesko-polskiego słownika optycznego oraz uporządkowanie wielu kwestii polskiego nazewnictwa w zakresie optyki;
• uruchomienia wykładów teorii transformat optycznych i dyfrakcji na strukturach przestrzennych;
• przetłumaczenia na język polski i wydania kilku nowoczesnych podręczników z optyki; 
• uruchomienia seminarium angielskojęzycznego optyków. 

„Należy podkreślić, że każde  z tych przedsięwzięć nie służyło wąsko pojętej karierze osobistej, ale wszystkie razem, w sposób głęboko przemyślany stworzyły spójną przestrzeń, w której wychowaliśmy się my, jego uczniowie i doktoranci. Był przy tym człowiekiem niezwykle skromnym. Kiedy kilka lat temu mieliśmy przywilej i przyjemność zasiąść z nim do wspólnej rozmowy, wyrażał się o swoich własnych osiągnięciach ze sporym dystansem. Z wyraźnym zaskoczeniem przyjął odpowiedź, oczywistą skądinąd, że zasiadające wraz z nim grono profesorów, doktorów, prezesów zarządów firm z branży optycznej – to jego wychowankowie. Że wyszliśmy wszyscy ze szkoły, którą on dla nas stworzył. 

Kolejna ważna cecha docenta Ireneusza Wilka to ogromna odpowiedzialność społeczna. Kiedy w roku 1982, w gorączce wydarzeń, jako młodzi ludzie wyrażaliśmy radykalne opinie i jeszcze radykalniejszą gotowość do czynu, w czasie jednej z rozmów docent powiedział bardzo spokojnie: to oczywiście wasze pokolenie będzie decydowało o sobie, ale proszę zawsze pamiętajcie, że żyjemy wszyscy za pieniądze tego skądinąd bardzo ubogiego społeczeństwa. W trudnym 1982 roku to była postawa niezwykle roztropna i odpowiedzialna.

Docent Wilk był dla nas nie tylko nauczycielem zawodu. Dla tych, którzy umieli słuchać, był prawdziwym Mentorem.  Pomimo pozorów dystansu i pewnej oschłości, był nam oddany i obdarzał nas ogromnym zaufaniem. I dlatego tym trudniej jest pogodzić się z myślą, że właśnie tego człowieka nam zabraknie”. 

Wychowankami doc. dr Ireneusza Wilka są m.in. Adam Heimrath, Henryk Kasprzak, Wacław Urbańczyk, Marek Zając.

r.