Prof. Władysław Ślebodziński i prof. Czesław Ryll-Nardzewski zostali patronami sal wykładowych na Politechnice Wrocławskiej. W trakcie uroczystości odsłonięto także tablice pamiątkowe poświęcone obu wybitnym matematykom

Imieniem prof. Władysława Ślebodzińskiego nazwano salę 1.27 w budynku C-13,w której obecnie prowadzone są wykłady z różnych dziedzin matematyki. – To uhonorowanie jego wybitnych osiągnięć i zasług dla budowy uczelni. Naszym obowiązkiem jest przypominanie młodym ludziom postaci o takim harcie ducha – dodał prof. Krzysztof Stempak, dziekan Wydziału Matematyki PWr.

Prof. Ryll-Nardzewski został natomiast patronem sali nr 204 w budynku A-1, w której także prowadzone są zajęcia z matematyki. – W życiu uczelni są momenty doniosłe i wyjątkowe, właśnie takie jak dziś, gdy nadając imiona dwóm salom, oddajemy hołd naszym mistrzom. Bez takich mistrzów jak prof. Ślebodziński i prof. Ryll-Nardzewski część z nas nigdy nie znalazłaby się w tym miejscu, a uczelnia nie wyglądałaby tak jak obecnie – mówił prof. Cezary Madryas, rektor Politechniki Wrocławskiej.

W uroczystościach uczestniczyli Magdalena Bielawska i Władysław Tomasz Ślebodziński – wnuki prof. Ślebodzińskiego oraz Wojciech Ryll-Nardzewski – syn prof. Ryll-Nardzewskiego.

Prof. Władysław Ślebodziński był jednym z najwybitniejszych polskich matematyków. Urodził się w 1884 r. w Pysznicy. Studiował matematykę i fizykę na Uniwersytecie Jagiellońskim i na Uniwersytecie w Getyndze. Doktoryzował się w 1928 r. na Uniwersytecie Warszawskim i  tam także sześć lat później uzyskał habilitację. Od 1940 r. przebywał w Bochni, gdzie zaangażował się w tajne nauczanie. Został aresztowany w Rabie Wyżnej, gdzie także prowadził tajne nauczanie, i w 1942 r. uwięziony w KL Auschwitz. Po ewakuacji był więźniem obozów Gross-Rosen i w Nordhausen.

Do Wrocławia przyjechał w sierpniu 1945 r. i tworzył grupę organizującą w mieście Uniwersytet i Politechnikę. Był profesorem matematyki jednocześnie na obu uczelniach, a na PWr od 1951 r. kierował także Zespołową Katedrą Matematyki. Stworzył również zespół geometrii różniczkowej w Instytucie Matematycznym PAN i był jego kierownikiem. Stał się współtwórcą znanej na świecie Wrocławskiej Szkoły Matematycznej.

Był wielokrotnie nagradzany – został laureatem Państwowej Nagrody Naukowej, odznaczono go Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi oraz wieloma innymi odznaczeniami państwowymi, środowiskowymi i stowarzyszeniowymi. Zmarł 3 stycznia 1972 r. we Wrocławiu.

Prof. Czesław Ryll-Nardzewski urodził się w 1926 r. w Wilnie. Studia ukończył na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie w 1948 r., a rok później rozpoczął pracę na Uniwersytecie Wrocławskim i jednocześnie w Instytucie Matematycznym PAN. W 1954 r. uzyskał tytuł profesora. W latach 1964–1966 pełnił funkcję dziekana Wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Wrocławskiego, a w 1970 r. związał się z Politechniką Wrocławską.

Opublikował ponad 100 prac naukowych, zawierających szereg wyników o fundamentalnym znaczeniu dla całej matematyki. Jego aktywność naukowa obejmowała wiele obszarów tematycznych: od logiki, podstaw matematyki, teorii miary, teorii ergodycznej, teorii prawdopodobieństwa, procesów stochastycznych i analizy funkcjonalnej do szeroko rozumianej analizy matematycznej.

Za wybitne osiągniecia naukowe otrzymał m.in. Nagrodę Fundacji im. Alfreda Jurzykowskiego, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Nagrodę Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki za kształcenie kadry naukowej, Medal im. Stefana Banacha PAN, Nagrodę Prezesa Rady Ministrów (indywidualną za wybitny dorobek naukowy). Został także odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Zmarł 18 września 2015 r. we Wrocławiu.

mc