W pierwszych dnia marca w Klubie Seniora odbyły się dwa spotkania. O dziejach chóralistyki akademickiej we Lwowie i Wrocławiu opowiadał Andrzej Ostoja-Solecki, a losy polskich dzieci na syberyjskim szlaku wspominał prof. Henryk Kasprzak

Andrzej Ostoja-Solecki przypomniał, że pierwszy chór akademicki we Lwowie powstał na początku XX wieku. Śpiewali w nim profesorowie i studenci tamtejszej politechniki. Zespół działał z przerwami aż do II wojny światowej. Po jej zakończeniu wielu przedwojennych chórzystów znalazło się we Wrocławiu. Dwaj z nich – śpiewak Mieczysław Zachara i ostatni przedwojenny dyrygent ze Lwowa Andrzej Kordecki – zainicjowali organizację chóru akademickiego w powojennym Wrocławiu. 

Zebrani obejrzeli film nakręcony przez Telewizję Polską z okazji 50-lecia istnienia chóru Politechniki Wrocławskiej. Zobaczyli na nim m.in. fragmenty występów zespołu i usłyszeli wypowiedzi jego członków.

Wśród gości był obecny prof. Adam Zaleski, ostatni żyjący członek pierwszego powojennego składu chóru, który opowiedział zebranym o swoich wspomnieniach z czasów, kiedy występował w zespole. 

Natomiast na spotkaniu z prof. Henrykiem Kasprzakiem z Wydziału Podstawowych Problemów Techniki seniorzy naszej uczelni mogli posłuchać o losach polskich dzieci na syberyjskim szlaku przez Iran do Nowej Zelandii. 

Prelegent przypomniał, że w latach 1940-41 na Syberię trafiło około 380 tys. Polaków, w tym wiele dzieci. Prof. Kasprzak opowiedział o ich wędrówce przez Syberię, ich przyjęciu w Iranie, a potem w dalszej drodze do krajów, które zgodziły się przyjąć grupy małych Polaków. zaprezentował też zdjęcia polskich cmentarzy w Iranie.